Zakon Światła Ostoja Fantazji

Aleera także przyglądała się całemu zajściu. Udało jej się wepchać tak, że usłyszała rozmowę. Złoto? Hmmm... Interesujące...
   Aleera, jak to Aleera. Bezczelnie podeszła do robotnika, uśmiechnęła się, jak to miała w zwyczaju, zniewalająco i uwodzicielsko. Spojrzała na także na Mistrza Świątynnego. Do niego także uśmiechnęła się kusząco.
- Witam, Szanownych Panów... - zaczęła rozmowę, miłych i rozbawionym nieco głosem. - Niestety, nie dowiedziałam się od mieszkańców, co się stało... - powiedziała smutnym głosem pełnym rozczarowania. - Może Panowie będą na tyle mili, aby udzielić mi informacji? - zapytała i uśmiechnęła się...

Przyciagnęła ją tutaj chęć poznania niezbadanych wcześniej przez nią miejsc. Miała nadzieję, że znajdzie jakieś niezwykłe lecznicze rośliny. Rozejrzała sie i zauważyła, ze nie tylko ona skusiła się na tę przygodę. Zasmiaął sie cicho i sprawdziła czy ma w torbie wszelkie przydatne przedmioty.

Monarcha Świątynny i robotnik popatrzyli na kobiety niepewnie i spojrzeli zaraz po sobie. Robotnik poszedł kiwając głową po jeszcze trzy osoby (w tym Samvela i Aranel) po czym ciągnąc za sobą sześć osób stanął wraz z Mistrzem przy jakiejś gruszy.
-Moi drodzy. Jak zapewne już słyszeliście, dokopaliśmy się do nieznanych nam komnat. Sprawdzałem w naszej bibliotece czegokolwiek i nic nie znalazłem. Wygląda na to że nie mieliśmy o nich pojęcia mimo zajmowania tego terenu przez wiele lat.- Kapłan wydawał się miły, mimo iż nosił szaty Wernoma.- Dlatego chcielibyśmy was prosić o pomoc w odkryciu nieznanego... Wynagrodzimy was za to. Nie musicie się o to martwić.- Mistrz spojrzał na Samvela i uśmiechnął się mówiąc cicho- Erwin jest połamany. Komnaty są bardzo nisko. Możemy się tam...
Przerwał gdy dobiegł do niego jakiś akolita. Mistrz dumnie zmierzył i skinął głową pozwalając przemówić kapłanowi.
Dopiero teraz dostrzegliście stojącego za nim kapłana w szarym brudnym stroju z maską na twarzy i trzema parami skrzydeł. Aranel dotychczas spotkała tylko jednego anioła o tak anomalnej liczbie skrzydeł.
-Wielebny... Sam Arcykapłan przez usta swego Wielkiego Elektora przekazał że masz dopuścić do ekspedycji tego kapłana. Jest on jego dobrym znajomym i wielce wykwalifikowanym kapłanem.
Mistrz zmierzył szare COŚ wzrokiem i kiwnął głową. Zaraz znów zwrócił się do zebranych.
-Zejdziecie w dół po linach. Są już uszykowane. Pochodnie znajdziecie przy zejściu. Powodzenia.
Powiedział i zostawił was samych odchodząc do świątyni.
Oto staliście przy wejściu... Co dalej?

Gdy pierwsza zaczęła schodzić Kobieta, uśmiechnął się. Pomyślał, że fajnie by było jej odciąć linę. Nie mówiąc nic, ani nie czekając podszedł do liny. Zeskoczył od razu łapiąc się sznura. Spojrzał w górę, przez kaptur spadł mu z głowy, odsłaniając jego blizny i perłowe oko. Uśmiechnął się i zjechał na linie na dół. Złapał pochodnie i zaczął rozglądać się po pomieszczeniu.

Starała się słuchać uważnie, jednak, jak to często u niej bywa, nie udało się jej ta sztuka. Poza tym tego dnia była trochę rozkojarzona. Gdy nastała cisza nie wiedziała co się dzieje. Uśmiechnęła się tylko i patrzyła na każdą osobę. Dlaczego ją to nie zdziwiło, że pierwsza zaczęła schodzić Aleera? Przewróciła tylko oczami i nic nie powiedziała. Spojrzała na mężczyznę, który zbliżył się do liny, który jako następny zniknął jej z oczu. Następnie uczyniło to druga czerwonowłosa kobieta. W końcu nadeszła kolej Nimfy. Powoli podeszła do liny i chwyciła ją mocno w obi ręce. Zaczęła ostrożnie po nie schodzić, mrucząc cos do siebie pod nosem. Przestała dopiero w tedy. Gdy dotknęła stopami podłoża. Stanęła na posadzce i rozglądnęła się dookoła. ‘Haha! Aleercia nie zmieni się w smoka! Przynajmniej dzięki tej kwestii można czuć się bezpiecznie’ – pomyślała szczerząc zęby właśnie do Smoczycy.

Aleera przyglądała się chwilę pierścieniowi kątem oka. W jej głowie zrodziło się pewne podejrzenie. Jednak, by nie wyjść na idiotkę, postanowiła się jeszcze nie odzywać, ale mieć na uwadze anioła. Miała nadzieję, że nie tylko ona tutaj potrafi walczyć. Jeśli to anioł miałby być przeciwnikiem, było by zapewne ciężko. Zapewne ma jakieś większe moce, niż zwykłe anioły, a ona nie może zmienić się w Smoka.
   Gdy podeszła do naczynia z czerwoną cieczą, przez myśl jej przeszło słowo : Krew. Czyżby jakaś grupka, sekta możliwe, znalazła miejsce do odprawiania nieczystych modłów i rytuałów? Coś jednak ciągnęło ją, by skosztować płynu, lecz się opanowała. Ponownie spojrzała na anioła podejrzliwym wzrokiem, a następnie popatrzyła na mężczyznę z łatami na twarzy. Na szczęście wyglądał na takiego, kto umie walczyć...
- Raiso, jesteś alchemikiem... Czy to jest to, co myślę? - zapytała cicho jedyną znajomą osobę w tym towarzystwie.

Czara i puchar... czerwona ciecz. Czyżby to czekało na nich? Mimowolnie wzdrygnęła się uświadamiając sobie, że być może aby iść dalej trzeba będzie związać się tą właśnie krwią. Chociaż to wcale nie jest takie pewne, może to pozostałość po praktykowanych tu ceremoniałach? Tego nie wiedziała, jednak wcale się jej to nie spodobało.
Coś ją uspokajało? Możliwe, jednak musiał to być zdobywany latami spokój ducha, który teraz dwoił się i troił, aby Aranel wyglądała i zachowywała się jak zawsze.
Przez chwilę miała ochotę zbliżyć twarz do misy, aby powąchać płyn. Stała dość daleko i nie wyczuwała metalicznego zapachu krwi. A raczej powinna. Więc może to coś innego? Nie, raczej nie. Nie wiedziała co się dzieje i to ją irytowało.
Zrobiła krok w przód, a zaraz potem przeszła kawałek dalej. Cóż, będzie co ma być, nie ma co się zbytnio tym makabrycznym akcentem przejmować.