Zakon Światła Ostoja Fantazji

- Więc prowadź, pijawko. - Ekena warknęła przez zaciśnięte zęby, wykonując przy tym zgrabną parodię dworzanina przepuszcząjącego damę przodem. Sprawdziła pobieżnie, czy zabrała wszystko, po czym zmieniła się w wielkiego kota. Grube futro miało ochronić przed kapryśną pogodą, ale zwierzęca forma miała i inne zalety. Przykładowo brak mimiki, dzięki czemu jedynie lekko położone uszy mogły sygnalizować niezadowolenie. Polimorfka nie chciała iść do Sali Balowej, gdzie z całą pewnością musiałaby zmierzyć się ze wspomnieniami. Podczas wesela była to zupełnie inna sytuacja, gwar i tłum sprawiły, że wspaniała Sala była niemal nie do poznania. Ale tym razem albinoska miała ją zobaczyć taką, jak zawsze. Pełną kurzu, starych pajęczyn i zapomnianą przez wszystkich. Kiedyś lubiła tam przebywać, przywodziła wspomnienia kryjówek, w których mieszkała jako uczennica skrytobójcy i ulubione przez jej mistrza opuszczone poddasza. Teraz jednak ogromne pomieszczenie było dla niej czymś na kształt symbolu własnej słabości, upadku, przegranej. Gdy wbiła sobie sztylet pod skórę, zrozumiała, że przegrała z własnym umysłem, dała przezwyciężyć się słabościom. Wielka biała kocica stanęła obok wampira, patrzyła jednak gdzieś w bok, oczami wyobraźni już widząc wielkie okna zapomnianej Sali.

Arevis zdjął z siebie kolczugę i odłożył sejmitary, ale rękojeści na wszelki wypadek ustawił w stronę wody by mógł ich szybko dobyć. Nigdy nie wiadomo kto będzie chciał wykorzystać okazję, że Anioł jest bezbronny. Następnie zdjął z siebie resztę ubrań. Svill zsunęła się mu z nadgarstka i usadowiła się między ubraniami by ugryźć kogoś kto zapragnąłby sobie przywłaszczyć ekwipunek barbity, a żywiołak piorunów czekał w lekko uchylonej torbie. Potem wskoczył do wody ochlapując smoczycę. Nie czuł się bynajmniej skrępowany swą nagością, ale czuł się dziwnie z mokrymi skrzydłami.
- Jak dobrze... - powiedział odchylając mokrą głowę do tyłu - Dawno nie byłem w łaźni, przez tą przeklętą zimę nie chciało mi się iść.

Fileus przywędrował do łaźni korzystając z chwili czasu, w którym nie wiedział co z sobą zrobić. Minął próg budynku i zostawił swój strój równo złożony w nierzucającym się w oczy miejscu, jednak tak, by nie zapomnieć go w chwili potrzeby. Zabrał ze sobą jednak swoją wierną sakwę podróżną, miał bowiem nadzieję, korzystając z chwili relaksu, wymyślić dalszy ciąg notatek w dzienniku i zapisać je od razu. W sali ze zbiornikiem było przyjemnie ciepło, drwa w palenisku żarzyły się łagodnie, woda delikatnie parowała.
Anioł zostawił torbę na brzegu zbiornika i wsunął się delikatnie do ciepłego płynu. Jego skóra zareagowała na ten bodziec pokrywając się przez chwilę wyraźną gęsią skórką, jednak już po chwili była gładka jak dawniej.
- Tego było mi trzeba.- Powiedział na głos anioł, zamykając oczy, zanim dotarła do niego perspektywa suszenia skrzydeł. Jęk poniósł się echem po pomieszczeniu.

- Chloe...- Zastanowił się Fileus przez chwilę.- Taak, chyba minęliśmy się kilka razy.- Zerknął na jej skrzydła.- Służka mistrza, z tego co słyszałem.- Uśmiechnął się ironicznie.- Pewnie słyszysz na ten temat rożne niewybredne komentarze, co?- Woda zafalowała delikatnie, gdy się roześmiał. Po chwili powrócił płynnie do początkowego tematu, a jego twarz lekko stężała.- Taak, mogą sprawiać problemy... Czasem bolą, gdy zbyt długo... zresztą doskonale o tym wiesz. Ale pewnej osobie... Powiedziała, że nawet czasem by ich nie nie znosiła.-

Ostatnio edytowany przez Fileus (2011-06-24 22:20:53)

- O, jeszcze nie wściekła za uwagę o twoim zajęciu?- Zdziwił się niebieskowłosy i zmierzwił włosy z tyłu głowy.- Na imię mi Fileus, jestem... chyba uczonym. Czymś w tym stylu.- Zaśmiał się nerwowo.- W każdym razie, dużo czasu spędzam na wędrówce i przetrząsaniu biblioteki.- Anioł oparł się o brzeg zbiornika i położył głowę na swojej torbie. Patrząc w sufit powiedział jeszcze:
- Przybyłaś do Zakonu jakiś czas przede mną, co? Co wygnało cię z Niebios, o Światła?-

