Zakon Światła Ostoja Fantazji

Niedaleko drzwi prowadzących do Wieży Arcykapłana znajduje się Światynna biblioteka.
Średnich rozmiarów pomieszczenie posiada rzędy stołów przy których można studiować pisma oraz ciąg regałów przy każdej ze ścian.
Przechowywane są tam wszelkie pisma zawierające żywot świętych i męczenników.
Tam znajdują się wszelkie prawdy wiary i dogmaty. Tam odnaleźć można wszystkie kwestie z wiarą związane. Najważniejsze miejsce zajmuje tam jednak Księga Prawa. Spoczywa ona na kamiennym piedestale wiecznie otwarta.
W tej księdze Arcykapłan zapisuje ustawy ważne dla całego środowiska religijnego i Świątyni.
Niektórzy powiadają że księga jest magiczna. Może i jest w tym ziarno prawdy. Księga jest dość gruba, zapisana już przez innych Arcykapłanów do połowy.

****

W księdze pojawił się zapis. Pewne było ze Arcykapłan bądź Wielcy Kapłani coś ustanowili.

~TREŚĆ~

Oto co się tyczy hierarchii kleru świątyni:

Świątynia posiada szeroko rozwinięta hierarchię kleru. Po krótce, przybliżona ona została w informacji ogólnie dostępnej w świątyni. Informację tą uzupełnia ten święty dokument w Księdze Prawa zawarty.

KAPŁAŃSTWO NIŻSZE:

Kapłan (stopień zwyczajowy/stały):
1. Wypada by każda świątynia przyjmowała kapłana na służbę, jeżeli tego sobie zażyczy.
2. Kapłan inaczej zwany akolitą jest ostatni w dobrodziejstwach kleru przez wzgląd na służebne posłannictwo.
3. Surowo zabrania się akolicie służyć więcej niż jednemu z Najwyższych (czyt. Bogów) chyba że za odpowiednią zgodą przełożonego czy w sytuacji nadzwyczajnej. Zakaz dotyczy wszelkich modłów, nabożeństw lub rytuałów.
4. Kapłan przebywający w otoczeniu przedstawiciela Kapłaństwa Wyższego, zachowuje święte milczenie odzywając się tylko za wyraźną zgodą.
5. Przez wzgląd na uświęcone dłonie każdego członka kleru, wszelkie rytuały, modły, sakramentalia i sakramenty przezeń czynione są uważane za boskie.
6. Nakazuje się kapłanom szczebla niższego zachować prostotę i umiarkowanie by nie popadli w zakusy grzechu.
7. Kapłan uznawany jest za sługę Świątyni. Wszelkie słowa przezeń wypowiadane są oficjalnie za stanowisko uznane. Wszelkie bluźnierstwa wypowiadane przez kapłana będą surowo karane.
8. Nie wypada by kapłan przelewał krew bez wyraźnej potrzeby (chyba że wymaga tego charakter kleru jak np. Kapłaństwo Kohorna).
9. Kapłan winien jest być posłuszny przełożonemu. Nie wywiązanie się z obowiązku posłuszeństwa karane będzie stosownie od stopnia okazanego nieposłuszeństwa.
10. Kapłan nie powinien ubierać stroju świeckiego. Milej bowiem bogom gdy przybrany jest w pradawne szaty kleru symbolizujące jego posłannictwo.

Egzorcysta (stopień tytularny):
1. Spośród wszystkich kapłanów niższych, jemu wolno czynić święte Egzorcyzmy.
2. Z chwilą nominacji, przełożonym Egzorcysty staje się bezpośrednio sam Arcykapłan Świątyni.
3. Egzorcysty nie obowiązuje Święte Milczenie wśród wyższych stopniem.
4. Egzorcysta posiada pełnię praw akolity jako naturalnych w związku ze służbą bogu lecz dodatkowo:
a) Może czynić Egzorcyzmy.
b) udzielać Błogosławieństw Wyższych w sytuacjach nadzwyczajnych.
c) Używać zwyczajowych strojów rytualnych w obecności przedstawiciela Kapłaństwa Wyższego.
5. Kapłan będący Egzorcystą nie może być zdjęty ze stanowiska chyba że popełni uczynek nieodpowiedni swemu wyznaniu czy też za aklamacją Konklawe.
6. Wypada by przypadał choć jeden na rewir.
7. Wymaga się by mimo tytułu sprawował także swe obowiązki akolickie jeżeli pozwalają mu na to okoliczności.

