Zakon Światła Ostoja Fantazji

Wszystkie świece zgasły, jednak w świątyni wciąż było jasno. Dość jasno by Ellohir mógł dostrzec bliżej nie opisaną sylwetkę cienia rzucającego elfem o ścianę jak szmacianą lalką.
Chwilę później jeden z patriarchów krzyknął ostrzegawczo. Elf posłusznie zamknął oczy. Przez powieki przecisnęło się światło świadczące o sile błysku.
-Magia... - Zasyczał przez zaciśnięte żeby Ellohir. - Nie cierpię magii. To chodzenie na skróty a nie sztuka...
Elf nie ukrywał swych poglądów na temat magii, ale też nie rozgłaszał ich. Ten kto jego zdanie znał to znał, a kto nie to pewnie pozna.
Gdy tylko błysk miną Ellohir szybkim krokiem skierował się w stronę cienia.
Cień był szybki. Zbyt szybki by i on mógł bezpiecznie szybkością walczyć. Ellohir widział co ta paskuda zrobiła z młodym elfem w biegu i z jaką siłą i szybkością to zrobiła. Wolał nie ryzykować. Szybkość można obrócić przeciw jej użytkownikowi. A to choćby przez podstawienie nogi...
Sztych klingi skierowany był w potwora.
-Aleś ty paskudny. - Elf skrzywił się na te słowa i zacisnął dłoń na rękojeści miecza. - Że też takie paskudy jak ty mogą w ogóle wejść do takich miejsc jak to.
Obrzucił spojrzeniem Świątynię i znów spojrzał na cienia.
-Skończysz jak każda inna szkarada. Jak każdy przeklęty mutant, który zabijał bez litości. - Na twarzy elfa zawitał złowieszczy uśmieszek. - Dla ciebie też nie będzie litości.

Kiedy elf zeskrobał swoje ciało, ze ściany od razu wstał, a gdy została podana komenda "Zamknijcie oczy" on je gwałtownie przykrył powiekami. Mag wiedział jak ważna jest ochrona Arcykapłana, kiedy zauwarzył, że Smoczyca rzuca zaklęcie. On chcąc jej pomóc, ponownie skierował swój kostur w stronę bestii.
-Mandra !

Cień machnął ślepo łapą trafiając Patriarchę. Ten odleciał skulony w momencie gdy wypowiadał inkantacje. Bestia wstała z podłogi i nagle poczuła na sobie Pierwsze ukłucie gorąca... Zaraz też kolejne.
Potwór powiódł wzrokiem za źródłem pierwszego ukłucia i napotkał Etamin stojącą przy Wiecznej Świecy. Wrzasnął przeraźliwie.
W jednym momencie skoczył ku smoczycy. Wszystko zdawało się być stracone, jednak w pewnym momencie, gdy znajdował się w powietrzu rzucając się na kobietę, trafił na niewidoczną przeszkodę.
Spłynął jak po ścianie.
Ellohir zaś. Ellohir leżał od momentu szarży na Etamin. Siła potwora z którą uderzył elfa była tak wielka że natychmiast przygwoździło go do ziemi.
-Głupia! Nie potrafisz użyć jej mocy!- wrzasnął cień do smoczycy.- W tej świątyni jedyna osoba która potrafi opanować moc Świętego Płomienia to Arcykapłan... Który kona.
Wszyscy już wiedzieli że cień lęka się płomienia tej świecy... Że trudno mu będzie zbliżyć się do niej za blisko.
Świeca jednak była ogromna. Bez wątpienia smoczyca jej nie uniesie.

