Zakon Światła Ostoja Fantazji

Droga była bardzo prosta. "Na wprost i w lewo" powiedział jeden z kleryków. I tak też się okazało.
Mijając piękne obrazy i gustowne korytarze (aż dwa) anioł dotarł do biura rektora.
Były to średniej wielkości drzwi ze złotą tabliczką mówiącą czyj to gabinet oraz dużą ilością zdobień.
Zza drzwi zdawało się słyszeć żywą rozmowę po czym wyszedł uśmiechnięty człowiek. Wychodzi na to że teraz kolej Eliana.

Rektor był młodym mężczyzną z ogoloną brodą. Krój szat wskazywała na wysoką pozycję w świątyni. Spojrzał na Anioła uważnie i wskazał mu miejsce naprzeciwko.
Wziął papiery które wypisał Arcykapłan i zaczął czytać je ostrożnie. Co jakiś czas kiwnął głową bądź odetchnął głębiej.
Gdy skończył lekturę, zaszczycił Eliana spojrzeniem i powiedział.
-Papiery które otrzymałem zaświadczają że sercem chcesz służyć bogom. Mówią że Avarone cię wybrał i powołał.- Rektor uśmiechnął się lekko- Jeśli taka jest twoja ostateczna wola przyjmiemy cię na nauki, wystosujemy ci Mistrza i włączymy do wspólnoty. Pamiętaj że jeśli zgodzisz się,  Seminarium stanie się twoim domem a później cała Świątynia. Czy na pewno chcesz?
Pytanie było proste i skomplikowane. Dawało sygnał że nie ma odwrotu.

Człowiek uśmiechnął się i pokiwał głową.
-Witaj więc w naszej społeczności. Kiedy tylko dasz radę, módl się w Seminaryjnej kaplicy lub świątyni.
Rektor wyciągnął z szafki kluczyk i podał go Elianowi. Był mały i ładny.
-To klucz do twojego pokoju. Drugie piętro. Szukaj numerka z klucza. Mieszkasz sam. Mistrz stawi się u ciebie i zabierze na pierwsze zajęcia.
Po tych słowach rektor kiwnął głowę dając znak że rozmowa zakończona. Drzwi otwarły się.

I Anioł nie nasiedział się. Mistrz zapowiedziany przez rektora przybył szybko.
Był to mężczyzna około 40 roku życia w przeliczeniu na ludzkie. Był zaś elfem. Co było dziwne bo elfy rzadko wierzyły w Zakonne bóstwa.
Mistrz ubrany był w czarno czerwone szaty stosowne do takowej funkcji. W dłoniach trzymał dwa talerze wypełnione smakowicie wyglądającym obiadem.
Jak otworzył drzwi pewnie zawsze pozostanie tajemnicą. Położył dania na stole i sam usiadł po jednej stronie.
-Witam cię Elianie. Jestem Elidar Lunaiore i będę twoim nauczycielem przez czas twego tu pobytu. Najpierw jednak zjedzmy i poznajmy się. Opowiedz coś o sobie.
Powiedział miłym i przyjemnym głosem. Widocznie był w porządku.

