Zakon Światła Ostoja Fantazji

Polimorfka przyszła z "lekkim" opóźnieniem i wypełniona sakiewką. Tydzień minął jakiś czas temu, wiec powinna odebrać żywe dzieciaki i zapłacić za ich pobyt tu. Rozejrzała sie, szukając wzrokiem Tresera Bestii.

Uśmiechnęła sie lekko. - Witaj... Moje paskudy żyją i nic ani nikogo nie zniszczyły? - Zapytała nie mogąc pozbyć się uśmiechu. - Oczywiście mam ze sobą pieniądze, by dokonać właściwych opłat. Nie uwierzę, że te maleństwa nie naraziły mnie na dodatkowe koszty... - Powiedziała, chcąc zaznaczyć, ze może ponieść odpowiedzialność za czyny swoich dzieci.

Wampir z uprzejmym uśmiechem zwrócił się do znajomej polimorfki.
- O czym Ty mówisz... po tygodniu rozumieliśmy się świetnie, teraz to Twoje dzieci pomagają mi - wyszczerzył rozbrajająco kiełki - to im bardziej należy się zapłata. Wybacz że karzę Ci czekać, jednak widać że ten człowiek pali się do roboty. Potrzeba mi takich pracowników - zwrócił się do Lejsa - pierwsze zlecenie, prawdziwie poważne, będące jednocześnie sprawdzianem Twoich umiejętności i wiedzy zoologicznej. Potrzeba mi gryfa. Nie jest moją sprawą jak go tutaj dostarczysz, gdzie go znajdziesz, ja jestem tylko treserem - uśmiechnął się, skinął głową i powrócił do Ekeny.

- Mam nadzieję, że nie natknie się na Lilith... Adoptowana córeczka. Gryf. - Wyjaśniła cicho, po czym dodała z uśmiechem. - Cieszę się, że moje potworki nie sprawiały problemów. Ale i tak chciałabym sie jakoś odwdzięczyć. - powiedziała, ciągle uśmiechając się lekko.

- Z przyjemnością. - Powiedziała z lekkim uśmiechem, po czym z delikatnym zakłopotaniem potarła lewe przedramię. - Jeśli oczywiście znasz drogę do Savantram... No i jak będę pewna, że nie wpadną tam nagle żywe trupy albo jakieś żywiołaki, jak ostatnio... - Uśmiechnęła sie nieco niepewnie, zastanawiając się, czy na pewno zamknęła okno w sypialni i czy nie wpadnie nagle na młodziutkiego gryfa i harpię, albo smoka. Stwierdziła, ze woli wierzyć w swoje szczęście i rozejrzała się, spodziewając się ujrzeć przynajmniej jakieś ślady bytności jej dzieci w postaci wyrwanego drzewka, albo dużej dziury w ścianach budynku/

- Nic tylko chwalić - wampir uniósł dwa palce do ronda kapelusza - spodziewałem się że choć jedno z was będzie dużo bardziej poturbowane. Ta robota jest Twoja.
Szarpacz poklepał ostrożnie gryfa po gładkim dziobie.
- Mógłbyś odprowadzić go do tamtego budynku? - wskazał oszczędnym ruchem stajnie - jeszcze się do mnie nie przyzwyczaił... Ale to się zmieni. Myślę że już za tydzień będziemy mogli szukać kupca.

Lejsu ponownie stał przed kompleksem tresera bestii. Teraz nie był już tu jako pracownik, ale jako treser bestii. Od jego ostatniej wizyty tutaj mało się zmieniło - dwie stajnie i jedno pomieszczenie gospodarcze - no może poza tym, że długo nikt tu nie zaglądał i nazbierało się trochę brudu. Widząc to Lejsu postanowił zacząć swoją prace tresera bestii od przystosowania wszystkich pomieszczeń do stanu używalności. W pomieszczeniu gospodarczym znalazł miotłę - pozostałość po starym treserze jak się domyślał.
Po dłuższej chwili skończył sprzątanie. Wszystkie pomieszczenia "lśniły". Zdążył doprowadzić pomieszczenie gospodarcze do swoich potrzeb - w spiżarce poustawiał własne specyfiki do opieki nad zwierzętami i nie tylko, na piecyku stał czajnik gotowy do przyrządzania różnych napojów itp., itd.
Pozostało mu już tylko jedno. Wziął do ręki małą drewnianą tabliczkę i wyskrobał na niej kilka słów. Tabliczkę tą przybił przy wejściu do kompleksu.
Napis na tabliczce brzmiał:

Treser bestii

Lejsu