Zakon Światła Ostoja Fantazji

- Domyślasz się, że nie chcę z złota. Ma ono dla mnie niewielką wartość. Jest jednak coś, co możesz dla mnie zrobić. - odwrócił się i zerknął na portal. - W lesie niedaleko mojego domu żyje wiekowy jeleń. Ja jako druid nie mogę... mu pomóc. Ale Ty tak. Jako druid nie mogę powiedzieć wprost o co chodzi, gdyż byłoby to plamą na moim honorze i byłoby niemoralne. Jednak zdaję się na Twoją intuicję. - uśmiechnął się i wykonał nieznaczy gest wskazując na portal

- Tak, tak. - odrzekł speszony, rozmyślając o 'innych usługach'. - Jednak jak już mówiłem, nie mam go wiele. Ale mogłabyś się pospieszyć. - uśmiechnął się i przysiadł na taborecie.

- Ech. Jak ja nie lubię zimy - powiedział do siebie rozcierając dłonie o kolana. - Oby szybko wróciła... - dodał wstając i robiąc kilka kroków. Stanął pod ścianą i zmówił krótką, druidyczną modlitwę, za spokój ducha. Potem zapatrzył się na krążące pod sufitem szare duszki...

- Tak, wejdź - otworzył drzwi. Rozcierał coś w moździerzu, więc drzwi trzymał nogą, aby nie zamknęły się od wiatru. - Ale uważaj, tutaj też jest portal.
- O co chodzi? - spytał krótko, kiedy amazonka zdecydowała się przestąpić próg, odbierając ostatnie słowa druida jako groźbę. - Coś się komuś stało? Od razu mówię, że nie lubię trupów. Nie zajmuję się również wskrzeszaniem. Więc?

Pola wokół Kryjówki Yoda zatapiały się w nieprzyjemnej mgle. Chłodny deszcz starał się ją jak najszybciej rozproszyć, jednak tworzył tylko jeszcze bardziej grobowy nastrój...
Zza linii drzew wysunęła się postać w przemoczonej, brunatnej narzucie. Kaptur doskonale skrywał twarz, jednak kostur, który dzierżyła postać był bardzo charakterystyczny.
Chłopak zaczął kierować się ścieżką, nieco już zarośniętą i widać, że dawno nie używaną, do chatynki.
- Witamy w domu... - powiedział do siebie. Jenot uniósł głowę lekko się poderwał. Skocznym krokiem podbiegł do drzwi chatki i otworzył je nosem. Lekkie skrzypnięcie rozerwało ciszę nienaruszoną w wewnątrz pomieszczenia. Wielkie liście rośliny porastającej całą chatę od wewnątrz i zewnątrz zaszumiały. Pod sufitem pojawiły się szare punkciki leśnych duszków.
- Tak... W domu... - Powiedział jeszcze raz druid i powiesił narzutę na krześle. - Wszystko jak dawniej, prawda? - Pochylił się nad zwierzęciem i pogłaskał je po głowie. Jenot pozbył się wody z sierści rozprzestrzeniając krople po zakurzonych powierzchniach.
Jaroo usiadł wygonie na skrzypiącym krześle i zasnął. Jenot poszedł w jego ślady i, ułożywszy się opodal drzwi, również zasnął.
Rankiem czekała ich praca...

Usłyszał ziewnięcie i skrzypnięcie krzesła, z którego wstawał Jaroo. Chwilę później podobne skrzypnięcie towarzyszyło otwieraniu się drzwi tuż przed nim.
- Witaj! - Powiedział nieco jeszcze zaspany chłopak i gestem zaprosił gościa do środka. - Rozgość się. Jakiejś herbatki? Może wywaru? - Zapytał zdejmując z krzesła swoją, jeszcze mokrą od wczoraj, narzutę. Wyniósł ją na zewnątrz i powiesił na sęku wystającym z jednej z desek. W chwilę później był już z powrotem.

Ściany i sufit porastała roślina, której nawet Gerard nie potrafił rozpoznać. Jaroo widząc jego wyraz twarzy powiedział:
- Tą roślinę 'zasadził' tutaj Mangel. Nie mam pojęcia co to jest ani jakie ma właściwości, o ile jakieś ma. Pod tymi wielkimi liśćmi mieszkają leśne duszki. Lubię patrzeć jak wieczorami snują się pod sufitem zostawiając za sobą szare smugi w powietrzu... - Zamyślił się na moment.
- Praca? Dawno temu hodowałem tutaj niektóre gatunki roślin. Takich, które trudno gdziekolwiek dostać. Gleba jest tutaj nadzwyczaj urodzajna, jednak bez opieki wszystko przepadło. Robiłem też różne specyfiki na różne przypadłości, jednak niechętnie nimi handlowałem. Takie druidzkie przyzwyczajenie. - Zaśmiał się lekko. - Ty zdaje się, pracujesz w karczmie. Co Cię do tego skłoniło? - Zapytał z zaciekawieniem.