Zakon Światła Ostoja Fantazji

Na trakcie przed wejściem do warsztatu zastukały kopyta. Po chwili koń parsknął i ktoś lekko z niego zeskoczył. Drzwi zaskrzypiały. Do środka weszła amazonka. Jasnowłosa, niewysoka, o kocich oczach i krzywym uśmiechu na dość zwyczajnej twarzy. Cóż, każdy ją tu chyba kojarzył. Była jedyną kobietą, o takim wyglądzie, o takim wyrazie twarzy i spojrzeniu. Jedyną, która nosiła przy sobie broń - czy to noc, czy dzień. Tym razem nad lewym barkiem widniała rękojeść Gladiusa.
- Witaj, Madette - przywitała anielicę, po czym zdumiała się widząc Lejsa.
Lejsa wpatrzonego w anielicę jak w święty obraz byłej Mistrzyni Arianny, tudzież malowidło córki Mangela. Do cholery to było niepodobne. Nie to, żeby Niko była zazdrosna czy coś, lecz fakt ten dawał do myślenia.
- Płaszcz - wyrzuciła wreszcie. - Uszyć, czy mogłabyś coś...znaczy...potrzebuję płaszcza. Ciepłego. W górach jest zimno. W grotach też. Ogólnie jesień...zima - mówiła nieskładnie. - Żeby był podbity futrem. Da radę?
Przedstawiając swoje zamówienie patrzyła na Madette, lecz gdy tylko skończyła, zerknęła jej przez ramię, wołając:
- Witaj, Łowco!
Tak to właśnie jest. Miłość? Nie ma miłości, bo gdyby istniała, czy on wdzięczyłby się do biednej anielicy? Głupcy, którzy wierzą w wieczne uczucie. To przecież tylko emocja - miłostka, chwilowa, przelotna - przyjrzała się tej dwójce z politowaniem.
- Potrzebuję szybko. Nieciekawie jest mieszkać w jaskini bez ciepłego okrycia - uśmiechnęła się niewyraźnie.

Madette zaczerwieniła się usłyszawszy słowa Lejsu, a jeszcze bardziej pod wpływem jego wzroku. Nie była przyzwyczajona do takiego traktowania. Zanim zdążyła coś powiedzieć weszła Nikoletta.
- Muszę Cię przeprosić na kolejną chwilę.- uśmiechnęła się lekko do łowcy.
- Witam ponownie, oczywiście mogę uszyć płaszcz. Zajmie mi to najmniej jakieś 3 godziny.- zwróciła się do klientki.- Jakieś specjalne życzenia co do futra, koloru, materiału wierzchniego?

Mad zdziwiona patrzyła jak Lejsu wychodzi. Może jednak mu przeszkadzało? Coś musiało się stać, że tak nagle przerwał tę długą wizytę. Nie ważne, zapyta jak się zobaczą.
- Dobrze, nie ma problemu z płaszczem.- uśmiechnęla się zwracając do Nikoletty. Gdy ta wyszła od razu zabrała się do pracy.
Anielica lubiła szyć płaszcze. Dość szybko się z nim uporała. Po paru godzinach wraz z innymi zamówieniami pod ladą spoczywał gruby, ciepły jak korzuch płaszcz. Wykonała go z ciemnobrunatnego, najgrubszego materiału jaki miała, na dodatek podbiła go futrem z sierści wilka. Oczywiście nie brakowało kaptura.
Zadowolona usiadła na fotelu i zastygła. Dopiero teraz zdała sobie sprawę, że nie zapłaciła łowcy za Amayę. Nie ma to jak skleroza. Cóż, teraz już późno, trzeba się będzie wybrać z rana.

Madette podniosła głowę słysząc skrzypnięcie drzwi. Wstała i uśmiechnęła się do przybysza.
- Witam, mam na imię Madette. Jestem w stanie uszyć co tylko zechcesz, więc strój wyjściowy jak najbardziej.- uśmiechnęła się jeszcze szerzej.
-Tylko oczywiście będą mi potrzebne Twoje wymiary, oraz wymagania co do koloru i materiału. Chyba, że masz co do tego zamówienia jeszcze specjalne życzenia.- powiedziała robiąc kilka kroków w stronę klienta.

- W takim wypadku myślę, że najlepiej będzie zrobić strój z białego marhionu,  czarną koszulę z paru, a czerwony krawat z jedwabiu. Te trzy kolory razem zawsze dają dobry efekt, byle tkaniny były podobne.- uśmiechnęła się.
- Powinno mi to zająć dzień, najwyżej dwa. Brakuje tylko wymiarów.- powiedziała podchodząc do lady i zapisując zamówienie wraz z materiałami i kolorami.

- Nie musisz robić takiej miny, znam się na tym i krzywdy nie zrobię.- zaśmiała się widząc jego wyraz twarzy na wzmiankę o nazwach materiałów. Wyciągnęła zza lady centymetr i po zmierzeniu zapisała dane na tej samej kartce co przedtem.
- Dobrze, mam wszystkie potrzebne informacje. Coś jeszcze?

- Myślę, że 90 dukatów wystarczy w zupełności.- uśmiechnęła się.- Moje usługi krawieckie nie należą do najdroższych.
- W takim razie z mojej strony na chwilę obecną to wszystko, zamówienie będzie gotowe najpóźniej pojutrze.- powiedziała nadal się uśmiechając.- Mam nadzieję, że będziesz zadowolony z efektu mojej pracy.

Wampir ukłonił się nisko żegnając się z Anielicą. Nagle jego wzrok natrafił na Drow'a... Och jak on nienawidził tej rasy. Wychodząc ominął szerokim łukiem owe "stworzenie niższej kategorii" tak, jakby się go brzydził.
Otworzył drzwi i ponownie ukłonił się anielicy rzucając przerażające spojrzenie Keldarowi.