Ostensariusz (stopień tytularny):
1. Jemu jedynemu z kapłaństwa niższego wolno urzywać szat wyższemu kapłaństwu przeznaczonych.
2. On jeden jest nadzwyczajnym przełożonym akolitów.
3. Wypada by Ostensariusz posiadał kostur (laskę, pastorał itp.) i pierścień symbolizujący jemu daną pozycję.
4. Przy obrzędach, towarzyszy jako osobista służba Kapłaństwu Wyższemu.
5. Posiada możność swobodnego rozmawiania z Kapłaństwem Wyższym.
6. Odpowiada za akolitów w rewirze Świątynnym i składa o nich opinię Mistrzowi któremu podlegają.
7. On sam jako najwyższy w Kapłaństwie Niższym może nosić relikwie niesione na szyi lub w dłoni.
8. Bezpośrednim przełożonym Ostensariusza jest Wielki Kapłan rewiru.
9. Wymaga się by mimo tytułu sprawował także swe obowiązki akolickie jeżeli pozwalają mu na to okoliczności.

KAPŁAŃSTWO WYŻSZE:

Mistrz (stopień zwyczajowy/stały):
1. On odpowiada za przypisanych mu dekretem Wielkiego Kapłana, akolitów.
2. Jako członek Wyższego kapłaństwa, otrzymuję symbole swej władzy (kostur i pierścień) w świętym obrzędzie Święceń.
3. Jemu jako Kapłanowi Wyższemu, wolno czcić i czynić modły, rytuały i obrzędy względem każdego z bogów.
4. Posiada pełnię władzy ceremonialnej, co oznacza że stoi w zaszczytnych funkcjach podczas rytuałów i nabożeństw.
5. Mistrzowie Łączą się w Kolegia, których przełożony (patrz. Mistrz Kolegiator) jest zwyczajny, zwierzchnikiem Mistrzów i odpowiada za nich przed zwierzchnikiem nadzwyczajnym- Wielkim Kapłanem.
6. Jemu zezwala się na przywdziewanie szat zdobniejszych niż szaty Kapłaństwa Niższego (z wyłączeniem Ostensariuszy) by podkreślić pozycję w Świątyni.
7. Nie może być Mistrzem osoba karana jakkolwiek czy to przez sąd świecki czy duchowny.

Mistrz Kolegiator (stopień tytularny)
1. On jest ramieniem Wielkiego Kapłana ogarniającym Mistrzów rewiru.
2. Mistrz Kolegiator odpowiada za Kolegiatę złożoną z minimum 5 a maksimum 20 Mistrzów.
3. wydać on może Mistrzom swej Kolegiaty rozkaz bezpośredni który oni mają obowiązek wypełnić.
4. Z racji związania się prawnego z Wielkim Kapłanem, uznawani są jako jego familiares.
5. Do ich obowiązków należy ogłaszanie wszelkich dekretów w swych kolegiatach, a gdy zajdzie wyraźna potrzeba mogą to zrobić na skalę rewiru.
6. Wypada by do zwyczajowej szaty Mistrza przywdziewał Sudarium odróżniające go od reszty Kolegiaty.
7. Wymaga się by mimo tytułu sprawował także swe obowiązki jako Mistrza o ile pozwalają mu na to okoliczności.

Mistrz Elektor (stopień tytularny):
1. Mistrzowie elektorzy to najbliższa familia Wielkiego Kapłana.
2. Swym dostojeństwem oddają powagę swego przełożonego jakim jest Wielki Kapłan.
3. Przypada ich dwudziestu na rewir. Spośród nich wybiera się także dekretem Arcykapłana nowego Wielkiego Kapłana Rewiru.
4. Im wolno rządzić Mistrzami na zlecenie Wielkiego Kapłana.
5. Wolno im na zlecenie samego Namiestnika Bogów, udzielać Uroczystych Święceń nowo ustanawianym Mistrzom.
6. Jeden z Mistrzów Elektorów, nie biorący udziału w głosowaniu, przejmuje nad rewirem władzę na czas Sediswakancji.
7. Ma Najświętszy Obowiązek noszenia szat kapłańskich odpowiednich swej pozycji.
8. Wymaga się by mimo tytułu sprawował także swe obowiązki jako Mistrza o ile pozwalają mu na to okoliczności.