Leżący na podłodze Ellohir zgiął się z bólu.
Ból był wieki. Elf nie mógł się przez chwilę ruszać. Gdy minął szok i bezdech spowodowany zderzeniem z podłogą podparł się ręką i rozejrzał tępym wzrokiem próbując odzyskać poczucie rzeczywistości.
-No to teraz... - Wysyczał przez zaciśnięte z bólu zęby. - ... Nie mam żadnych oporów by skrócić twój pobyt w Świątyni do niezbędnego minimum szkarado!
Spojrzał za mieczem i sięgnął po niego. Gdy tylko dotknął miecza poczuł że czas zabawy się skończył. Wziął kilka głębokich oddechów by płuca znów zaczęły normalnie funkcjonować.
Podźwignął się na jedno kolano i spojrzał na smoczycę. Potem na cienia.
Podniósł miecz i znów wycelował sztychem w potwora.
Elf wstał i próbując złapać równowagę lekko się zachwiał. 
-Proponuję wspólny atak. Jak widzę to coś boi się świecy więc Ty będziesz musiała zapewnić nam ewentualny ratunek w przypadku nieprzewidzianych zwrotów akcji. - mówiąc to skierował słowa do smoczycy. - Ja zaatakuję z boku. Młody elf niech zaatakuje od tyłu a człowiek... Niech spróbuje zajść go od drugiego boku lub od frontu. Co wy na to? - Elf rozejrzał się po obecnych wyczekując odpowiedzi. - A i wybaczcie brak bezpośrednich zwrotów, jednak nie znam waszych imion. Moje to Ellohir. - Uśmiechnął się i spojrzał na cienia. Teraz już były tylko trzy możliwości. Albo ktoś ucieknie, albo każdy zaatakuje indywidualnie wchodząc innym pod nogi, albo wszyscy się zgodzą i przeprowadzą wspólny atak.
Elf skończył rozglądanie i skupił się na cieniu. Czuł jak wzbierała w nim wściekłość.

Może i jednak głupia, ale z mocą jest tak, że można ją przyswoić choćby na krótką chwilę Odpowiedziała do cienia, spojrzała po innych. Ta Świeca była zbyt ciężka by przenieść ją na środek, gdyby tylko arcykapłan był przytomny. Gdyby dostała choćby małą wskazówkę jak tego użyć, bo skoro arcykapłan umie to ktoś inny też by mógł. Trudno, że być może poświęcił by największą cenę, albo coś innego. Miała do wyboru albo prosić o pomoc w przeniesieniu na środek sali, albo choćby bliżej kapłana, albo kombinować jak jednak użyć tej świecy. Inni chcieli atakować, jednak cień był silny. Zaklęcie na niego podziałały ale i tak tylko w świecy była moc - Nie wiem czy to dobry czas na przedstawianie, ale Etamin jestem i była bym wdzięczna gdyby ktoś pomógł mi przenieść świecę bliżej kapłana, w końcu jego też chce wykończyć Stwierdziła tak po prostu, to co sama myślała. Jeśli świecy nie da się ruszyć to będzie kombinować w inny sposób.

Elf pognał w stronę kobiet, wiedział że poradzą sobie same z ciężarem tego przedmiotu, ale przydała by im się osłona. Mag był chudy, ale gwałtownie się przemieszczał i zasłaniał torsem świecę i je same. Gdyby bestiia zachciała zatakowac, on od razu wykrzyknął by inkantację czaru: odepchnięcie, w stronę zbliżającego się potwora.

Cień prychnął w niewiadomym geście. Zebrani mogli dostrzec strach w zachowaniu potwora. Widocznie bał się świecy a tym bardziej płomienia.
-Darujcie sobie. Nie umiecie...- zaczął mówić i zamarł gdy kobiety zaczęły przesuwać świece.
Bestia już miała się rzucić w stronę Ellohira za tak śmiałe plany jednak wrzasnęła rozdzierająco gdy Patriarcha Versa wbił jej Scalony płomień w ciało.
Cień targnął się po ziemi machając masywnymi potwornymi łapami. Zniszczyła przy tym ołtarz oraz ustawiony na święto ołtarz.
Następnie ujrzeliście Acykapłana. Stał trzęsąc się w spazmach bólu. Patriarchini trzymała go zaś Patriarcha podpierał jego ręce.
-Niech święci mnie wspomogą- zaczął słabo ulewając krew z ust.
Demon targnął się i jeszcze bardziej przygwoździł do ziemi.
-Niech Najwyżsi wspomogą mnie w mej świętej misji- powiedział nieco głośniej.
Cień znów się targnął wrzeszcząc na słowa kapłana. Świeca i dotychczas stojący płomień zaczął drgać.
-Niech Święty Płomień tej świecy obudzi się i rozgorzeje blaskiem,- powiedział i jak na wezwanie błysnęło od strony świecy oślepiając wszystkich z wyjątkiem samego Arcykapłana- i wzmocni tych którzy mu służą na czas Świętej walki.
Tak arcykapłan zakończył modlitwę. Płomień wystrzelił małe kule ognia w kierunku zebranych które wsiąknęły w nich. Poczuli w sobie niebywałą siłę... Żar i chęć walki. Wszyscy jak jeden mąż mieli płomienie w oczach.
-Myślicie że dacie mi radę?!- Krzyknął demon krusząc Scalony Płomień- Nawet Świeca was nie wspomoże! Zginiecie wszyscy!- wrzasnął i rzucił się na Jasmin. Ot, była najbliżej.