Zakon Światła Ostoja Fantazji

(30 centymetrów... A my takiego rumoru narobiliśmy xD. Od teraz będę się starał pisać zgodnie z nowymi regułami )

   Bane zobaczył kolejną porcję przeciwników. Zawinął szybko oboma buzdyganami i wyszedł w miarę możliwości na środek piwnicy, żeby wrogowie nie mieli możliwości zapędzenia go w róg. W końcu przy takiej ich ilości nawet porządny szał bojowy mógł być krótkotrwałym ogniem.
   Zaatakował go jeden z tassonów - miecznik - z którymi Bane miał rachunki do wyrównania. Po poprzednich starciach wampir był już zmęczony, więc jego ciosy były teraz nieco niemrawe. Kiedy jednak parę pierwszych cięć przeciwnika zadźwięczało na jego buzdyganach o włos od twarzy, gwałtownie wzbudził w sobie przypływ gniewu i inicjatywy. Spróbował uderzyć wroga jednocześnie w udo i głowę - dwa oddalone od siebie punkty ciała, które ciężko by było zablokować jednym mieczem.

Adramelech skutecznie radził sobie ze swoim przeciwnikiem. Sztylet zagłębił się z lekkim tylko oporem w piersi potwora. Mimo, że Nekromanta był zmęczony, Tassoni nie byli po prostu wyjątkowymi wyzwaniami. Oczywiście, większa ich grupa mogła być niebezpieczna... Chwilowo jednak humanoidy nie zwracały uwagi na Ada. Jedne tylko przyklęknął i syknął coś cicho, po czym wraz z trzema smoczymi pupilkami skoczył na zakonnika. Uzbrojony był w dwa sztylety. Jeden mały gad upodobał sobie łydkę Nekromanty, zaś pozostałe dwa postanowiły spróbować szczęścia we wspinaczce po jego ubraniu i pochwyceniu ząbkami łokcia, dłoni lub ramienia. Wróg, atakujący Bane'a zasłonił mieczem głowę. Upadł z jękiem na podłogę, czując silny ból w udzie. Jednak Wampir również coś poczuł. W jego kostkę wbiły się dziesiątki maleńkich igiełek. Tuż obok nich wbiły sie kolejne. Dwa pupilki Tassonów upatrzyły kostkę i łydkę Bane'a jako smakowity kąsek. Lejsu mógł mieć spore kłopoty. Jednak jego pierwszy przeciwnik padł. Nawet, jeśli cios sztyletem nie był zbyt silny, ostrze wbiło się po rękojeść w ciało potwora... pomógł w tym jego kompan, który w ogólnym zamieszaniu walki wpadł na stojącego przed człowiekiem Tassona, wbijając go na krótką broń.

Ostatnio edytowany przez Ekena (2008-03-04 18:29:49)

Bane syknął z bólu, kiedy "smoki" ukąsiły go w kostki. Nie zauważył ich, pochłonięty walką z tassonem, a takie ataki z zaskoczenia mogły w jednej chwili przyczynić się do jego przegranej. Nie zdążył skląć się w duchu, ponieważ upadł na podłogę, przynajmniej częściowo amortyzując upadek podłożeniem swojej torby podróżnej pod bok. Nie miał zamiaru pozwolić gadom na ogryzienie jego nóg do kości - szybko uderzył buzdyganami, jeden cios po drugim, dziwiąc się nagłemu zmniejszeniu własnej koordynacji. Jednocześnie podkulił nogi pod siebie i wstał gwałtownie, chcąc zrzucić uciążliwe jaszczurki. Pomimo toczących się dookoła walk zaryzykował spojrzenie w dół aby zobaczyć, czy cielska uczepione jego nóg są już martwe czy wciąż trzymają się życia.

- jalllllllaaaa!

Zakrzyknela postac, ktora kopnąwszy drzwi do piwniczki wpadła z mieczem w reku do środka i zaczeła szarzowac na piewszego, lepszego wroga. Drowka była w swoim zywiole i widząc w tłumie Ada usmiechneła sie jeszcze wredeniej niż dotychczas. Podbiegła do Tassoniego i zaczeła swą brutalna szarże. Tasson był słabszy od niej i ugiał się przed jej ciosami. Elfka spojrzała na zwłoki i rozejrzaa się wokoło. Było jeszcze tyle wrogów do zabicia...

