Zakon Światła Ostoja Fantazji

Rozejrzała sie i opuściła teren koszar by odpocząć. Wcześniej rozejrzała sie uważnie i zabrala swojego kocurka. Postanowiła kontynuować trening. W końcu nie było tak źle, a mogło dać to spore korzyści.

Uśmiechneła się możliwie uprzejmie - Ciągle nie mam dość. Wręcz przeciwnie. Odpoczęłam i jestem gotowa do dalszego treningu. - Skłoniła się lekko, po czym, prostując się, rozejrzała się uważnie. Związała ciasno włosy i poprawiła ułożenie płaszcza, by nie przeszkadzał jej. - Co mam robić? Jeśli, oczywiście, moja obecność tutaj nie przeszkadza Ci. - Skinęła głową z uśmiechem, czekając na dalsze zadania, które była gotowa chętnie przyjąć.

Gdy trener odszedl zaczęła zastanawiać sie nad jego tonem i uśmiechem. Spojrzała na kłodę. Podeszła do niej i oparła dłonie na drewnie. Naparła na nią całym ciężarem ciala, by sprawdzić, czy nie jest aby spróchniała. Uśmiechnęła sie do siebie stając na jednym końcu kłody i rozpościerając ramiona. Przez chwile utrzymywała spokojnie równowagę, ustawiając stopy bokiem i równolegle do siebie. Przesunęła delkatnie jedną nogę do przodu i zaczekała aż kłoda przestanie sie chwiać. Potem ostrożnie przesunęła drugą. Uśmiechnęła sie do siebie spoglądjaac na swoje stopy i spokojnie utrzymując równowagę. Spróbowała wykonac te same ruchy szybciej. Z trudem utrzymała równowagę po długiej przerwie w ćwiczeniach. Zrobiła kolejny krok i spróbowała utrzymać równowagę. Przed dłuższą chwilę była tego bliska, ale spadła z przeszkody. Wstała z cichym przekleństwem i ponownie wskoczyła na belkę na jednym z jej końców. Tym razem każdy krok wykonywała wolno i spokojnie. Chciala wybadać, gdzie najtrdniej jej utrzymać równowagę. Spadła będąc blisko połowy długości belki. Cofnęła sie do początku uśmiechając lekko. Nie spodziewala sie, że uda sie jej od razu, ale chciała koniecznie wrócić do sprawności i szybkości ze szczytu jej możliwości. Wskoczyła na belkę i znów szła ostrożnie, ustawiajac stopy bokiem. Szczególnie uważała w miejscach, o których wiedziała z wczesniejszych sacerów, że są nieprzyjemne. Spadła zaledwie kilka kroków dalej niż poprzednio. Podeszła znów na ozątek przeszkody i spróbowal innej metody. Robila większe kroki, ale badała dokladniej podłoże przed postawieniem stopy. Trzymała plecy prosto i koncentrowala się głównie na równowadze. Przy trzecim podejściu tą metodą udało jej sie dojsć do końca belki. Odwróciła się i spróbowała zrobić to ponownie. Uśmiechnęla sie lekko, gdy straciła równowagę w polowie drogi. Wróciła do miejsca, w którym zaczęła i ponownie wskoczyla na belkę. Zaczeła przechodzić po niej metodą, kótra pozwolila jej raz pokonac ta przeszkodę. Hippomorfka uspokoiła sie i powoli przedostała sie na drugi koniec belki. Zawrociła i tym samym teptem i starając sie zachowac spokój, pokonała ja drugi raz. Po kilku razach przyspieszyła nieco. Kilka godzin później mogla pokonac belke całkiem sprawnie, bez pomocy rozłożonych ramion. Uważała, ze mogła ćwiczyć krócej, ale chciała po rostu udowodnić trenerowi i sobie, ze moze przejsć po tej belce w czasie krotszym niż piętnaście sekund.

Sanęła kawalek przed belką i skoncentrowała się. Odetchnęła kilka razy z zamkniętym okiemi by się upokoić. Drugie zasłoniła grzywką i dłonią. Gdy uznała, że jest wystarczająco spokojna a jej oddech równy psojrzała na belkę i rozpędziła się. Wskoczyła na jej początek i przebiegła kawałek. Spadła przez połową, ale i tak nie planowała przebiec całej. Chciała po prostu zakończyc w ten sposób próby na tej przeszkodzie. Pobiegła zadowolona z siebie do domku trenera i z uśmiechem zapukała do drzwi. Gdy tylko trener otworzył, hippomorfka wyrównując oddech powiedziała. - Nie idzie mi już tak źle. Chyba jestem gotowa do dalszej części treningu. Co mam robić? - Zapytała z szerokim uśmiechem samozadowolenia. Poprawiła grzywke i oparła pięści na biodrach stajac pewnie.

- Chętnie poćwiczę dalej, jeśli tylko ty zechcesz mnie trenować. - Powiedziała z uśmiechem. Co prawda nie usłyszala dokładnie szeptu trenera, ale zrozumiała wystarczająco wiele, by reszty się domyślić. Oparła sie ostrożnie o belkę, czekając na dalsze instrukcje, lub polecenie pójścia do diabła. - Jeśli mam iść, wystarczy powiedzieć. Będę ćwiczyć we własnym zakresie w plenerze. - Powiedziala spokojnie, odgarniając grzywkę z oczu.

Wzruszyła ramionami i opuściła teren koszar. - Więc do jutra. - Powidziała jeszcze skinąwszy mężczyźnie głową. Następnego dnia już przed świtem czekała na trenera. Czas umilała sobie zabawą z Nuti, na której przyleciała. Pobiegała nieco, żeby sie rozgrzać. W końcu wyjęła z kieszeni pożyczone ze stadniny zgrzebło i zaczęła rozczesywać sierść swojej córki.

Spojrzała na skorupę skrajnie zdziwiona. Nałożyła ją na plecy i zaczeła bieg. Dość szybko dodatkowy ciężar zaczął jej przeszkadzać. Zwolniła, by nie zmęczyć sie zbyt szybko. Nie wydawało jej się, by rzemienie wytrzymały nagłą zmianę w konia, lub chociaż śnieżnego kota, wiec biegła dalej. W końcu zatrzymała się i oparła dłonie na biodrach, by zaczerpnąć tchu. Odpoczęła nieco i spojrzała na Nuti, która wydawała sie wyraźnie rozbawiona. Polimorfka wyprostowałą się i ruszyła do dalszego biegu. Zmusiła sie do wykonania jednego dodatkowego okrążenia, by zrekompensować sobie odpoczynek. Weszła na belkę i omal nie spadła z niej natychmiast. Szła powoli nie chchąc stracić wątpliwej równowagi. W końcu dobrnęła do końca i z satysfakcją zdjęła z pleców ciężką skorupę. Przez chwilę wyrównywała oddech, nie chcąc wyglądać na tak zmęczoną, jaka była w rzeczywistości. Wrzuciła balast na ramię i skierowała się do piwnicy. - Co dalej? - Zapytała ciągle lekko dysząc.

Do koszar wszedł Krasnolud, miał ze sobą topór oraz tarczę. Chwile popatrzał na trenujących.
Witam - Powiedział. - Czy to tutaj można potrenować walkę w zwarciu? Bo nie wiem czy dobrze trafiłem. - Spytał się Krasnal.