Zakon Światła Ostoja Fantazji

Smoczyca stała tak po prostu patrząc się na mężczyznę przez chwilkę bez słowa, po czym na jej twarzy zagościł uśmiech. Obróciła się w stronę Anioła i ukłoniła lekko.
- Aleera... - przedstawiła się. - Niedawno przybyłam na tereny Zakonu. Właśnie zwiedzałam te okolice. - dodała i uśmiechnęła się jeszcze raz. - Nie obrazisz się za tego tutaj... poszkodowanego? - zapytała rozbawionym głosem, kiwając głową na stracha na wróble.
No, teraz będzie śmiesznie, jak się okaże, że będzie mu musiała jakoś odpłacić za szkodę... Możliwe, że jeszcze ona będzie musiała sama odganiać ptactwo. Zaśmiała się w myślach ze swoich głupich skojarzeń.

Aleera spojrzała prosto w oczy mężczyźnie. Tak, musiała przyznać, że były one fascynujące. Zimne, bez żadnych emocji. W jej natomiast pojawił się ogień. Delikatny, ale tak bardzo żywy biegał dookoła źrenic.
Smoczyca uśmiechnęła się intrygująco. Założyła ręce na piersi i stukała lekko palcami prawe ręki o ramię. Ogień w jej oczach się powiększył, idealnie tworząc płomienistą całość wraz z jej włosami.
- Byłbyś może tak miły i oprowadził mnie po najciekawszych miejscach w okolicy? - zapytała wprost, patrząc w oczy Aniołowi.

Uśmiechnęła się promiennie i spojrzała w stronę, którą wskazuje Anioł.
- Brzmi zachęcająco... - powiedziała melodyjnym głosem. Tak, miło będzie mięć obok siebie kogoś, kto jej troszkę opowie o tych okolicach. Będzie jej to potrzebne. A jeśli dodatkowo tym kimś będzie miły mężczyzna, to już nie powinna wymagać niczego więcej.
- Tak więc prowadź... - dodała, patrząc Arevisowi prosto w oczy, tak bardzo inne od jej własnych.


        ******************************************************************
Jakiś czas później...




   Uspokoiła się, wściekłość całkowicie uleciała z jej ciała, co niestety spowodowało, że wino mogło uderzyć jej do głowy i nie było wypierane przez agresję. Dlatego jej lot nie był zbyt poprawny, dużo było w nim całkowicie nie planowanych gwałtownych zakrętów i obniżeń lotu, którym towarzyszył śmiech Aleery.
   Musiała gdzieś zabrać tą wariatkę, którą miała na plecach. A jedyną osobą, której ufała był Arevis. Dlatego to właśnie jej lot skierowany był w stronę Farmy. Wylądowała z dala od grządek, trochę niezgrabnie i zmieniła postać na ludzką. Raisa spadła na ziemię, a że była pod wpływem czaru, chyba jej to nie przeszkadzało. Może poczuć ból jak się obudzi, ale na razie śpi, czyli będzie miała chwilę spokoju.  Upewniła się, że Raisa już nie weźmie czegoś niepodejrzanego i nie wypije już więcej. Trzeba przyznać, że dużo wypiły. Na swoją obronę miała tylko to, że wino było całkiem dobre.
   Stała tak nad Raisą, patrząc na jej bezwładne ciało i zaczęła się śmiać, zataczając przy tym lekkie koła ciałem. Nie mogła utrzymać równowagi należytej osobom chodzącym na dwóch nogach, a jej utrzymywanie się jakoś na kończynach dolnych było komiczne...

Ostatnio edytowany przez Aleera (2010-06-30 20:39:40)

Popatrzyła na Raisę i uśmiechnęła się. Wariatka! Tak się upić? Jak ona mogła! Aleera stała niepewnie na nogach i położyła dłonie na biodrach. Nagle usłyszała znajomy głos.   
   Zaśmiała się, gdy usłyszała pytanie Arevisa. Teraz właśnie wino uderzyło jej całkowicie do głowy.
- Witaj, mój Aniołku kochany... - powiedziała teatralnym głosem i znowu się zaśmiała. Chciała postawić krok, by podejść do Arevisa, ale jakimś cudem straciła równowagę i zachwiała się, lecąc prosto na Anioła.

- Wybacz... - powiedziała i zaśmiała się, gdy uderzyła w Arevisa. Oplotła rękoma jego szyję i przytuliła się do Anioła. Odsunęła się po chwili nieco i popatrzyła na Raisę.
- Widzisz, znajoma się upiła. Nie wiem, jak ona mogła to zrobić! Tak się upić! Toż to nie przystoi! - powiedziała z pełnym oburzenia głosem.  - Musiałam ją siłą oderwać od beczki z winem i zabrać ją z dala od alkoholu. Przyszło mi do głowy tylko to miejsce... - dodała. Ponownie zakręciło się jej przed oczami i lekko się zachwiała. Prawdopodobnie gdyby nie trzymała się Anioła poleciałaby na ziemię jak deska.

Starała się iść prosty za Aniołem. I udało by się jej to, gdyby co chwila nie potykała się o warzywa i kępki trawy, które wyrastały jej przed nogami. Jakaś magia! Wszystko się na nią uwzięło!
   Gdy weszła do mieszkania, usiadła obok śpiącej Raisy i zaśmiała się. Powinna się już obudzić. Zapewne będzie ją boleć głowa i ciało bo uderzeniu w ziemię, ale chyba nie będzie już tak bardzo pijana. Już nie raz usypiała pijanych i zazwyczaj po obudzeniu mieli pełną świadomość i kontrolę, ale ciało było obolałe.
- Jest pierwszą osobą, którą poznałam na Zakonie. I jest tak kompletnie nieodpowiedzialna, że musi mieć opiekuna. Na to wychodzi, że ja nim jestem... - powiedziała dziwnie brzmiącym głosem.
- Nic nie szukaj... - powiedziała widząc, że Arevis kręci się i rozgląda za czymś. Wydawało się, że jej głos znowu zabrzmiał trzeźwo i przytomnie. Zupełnie inaczej, niż wcześniej. Zbliżyła się do leżącej Raisy, usiadła na niej okrakiem i położyła dłoń na jej policzku. Uśmiechnęła się przyjaźnie i zaczęła lekko uderzać dłonią o jej twarz. - Będzie miała nauczkę, by nie ćpać więcej... - dodała jakby sama do siebie i uderzyła nimfę nieco mocniej widząc, że nie chce się obudzić.

Smoczyca widząc, że Raisa ocknęła się i była cała i zdrowa, uśmiechnęła się a na jej twarzy widać było wielka ulgę. Nimfie nic się nie stało. Uspokoiła się, co spowodowało, że takrótka chwila, w której była całkowicie trzeźwa, minęła, a Aleera poczuła teraz ponownie skutki braku umiaru w kosztowaniu wina.
   Sama nie wiedziała, kiedy położyła się na podłodze w pozycji zupełnie nie wygodnej dla normalnej istoty i zasnęła. Jak dziecko. Pijane dziecko, ale jednak dziecko.