Wielki Kapłan (stopień zwyczajowy/ stały):
1. Wiążąc się przysięgą wierności z Arcykapłanem i Świątynią, spełnia swój urząd dożywotnio.
2. Ustanawiany jest uroczystą bullą wydaną przez Arcykapłana a włączony jest do wspólnoty Wielkich Kapłanów przez Święcenia.
3. On może przybierać szaty Arcykapłańskie bez Sudarium (patrz. Mistrz Kolegiator).
4. Jest najwyższą władzą rewiru a także w rewirze najwyższym sędzią duchownym.
5. Jako obcujący z bogami na najwyższym szczeblu, oddaje się pod opiekę tylko jednemu.
6. Panuje ich dwudziestu jeden, jako przedstawicieli wszystkich bogów z wyłączeniem Avarone'a.
7. Uzyskują częściowe Namaszczenie Bogów.
8. Wszyscy razem tworzą Konklawe wybierające spośród siebie nowego Arcykapłana w razie śmierci poprzednika.

Wielki Elektor (stopień tytularny):
1. Posiada najwyższą władzę zaraz po Arcykapłanie.
2. Działa on tylko z ramienia Arcykapłana będąc jego osobistym wysłannikiem.
3. Na czas Sediswakancji to on rządzi Świątynią jako posiadający odpowiednie przygotowanie duchowe, administracyjne jak i niezbędną łaskę Bogów.
4. Przewodniczy on Konklawe, samemu nie będąc jednym z Kandydatów.
5. On jako jedyny może ogłosić Wybór nowego Arcykapłana, chyba że nie pozwalają mu na to zdrowie i stan ducha. Wtedy czynić to powinna osoba wyznaczona z jego ramienia.
6. Na pozwolenie Namiestnika Bogów, przybrać może Sudarium (patrz. Mistrz Kolegiator) do zwyczajowej szaty Arcykapłańskiej.
7. Może on Wyświecać Wielkich Kapłanów jeżeli sam Arcykapłan czynić tego nie może przez wzgląd na różnorakie czynniki.
8. Wymaga się by mimo tytułu sprawował także swe obowiązki jako Wielkiego Kapłana o ile pozwalają mu na to okoliczności.

Arcykapłan (stopień zwyczajowy/stały):
1. Jemu samemu wolno się tytułować Namiestnikiem Bogów i Arcykapłanem Avarone'a.
2. Posiada absolutną pełnie władzy Kapłańskiej.
3. Jest namaszczany przez istoty ziemskie i boskie. Ziemskie przy Święceniach, boskie przy osobistej modlitwie po Uroczystości.
4. Może usuwać i mianować członka Kleru dowolnego stopnia.
5. Jemu samemu wolno wygłaszać cokolwiek w imię bóstw.
6. On jeden może na łożu śmierci wybrać swego następcę czy to spośród Wielkich Kapłanów czy niższych członków Kleru.
7. Ciało jego i szaty stanowią świętość wszelako postrzeganą.
8. Jest najwyższym spośród sług.
9. Nie może być pozbawiony urzędu siłą ludzką. Odpowiada jedynie przed Bogami i/lub Mistrzem Zakonu.
10. On jedyny ma dostęp do wszelkich komnat Świątyni.


Każdy członek kleru pełni funkcję służebną. Oznacza to ze stoi poniżej ludu świeckiego i służy mu z całą starannością jaką przystoi okazywać wyświęconemu szafarzowi.


Na mocy tytułu i Boskiego namaszczenia
Podpisał dnia 25 Quesser 55056 roku drugiej Ery Ładu
Arcykapłan i Namiestnik Bogów
Dark Verreuil

****

W księdze pojawił się zapis. Pewne było ze Arcykapłan bądź Wielcy Kapłani coś ustanowili.

