Zakon Światła Ostoja Fantazji

W mrok panujący w pomieszczeniu dotarło oślepiające, poranne światło wydobywające się zza szpary uchylonych drzwi. Po chwili do środka wsunęła się szczupła postać. Przechadzała się od ściany, do ściany od jednego urządzenia do drugiego. Przejeżdżała palcem po różnych zakamarkach, zaglądała w najmniejsze szpary i kąty. Sięgnęła do torby, dobywając zeń karmazynowej ścierki. W mig pościerała wszelkie kurze i zebrała pajęczyny. Zbiegła do zaplecza, którego także nie ominęły wielkie porządki. Po jakimś czasie zadowolona pół elfka pół nimfa stanęła na środku browarni, rozglądnęła się dookoła i zacierając ręce, wypowiedziała: Więc teraz do szczęścia potrzeba mi tylko surowców. I oczywiście kupców. Uśmiechnęła się mimowolnie.

***

Pół elfka pół nimfa wojowniczka zabrała się w końcu do pracy. Mrucząc pod nosem obelgi na temat tutejszych cen w kącie zaplecza postawiła zakupione towary. Zacierając dłonie rozpoczęła proces wytwarzania wina. Wycisnęła sok z winogron, następnie dostąpiła do procesu fermentacji alkoholowej. Towarzyszyło temu ciche skrzypienie urządzenia przyspieszającego ową fermentację.
Następnie przygotowała brzeczkę z chmielu i także rozpoczęła proces jej fermentacji, tym razem dla przedniego piwa. Na jej zapleczu pozostały jedynie ziemniaczane bulwy, gruszki, jabłka i marne resztki po chmielu i wonogronach. Każdy jakoś zaczynał. Pomyślała Aredhel zaciągając ziemniaki w kąt.

Ostatnio edytowany przez Aredhel Númenessë (2007-12-29 21:28:53)

- Zapamiętaj sobie, że jestem dość zaskakująca - odparła Aredhel uśmiechając się do Adramelecha. - Wydajesz się być zmęczonym. Cóż tak cię wyczerpało?

Urządzenia poustawiane wzdłuż ściany skrzypiały w takt przemijających sekund, minut, godzin. Nimfa rozejrzała się po obszernym pomieszczeniu, nie omijając także zaplecza.

- Rozgość się - wysunęła w jego stronę krzesło. - W końcu nie tylko ja tworzę ten cały interes.
Po chwili podjęła nowy wątek.
- Zamierzam zostać na tych ziemiach na dłuższy czas, dosyć mam już koczowniczego trybu życia, uciekania przed niebezpieczeństwami i własnego odbicia w tafli wody pobliskiego jeziora. Musiałam się jakoś urządzić.
Przeczesała palcami czarne, długie włosy.

Nimfa zerknęła na Nekromantę podejrzliwym wzrokiem.
- Drogi Adramelechu, wiesz przecież, że nie znam się jeszcze na tych sprawach. - Zapukała w szybkę , która udostępniała widok na zaplecze. Odrzuciła włosy i rzekła dobitnie:
- Oczekuję, że wprowadzisz mnie w cała tą finansową sieć, ale bez żadnych podstępów proszę.

Spojrzała z dozą zdziwienia na nekromantę, wygodnie ułożonego na krześle tak.. jak się ułożył. Ale przypomniała sobie, że browar to nie las pełen mknących strzał, a ponad to kazała mu się rozgościć. Mimo to sama nie spoczęła i starym, dziecięcym zwyczajem poczęła okrążać pomieszczenie. W końcu zatrzymała się i ponownie spojrzała na Adramelecha, który przypatrywał się jej znoszonym trzewikom z niecierpliwością. Podparła ręce na biodrach i spytała:
- No więc? Nie dam się łatwo wykiwać, o nie. - Dodała.

- No dobrze, szanowny Adzie. Zastanowie się nad twoja porozycją, acz szczerze wątpię w to, że mówisz to wszystko z czystym sumieniem - zaśmiała się perliście. - Pozwól, że zapoznam się najpierw trochę z tym interesem, a potem.. Potem się potargujemy. Zgoda?

Ich ropzmowe przerwało wkroczenie kilku aniołów. Przywódca zielonoskrzydłych obrzucił pomieszczenie zimnym wzrokiem żołnierza.
- Wnosić!- zawołał do kilku innych postaci które pozostały na zewnątrz. Kolejna grupa aniołów pojawiła się w drzwiach, jednak Ci byli obarczeni straszną ilością koszy i skrzynek. Gdy Ci którzy pojawili się później rozlokowywali je po pomieszczeniu Ci pierwsi przynieśli kolejną porcje. Po kilkunastu minutach przywódca podszedł do browarniczki.
- 1000 funtów winogron, 1000 funtów truskawek, 250 jednofuntowych skrzynek chmielu i 120 funtów bulw ziemnych, prosze pokwitować- powiedział podając Aredhel jakiś papier. Gdy browarniczka podpisała go zasalutował i razem ze swymi kompanami odmaszerował...

Nimfa odrzuciła kosmyki czarnych, błyszczących włosów za ramię, a co bardziej niesforne założyła za ucho. Wzniosła wzrok ku górze, po czym omiotła nim przyrost zapasów. W duchu podziekowała Aniołowi za pomoc.
Inaczej nie dałaby sobie rady na początek.
Organizacja, organizacja, organizacja. Zawsze jest zorganizowana, ale póki nie zacznie, to nie potrafi się rozkręcić. Coś ją tknęło. Wyprostowała się i strzeliła wzrokiem w Adramelecha.
- Niestety, drogi panie. To jest ledwo ponad procent tego, czego oczekuję.
Splotła ręce na piersi i usiadła na krześle w rogu.

Aredhel wymownie spojrzała na sufit zastanawiając się czemu to zawsze ona musi odpowiadać na wszelkie pytania. Zastanawiała się w milczeniu. Dopiero, gdy usłyszała znaczące, zniecierpliwione chrząknięcie Ad'a, dała wyraźną odpowiedź poprzedzoną wymuszonymi monosylabami.
- Co powiesz na czterdzieści pięć tysięcy? - Mrugnęła. - Oczywiście zawsze można się potargować.
Uśmiechnęła się szeroko.