Zwinny smok zaskoczył Bane'a, odbijając się od ciała kompana i lądując na jego ręce. Ostre kły rozdarły płaszcz wampira, wbijając się w zgięcie łokcia. Tu jednak zardzewiały kirys, zbroja pod wieloma względami bezużyteczna, pomógł wampirowi - zęby smoka nie przebiły zardzewiałych oczek siatki kolczej oplatającej przedramiona i tylko skaleczyły wampira. Bane machnął gwałtownie ramieniem, próbując zrzucić uparte stworzenie. Szybkości dodawał mu widok wyszkolonego tassona nadchodzącego ze sztyletami. Na chwilę unieruchomił rękę obciążoną smokiem, żeby zyskać trochę precyzji, a następnie uderzył energicznie wolnym buzdyganem, dosłownie zmiatając stworzenie ze swojej ręki. W panującym chaosie nie zauważył nawet, czy cios go zabił.
   Wampir nie miał czasu spojrzeć na rany nóg, kiedy tasson ze sztyletami skoczył na niego, uderzając z bezpiecznego dystansu w gardło. Bane przyjął cios na buzdygan i pchnął nim gwałtownie naprzód, chcąc połączyć obronę z rozcięciem dłoni wroga. Tasson był jednak zbyt doświadczony, by tak się odsłaniać - cofnął rękę szybciej, niż Bane uderzył, zaś drugi sztylet z wielką szybkością ominął wystawiony buzdygan i pomknął w stronę oka Bane'a. Wampir był tak zaskocznony, że w ostatniej chwili ustawił na jego drodze drugi buzdygan. Sztylet ześliznął się po ostrzu i pojechał w bok, kalecząc policzek Bane'a. W dodatku wojownik trzymał teraz obie swoje bronie przed twarzą, odsłaniając resztę ciała przeciwnikowi.
"Dostaniesz między żebra, idioto", zadźwięczało w jego głowie ostrzeżenie. Pół sekundy później przeciwnik wyszczerzył się drapieżnie, obniżając postawę i zadając pchnięcie od dołu. Bane skoczył szybko w bok, mimo wszystko czując ostrze przesuwające się po jego boku. Jednocześnie uderzył z całej siły w dół, prosto w głowę tassona, mając nadzieję na przełamanie jego obrony. Sama energia zadanego ciosu rzuciła go na kolana, ręce puściły na moment broń. Wampir podniósł głowę, patrząc na efekt swojego ataku.

Poczuł ulgę, gdy Smok Tassoński zaprzestał zabaw z jego łydką. Jednak teraz trzy gady wspinały mu się po płaszczu w górę, obciążając go lekko. Nie widział innego wyjścia, jak tylko zdjąć szare ubranie. Oczom Tassona ukazała się pełno płytowa zbroja o srebrzystym połysku. Zdobiona wspaniale przez Piekielnych Kowali, znanych pośród wszystkich Łowców Demonów, jak i między samymi Demonami. Czerwone sylwetki piekielnych bestii, a dookoła nich czarny krajobraz dewastowanego świata, ta ozdoba otoczona turkusowymi pnączami. Mistrzowska robota. Adramelech wyjął jeden ze sztyletów i cisnął w stronę napastnika, a miecz chwycił pewnie, gotowym będąc do obrony.

Irit który przebywał w pomieszczeniu od pewnego czasu widział całą walką. Młody elf wyjął swój miecz i dobił smoka ucinając mu łeb następnie podszedł do zakrwawionego Lejsu i spytał się
-Wszytko w porządku kolego ??-

W blasku płonących pochodni elfka spacerowała podziemnymi korytarzami. Chyba tylko licho wiedziało, co ją tam przywiodło - może miała nadzieję, że w piwniczce z winem po ostatnich walkach z Chaosem ocalała chociaż jedna butelka jakiegoś dobrego trunku albo po prostu kierowała się ciekawością - faktem jednak pozostawała jej obecność w podziemiach.
Wędrowała wzrokiem po pustych butelkach, stawiając powoli kroki - dopóki nie natknęła się na... No właśnie, na co?
Kiedy spojrzała w dół, jej oczom ukazał się staruszek. Wyglądał, jakby spał. Odruchowo schyliła się, klepiąc go po ramieniu.
- Przepraszam, wszystko w porządku?
W momencie, gdy przez przypadek dotknęła jego zimnej twarzy, zdała sobie sprawę, że raczej już nigdy nikomu nie odpowie na żadne pytanie. Wyglądało to na śmierć naturalną.
Elfka wyprostowała się, całkowicie zdezorientowana; nie bardzo wiedziała, do kogo mogłaby iść i zgłosić taką rzecz. Stała więc, starając się uspokoić natłok chaotycznych myśli.