- Ach, podróże...- Rozmarzył się Fileus.- Gdy przemierzasz drogę, świat otwiera się przed tobą.- Zaśmiał się radośnie patrząc anielicy w oczy.- Są bolesne, są też jednak wspaniałe, a widoki, którymi sycisz wzrok nigdy nie wyglądają dwa razy tak samo. Powiedz mi coś, Chloe: dlaczego służka? Nie masz większych aspiracji? Czy też może chcesz jak najlepiej poznać naszego mistrza, by potem przyszykować mu szczególnie wygodną kryptę?-

- Aj naj naj...- Pokręcił głową Fileus, patrząc na nią. Również się podciągnął i usiadł na brzegu basenu, tak, że tylko jego stopy trącały powierzchnię. Woda spływała po jego ciele, skapywała na podłogę z cichymi pluśnięciami. Otarł wnętrza dłoni najpierw o siebie, potem o swoje włosy, a na końcu o wierzch sakwy podróżnej. Zamachał skrzydłami kilkakrotnie, sprawiając, że zawilgotniałe pióra smagnęły otoczenie kroplami ciepłej wody.
Otworzył sakwę i wyjął z niej dziennik, atrament i pióro którym pisał. Otworzył na czystej stronicy i zaczął notować.


Dziennik mój, anioła Fileusa, wędrowca
wpis trzeci; 5 dni do nowiu Remoon;

Odwiedziłem łaźnie. To zadziwiające, że w krainie ogarniętej wojną taki budynek jak ten jeszcze działa. Woda wpłynęła kojąco na moje myśli, pozwoliła przemyśleć od nowa kilka spraw, niestety zamoczyłem również skrzydła. Nigdy nie lubiłem ich suszyć, to wysoce niepraktyczne. Z drugiej strony, jeśli spróbuję latać z mokrymi skrzydłami i - brońcie bogowie - przeziębię się, Sherine mnie dopadnie. Chwała Stwórcy, za jej dobre serce wobec mnie, choć pewnie prędzej czy później znudzi ją me towarzystwo.

W łaźni natknąłem się na inną Światłą w Zakonie - młodą służącą Mistrza, Chloe.

(Notatka dla mnie: Służąca nie równa się kurtyzanie nie równa się nałożnicy.)

Zdaje się, że przez wiele lat cierpiała, droga też nie była dla niej łaskawa tak jak dla mnie. Ciekaw jestem, jak brzmi jej pełna historia, jednakowoż zranienie tej czystej duszyczki mogłoby odbić się na mnie niekorzystnie - na przykład nieoczekiwaną furią Mistrza. A furiat z niego jest, z tego co słyszałem.

Muszę spróbować zaprzyjaźnić się z tą Światłą. Może być użyteczna w moim planie zdobycia całkowitej wiedzy, zarówno jako osoba, jak i kontakt, dzięki któremu dostanę się wyżej w hierarchii zakonnej.

(Notatka dla mnie: Plan w fazie rozmyślań, nie wdrażać pochopnie.)

Miasto Ładu Quidsors kryje poza tym jeszcze z pewnością znacznie więcej tajemnic. Podobnie jak w Wieży i terenach do niej przyległych nikt nie zatrzymywał mnie i nie ograniczał zwiedzania. To ciekawe z perspektywy wojny, o której już wspomniałem.

Jak na razie spotykam się z milczeniem, jeśli chodzi o moje aspiracje do pracy, jednak nie można się poddawać, ani zniechęcać. Zawsze mogę zatrudnić się w bibliotece, co byłoby zdaje się jakimś ułatwieniem w pracy, acz szalenie niepraktycznym zajęciem, patrząc na to podróżniczo.

Pisane moją ręką:
Fileus


Anioł odłożył butelkę inkaustu na bok i schował książeczkę do plecaka, by woda i wszechobecna para nie rozmyła jego zapisków. Po chwili ukrył również pióro i swój prowizoryczny kałamarz.
- No, Światła? Cóż to za nietęga minka?-

Ostatnio edytowany przez Fileus (2011-06-26 21:07:22)

- Twój wzrok wyraża niezdecydowanie. Czy więc nie jest to koniec opowieści?- Anioł wstał i skoczył do wody. Zanurkował płynnie, ze złożonymi skrzydłami, a toń zamknęła się nad nim z pluskiem. Po chwili jego głowa wynurzyła się ze wzburzonej tym nagłym skokiem wody tuż obok białoskrzydłej anielicy.- Nie ukrywaj dalszego ciągu, takie dranie jak ja, a nawet powiem, że zwłaszcza takie dranie uwielbiają dobre opowieści, zwłaszcza, jeśli występują w nich miłe oku anielice.- Fileus zaśmiał się na wpół radośnie na wpół ironicznie.