Elf słuchał uważnie słów Anioła. Kiwał głową co jakiś czas i spoglądał w okno.
Gdy tylko Elian zadał pytanie odnośnie jedzenia elf uśmiechnął się.
-To chyba ryż. Dobrze przyprawiany... Z odrobiną drobiu. Smacznego.
Elf przybrał pozę degustatora mówiąc głosem iście naukowym... Chyba prześmiewczo.
Gdy spożył drugi kęs powiedział.
-Dobrze że potrafisz porzucić przeszłość... Czas na moją historię.- Elf zamyślił się chwilę i podrapał po głowie. Wiadome będzie że nie opowie wszystkiego. Musiał być bardzo stary.- Wychowywałem się w rodzinie niewierzących. Dość biednej. Mój ojciec opuścił mnie i matkę w pogoni za przygodami. Matka nie mogła zapłacić za moją edukację więc oddała mnie do szkoły prowadzonej przez Świątynię. Tam otrzymałem dokładne wykształcenie i cnoty wiary. Pewnego poranka gdy podróżowaliśmy wraz z naszym nauczycielem i poznawaliśmy piękno przyrody... Dostrzegłem polującego sokoła. Zachwyciłem się tym widokiem i zacząłem nad nim medytować. To był znak od Avarone'a. Chciał bym był jego kapłanem. Podjąłem naukę w tym seminarium i zostałem wyświęcony przez Arcykapłana Zakonu jak każdy z tutejszych kleryków. Podjąłem posługę w tutejszym chramie Avarone'a i pełniłem ją przez okres 35 lat. Nie wybijałem się zbytnio. Jednak pewnego pięknego poranka otrzymałem wiadomość o nominacji mnie do funkcji Mistrza. Odtąd skierowano mnie jako wykładowce w tym seminarium. Wykładam już od kilku lat. Pamiętam czasy gdy aktualny Arcykapłan był zwykłym akolitą.
Elf opowiadał dość składnie. Momentami robił przerwy by zjeść odrobinę lub wziąć łyk napoju.
Mistrz spoglądał na ucznia co jakiś czas i jakby pogrążał się w zadumie.

Elf zaśmiał sie lekko słysząc stwierdzenie Anioła. Wytarł usta chusteczką i powiedział.
-Mogłeś nie słyszeć bo jest nas mało. Mało który elf wierzy w Zakonne bóstwa. Boli nas że nasi bracia są heretykami... Ale może znajdą wybaczenie.
Mistrz nie zdążył zjeść kolejnego kęsa gdy usłyszał pytanie. Pokiwał z uznaniem głową i zaraz przemówił.
-Magia to rzecz w Świątyni skomplikowana. Kiedy odbędziesz święcenia, otrzymasz dar od bogów. Pod warunkiem że połączysz to wszystko z rytuałem oddania. Wtedy twa mana wzrośnie kosztem siły... Jednak będziesz mógł używać tylko magii patronalnej twego boga... Jaka to magia możesz przeczytać w bibliotece w Gwiezdnej Wieży. No i... Istnieje coś takiego jak pomost. Ale o tym uczy się w Szkole Magii. Świątynia też, może wyłożyć za danego kapłana pieniądze na podjecie gdzieś nauki. Tak więc bywa różnie.
Elf gdy spożył ostatni kęs, wyciągnął z torby dwie książki i jedną położył przed Elianem. Drugą zważył i odłożył do torby. Wyciągnął kolejną i wręczył ją także.
-Pierwsza książka to Święte Pisma Avarone'a. Zbiór proroctw, nakazów itp. Druga książka jest twoja... Tak zresztą jak pierwsza. Jednak druga jest pusta. Jak nakazuje tradycja, kleryk zaczyna pisać swój modlitewnik. Zapisuje tam modlitwy własnego autorstwa jako według doktryny naszej wiary najlepsze i najskuteczniejsze. Oczywiście są formuły identyczne dla całego kultu jak np. Msze i Nabożeństwa... Ale te znowu poznasz na zajęciach.
Elf wytłumaczył wszystko w miarę prosto. Przynajmniej miał taką nadzieję. Dla Anioła wydało się oczywiste że właśnie zaczęła się nauka.

Kapłan spojrzał na anioła i uśmiechnął się.
-My Avarończycy używamy magii Czarnej i Purpurowej. Magia Śmierci i Ognia. Uważam to za dobrą mieszankę... Dość silną.
Mistrz sięgnął do swej torby i wyciągnął z niej długą białą szatę złożoną w kostkę. Położył ją na łóżku Eliana i usiadł z powrotem na miejscu.
-To jest alba. Długa biała szata którą kler zakłada na swoje dzienne szaty przy nabożeństwach i składaniu ofiar. Jako kleryk nosisz ją na świeckich ubraniach do czasu obłóczyn. Nie nakładasz na nią wstęg błagalnych ani żadnych szat. Przepasasz ja tylko cingulum czyli białym sznurem. Tak ubrany służysz na ofiarach i nabożeństwach.
Anioł otrzymał zalążki pierwszej wiedzy o paramentach. Pewne było ze dowie się wiele i będzie mógł zadać wiele pytań. Kiedy tylko zechce.