Zakon Światła Ostoja Fantazji

Smok Navaryjski potężny kolos w włościach zakonu,widząc chmarę latających brzydactw.
Próbuje się ciągle odpędzić od owego problemu.
Pogoda nie sprawia żadnej pomocy,wręcz utrudnia mu swoje zadanie.
Jednak Wytrwałość jak i olbrzymie rozmiary nie zniechęcają Sadomy do poddania sie.
Smok trzepocząc skrzydłami wyrywa się harpią by zaraz wzbić sie w górę.
Jego masywne ciało jak i wielkie skrzydła dają mu przewagę nad prędkością i osiąganiem wysokości.
Będąc wystarczająco wysoko ma pełna swobodę ruchów.
W tym czasie stara się określić ilość zagrożenia.

Smok będąc bardzo wysoko ,nie mógł jednak pozbyć się tego roju charpi które zaczęły go łaskotać, bowiem nie mogły przebić się przez niezwykle twarde łuski.
Wysokość na której znajdował się smok była teraz przydatna ,bowiem te ohydztwa miały problem z  oddychaniem, tak rozrzedzonego powietrzem,[i]co też na pewno szybko się pomęczą,nie łapiąc tchu.[/]
Pomyślał,w tym samym czasie co odpędzał się, jak człowiek odpędzał by się z roju komarów.
Nie zważał na zadawanie ran pazurami czy też trzepnięciem ogromnym skrzydłem,bronił się bowiem jak umiał.

Ostatnio edytowany przez Sadoma (2010-05-05 13:47:16)

Gdy smok miał zamiar już kończyć sprawę nagle wszystkie harpie odleciały.
Zapanowała martwa cisza,nie był to dobry znak.
Tuż przed Sadomą rozpłynęły się chmury i zauważył on jedna z górskich wysp.
Te zjawisko postawiło smoka w niezwykła czujność,zawisł w powietrzu i rozglądał się dookoła by wyszukać kolejne niebezpieczeństwo,bo przecież harpie same sobie nie odleciały.

Smok zerwał się z pozycji i zawrócił w stronę włości zakonnych,ogrzewając się promieniami słonecznymi.
Czując ze po tak długim czasie nic już go nie zaskoczy,a harpi nie było już nawet czuć a co dopiero widać.
Dzisiejsze polowanie nie dało żadnych skutków możne innym razem się poszczęści upolować jakąś zwierzynę.

WRRRRRrrrRRRRrrrr Rozległ się wrzask nie bólu lecz zdziwienia, gdyż niczego nie spodziewający się smok został napadnięty przez gryfa,jednak to nie było najgorsze w oddali zbliżały się jeszcze dwa kolejne,ciężko było ujrzeć te okropieństwa gdyż nadlatywały w blasku słońca.
Nie marnując więcej czasu smok lotem nurkowym zlatywał na dół w stronę lądu,prędkość była tak ogromna ze gryf na pewno nie zdoła by  się utrzymać,ponadto smok wyprowadza machniecie w plecy swoim ogonem.

Smok zadowolony gdyż już jeden problem mniej, ale następne dwa nadal za nim pędziły.
Sprytny plan musiał zadziałać,ze względów na o wiele większe rozmiary jak i masę.
Sadoma zlatywał dalej lotem nurkowym w zamieć, tak by gryfy były tuż za nim.
Sprawnie roztworzył pysk by już zawczasu zgromadzić odpowiedniej wielkości płomień,który nadal    kumulował w paszczy,aż bokami wydostawał się na zewnątrz.
Śmiertelne ujadanie harpii dawało już znać ze znajduje się blisko,w tym momencie zdecydował zrobić błyskawiczny zwrot.
Wygiął łeb jak najwyżej umiał do góry i roztworzył ogromne skrzydła,miało to na celu wywrócić smoka w tył i gdy znajdzie się głową do gryfów, wypuścić ogromny płomień,by zadać śmiertelne rany.

Samok nie zwlekając ni chwili wykonał zwrot na gryfa po lewej  nacierając na niego wielkim ciałem.
W tym samym czasie odwrócił głowę na drugiego gryfa i zionął ogniem,podmuch miał chyba z 10 metrów jak  nie więcej,wyglądało to jak ściana ognia ,która zbliżała się błyskawicznie na ptaszysko.
Chociaż nadal kierując się w stronę zamieci i okropnych harpii,Sadoma wątpił w odwagę gryfów i chciał je wystraszyć,bowiem już jednego z nich ucztują.