Zakon Światła Ostoja Fantazji

Anioł spojrzał na młot ważąc go długo w dłoni. Rozejrzał się po komnacie. Gdy jednak tylko usłyszał słowa Eliasza ciarki przeszły mu po plecach. Odwrócił się do niego z mordem w oczach i maską wściekłości na twarzy. Rzadko ktoś widział go w takim stanie.
Podszedł do niego pośpiesznie i chwycił go za szmaty. Przyciągnął do siebie i spojrzał z góry.
-Jesteś istotą zbyt młodą i nie doświadczoną by kwestionować moje zdanie.- Wysyczał gniewnie anioł i splunął obok niego.- Wyrażaj się inaczej... Bo przy naszym kolejnym spotkaniu nie będę brał względu na szaty które noszę.
Po tych słowach pchnął go i wzbił się ku górze. Młot ciążył mu w dłoni. Nie chciał go użyć od razu. Źle się też czuł że nie odpowiedział Firkowi. Mimo to zaczął delikatnie stukać młotem o sufit. Chciał wiedzieć czy się przebije. Chciał wiedzieć czy musiał się przebijać.

Na boga, nie mam pojęcia którego...- westchnął berserker.
Podszedł do elfa i stanął z nim twarzą w twarz. Popatrzył mu w oczy.
- Przestań się rzucać na każdego, kto ci się nie podoba-mruknął- mamy tu problem, a ty nie musisz robić następnego, obrażając wszystkich w koło.
Najchętniej trzasnął by Eliasza, ale mimo wszystko nie chciał zwad. Odwrócił się i patrzył co robi Anioł

Spokjnie - powiedział - Przeież  to tylko kapłan, który wysyła wojska aby te paliły wioski "niewiernych", krasnolud, który myśleć nie potrafi, a  tylko walić w kawałek żelastwa młotem i próbuje to przenieść na nikomu winne ściany, narazie pan Arton się nie wypowiadał... - urwał żeby zaczerpnąć powietrza, gdyż mówił na jednym wydechu i orzekł:
- Jedynie pan... Akär? I Eliasz myślą. Może jeden mieć racje z magią, lecz może także nie tylko o magie chodzić. Równie dobrze drugi może mieć rację z ukrytymi mechanizmama. Trzeba wszystko dogłębnie zbadać.

(Ja do nikogo nic nie mam nawet jeśli moja postać ma "coś" do twojej)

Ostatnio edytowany przez Torrar (2010-03-03 20:20:54)

Spojrzał znów na wszystkich, a następnie na sufit. Chwilę stał w bezruchy, by po chwili wyjąć z kieszeni mały flakonik z atramentem który po przykucnięciu położył na ziemi. Wyjął też pergamin i białe pióro. Teraz zwrócił oczy na Arevisa. Z jego twarzy można było wyczytać jakąś prośbę. Jednakże po chwili nabrał powietrze.
-Arevis widzę, że masz przepasany do pasa miecz. Czy mógłbyś mi go na chwilę użyczyć? Potrzebuje czegoś prostego, coś co posłuży mi za linijkę. Mam zamiar przerysować ten symbol na mój pergamin. Kiedyś byłem pomocnikiem inżyniera broni więc mam w tym jako takie doświadczenie. - Teraz na chwilę przerwał i machnął do drugiego anioła ręką. Chciał, by ten jeszcze nie burzył sklepienia młotem. Jednakże wiedział, że i tak trzeba będzie to uczynić, chociażby po to, by zebrać próbki i sprawdzić czy nie przewodzi magii.
Znów zaczął mówić. Teraz głośno i donośnie, aby słyszał to każdy. -Słuchajcie nie możemy się kłócić. Nie ma ta czasu. Kto wie czy to coś co nas wprawiło w letarg nie powróci? Jesteśmy zakonem i powinniśmy działać razem. - Tu zrobił krótką pauzę jakby chciał podzielić swój monolog na dwie części. Odkaszlnął. -Mi osobiście wydaje się, że to coś na górze to atrapa która ma za zadanie nas tu zatrzymać. Co jest wyżej? Nie wiem, ale stamtąd musi rozciągać się idealny widok na wszystkie ziemie należące do naszego zakonu. Idealne miejsce, by rzucić na nas zaklęcie wzmocnione przez rdzeń wieży który się tam kończy.

Teraz po pomieszczeniu rozniósł się szczęk miecza który myśliwy położył na ziemi. Przesunął go na kartkę i zamoczył pióro w atramencie. Teraz zaczął kreślić i przerysowywać symbol na pergamin. Co chwilę spoglądał w sufit, by nie popełnić żadnego błędu i żeby wszystko się ze sobą zgadzało. Był bardzo skupiony, a jego zmarszczone czoło wszystkich w tym utwierdzało. Mówił coś do siebie pod nosem, ale tylko on wiedział co.
Już wielu mówiło mu że ma talent w rysowaniu i chyba mieli rację, bo niekiedy wychodziły mu na prawdę zacne prace. Jednak on nigdy się tym nie chwalił, był skromną osobą. Jednak gdy miał coś do powiedzenia to mówił o tym głośno i stawiał na swoim.
-Skończyłem! - Krzyknął do wszystkich i dmuchnął, by wysuszyć czarny płyn którym rysował. Wstał szybko na nogi i podbiegł do Eliasza. Pokazał mu swoją rekonstrukcje. Teraz można było wszystko dokładniej przeanalizować, a w dodatku wszystkim Alb-tern.

Firk, choć przez niektórych uważany za idiotę, tym razem trafił jak rzadko. Gdy oparł się o ścianę, poczuł jak jedne z kamieni pod jego lewą łopatką przesuwa się do tyłu. Podobnie w głąb podłogi osunął się kamień pod stopą krasnoluda... i choć wszyscy usłyszeli dźwięk jakiegoś mechanizmu, to nic większego się nie stało!
Wyglądało to jak erekcja u impotenta, były postękiwania i zapadanie się różnych, niepowiązanych ze sobą jednoznacznie fragmentów, ale nie było widać reakcji na te zabiegi... Znak na suficie jak był, tak nie wykazywał chęci by ruszyć się gdzieś dalej...

Mag gwałtownie rozejrzał się do o koła, widział że coś się stało, ale nie był pewny co to dokładnie..Wiedział że Firk coś zrobił, ponieważ stał obok niego..
-Więc moje przypuszczenia były trafne, w przeszukiwaniu ścian.. Szkoda że nie ja tylko, ten jełop przypadkowo oparł się o ścianę .-Bezczelnie wypowiedział to elf..Szybko skierował się w kierunku Firka i powiedział..
Odsuń się.- Po chwili zaczął macać i dotykać cegły, za plecami Człowieka..Szukał jakiejś wskazówki, może jeżeli przytrzyma jakąś cegłę, to otworzą się tajemnicze drzwi.-Rozmyślał Akar..