~TREŚĆ~

O Boskiej Materii czyli Boskich Obrzędach:

Boskie Obrzędy ustanowione są mocą boską i z woli boskiej się odbywają dla wspólnego dobra swych poddanych. Konsekrator będący ustanowionym kapłanem, jest więc bramą łączącą świat boski ze światem doczesnym.
Błędnym jest stwierdzenie że kapłani wykorzystują w świętych Obrzędach magię będącą opanowanym chaosem. Skoncentrowana modlitwa i ofiarowane dary pozwalają nawiązać kapłanowi otwarty kontakt z bóstwem korzystając z darowanych mu mocy. Tak więc wszelkie czyny nadprzyrodzone dokonywane w obrzędach są czysto mocy duchowej. Dłonie kapłana będące źródłem świętości jego ciała są właśnie nośnikiem mocy bóstwa. W końcu godne prawdy zdają się być słowa pieśni orędzia: "O zaiste błogosławiona noc! W której sprawy boskie łączą się ze sprawami ludzkimi!".
Skoro więc obrzęd nie opiera się na magii to na czym? Otóż w rytuale oddania będącym dopuszczoną formą święceń akolickich boska aura otacza penitenta i zamieszkuje w nim. Wraz z rozwojem duchowym rozwija się i dorasta. Co prawda aura ta nie pozwala mu wykorzystywać pełni mocy opanowanego chaosu, ograniczając kapłana do korzystania z magii poświęconej jednemu bogu któremu się oddał. Skoro wiec bogowie są tak powiązani z chaosem czy raczej jego mocami to dlaczego nie wykorzystuje się go przy obrzędach świętych? Powód jest prosty. Magia jest zbyt nieprzewidywalna. Względnie opanowany chaos może wymknąć się spod kontroli. Tak więc świątynia wypracowała obrzędy by łączyć się z bogami i zsyłać dary niebiańskie wiernym.
Z tego powodu wymagane jest otwarte połączenie między bogami a światem doczesnym. Wyjątkiem od tej reguły jest Arcykapłan. Po to został jego urząd ustanowiony by napełniony mącą bóstw wszelakich był żywym i ciągłym łącznikiem. On sam jeden nie potrzebuje otwartego kontaktu z bogami bo sam ma moc używać ich woli wedle swego uznania w świecie doczesnym. Jeśli więc Arcykapłan celebruje Obrzędom sam kreuje dary zesłane w stacjach normalnych przez bogów. Z bogami nawiązuje kontakt tylko w ciszy i przy osobistej modlitwie.


Na mocy tytułu i Boskiego posłannictwa
Podpisało dnia 20 Unquer 55056 roku drugiej Ery Ładu
Konklawe Wielkich Kapłanów

****

W księdze pojawił się zapis. Pewne było ze Arcykapłan bądź Wielcy Kapłani coś ustanowili.

~TREŚĆ~

O rytuałach, ich rodzajach, działaniu i stopniu ważności:

Obrzędy święte stanowią pradawną i nieodzowną część tradycji świątyni oraz jej (zaraz za Bogami) rdzeń.
Niestety, wielu nie rozróżnia skomplikowanego nazewnictwa obchodów, wpisanych w działanie Światyni od pokoleń. W tym Świętym dokumencie, pragnę przybliżyć wam to co ma was uświęcać, byście lepiej rozumieli powagę Boskiej Ofiary.
Rozpocznę od tego że wszelkiej maści obrzędy, dzielą się na wiele różnie nazywanych "czynności"... Tak więc:

BŁOGOSŁAWIEŃSTWA:
jest to pobożna prośba kapłana (lub świeckiego) o szczęście, zdrowie, majątek, wybór stanu czy bezpieczeństwo.
Spotykana w Świątyni na każdym kroku, jest nieodzowną częścią każdego głębszego rytuału czy nabożeństwa. Jednak to wydaję się oczywiste, oczywistym nie jest. Błogosławieństwa bowiem dzielimy na:
a) Błogosławieństwo Zwykłe- udzielone może być przez każdego pobożnego wierzącego. Bardzo powszechne i przejawiające raczej troskę niż faktyczne skutki... Choć zdarzają się przypadki uzdrowień czy cudownych zdarzeń po udzieleniu tegoż błogosławieństwa przez świętego lub pustelnika.
Zazwyczaj udziela się przez wypowiedzenie prostej formułki "Bądź błogosławiony w Imię N." lub przez nałożenie rąk w ciszy bez słów.
b) Błogosławieństwo Błagalne- może ich udzielać tylko wyświęcony członek kleru. Udzielane tylko na prośbę i prywatnie.
Udzielane jest już dość skutecznie, kapłan bowiem czerpie z mocy danej przez bogów. Stosuję się używając złożonej formuły. Formułę zaś wymyśla kapłan. Zazwyczaj stosuję swoją własną.
Wbrew wszelkim pogłoskom... Nie odpłatne.
c)Egzorcyzm- niewielu uznaje go za błogosławieństwo, jednak należy do nich bezkompromisowo.
Mogą go odprawiać tylko nominowani Egzorcyści. Nie mogą go odprawiać nawet ostensariusze i Mistrzowie. Jedyni przedstawicie Kapłaństwa Wyższego to Wielcy Kapłani i Arcykapłan.
Sam rytuał (a właściwie jego tekst) jest dostępny dla każdego w Zakonnej bibliotece, jednak jego odprawianie jest zastrzeżone dla wyżej wymienionych.
Polega na mentalnym, właściwie duchowym i świętym rozkazie. Opętana istota (już demon) przez udany egzorcyzm może doznać uwolnienia. Niestety istnieje ryzyko śmierci lub szaleństwa spowodowane zniszczeniem duszy opętanego.
d)Błogosławieństwo Wielkie- Najwyższe z błogosławieństw, udzielane tylko czasami. Ustalona formuła, potężne czerpanie z mocy bóstw, powaga i elitarność powoduje że rzesze zbierają się by je otrzymać. Stosuje się je tylko w następujących sytuacjach: Święcenia Kapłaństwa Wyższego, Nominacja Arcykapłańska, Święto Nowego Porządku, Uroczystość Podniesienia Gwiazd i Obrzędy wyniesienia Świętego.
Udzielać go mogą tylko Wielcy Kapłani, Arcykapłan i Egzorcysta. Jednak zwyczajowym szafarzem błogosławieństwa, pozostaje głowa Świątyni.

NABOŻEŃSTWA:
Mówi się że nabożeństwa to obrzędy religijne których nie można nazwać Ofiarą, a które posiadają opisane gesty, słowa i zamiary.
Zazwyczaj trwają do pół godziny i składają się z modłów dziękczynnych lub błagalnych. Jest ono modlitewnym przedstawieniem religijności.
Zazwyczaj łączy się z błogosławieństwem relikwią, pokropieniem wodą święconą lub innym pobożnym i zgodnymi z normami Świątyni gestem. Tak np. kapłani Wernoma namaszczają swą krwią rozcieńczoną w wodzie, kapłani Avarone'a okadzają lud a kapłani Gamriego przekazują Światło.
Z reguły nie łączy się ich z obrzędami liturgicznymi, jednak jest to dozwolone wedle nowych przepisów.
Odprawiać je mogą tylko członkowie kleru.

OBRZĘDY LITURGICZNE:
Tym tytułem określa się sformalizowany ryt rytuału, ofiary poświęconej danemu bogu lub danym obchodom.
Obrzędy Liturgiczne nazywa się też w szwargonie Świątyni "Boskimi Obrzędami" i ta nazwa także jest poprawna. W Obrzędach bowiem "Sprawy Boskie łączą się ze sprawami Ludzkimi" (Pieśń o światłości).
Odprawiać je mogą tylko członkowie kleru.
Zwykle rozpoczynają się procesją i powitaniem. Następnie następuje właściwa cześć Obrzędów.Jest ona różna w stosunku do charakteru ceremonii. Zwykle jednak opiewa czyny bóstw i przybliża charakter tej świętej chwili.
Obrzędy w całości czerpią z Boskiej Materii.

Na mocy tytułu i Boskiego namaszczenia
Podpisał dnia 9 Letther 55056 roku drugiej Ery Ładu
Arcykapłan i Namiestnik Bogów
Dark Verreuil


W księdze pojawił się zapis. Pewne było ze Arcykapłan bądź Wielcy Kapłani coś ustanowili.

~TREŚĆ~

O szatach i Przedmiotach Kultów.

Świątynia posiada wielką gammę przedmiotów i szat niejako identyfikujących ją. Pragniemy by wszyscy wierni posiedli wiedzę na temat tych "paramentów". Podzieliliśmy więc je na trzy części: SZATY, PRZEDMIOTY i PRZEDMIOTY UNIKATOWE. Każdą z nich opisaliśmy i podaliśmy nazwy z wyjaśnieniami oraz ilustracjami.

SZATY:
Członek kleru winien być odróżniany od innych wiernych poprzez przybieraniu na siebie odpowiednich szat zarówno w życiu prywatnym jak i Boskich Obrzędach. Z tego też względu Świątynia wprowadziła wiele różnych ubiorów dla tychże.

Alba - Pełni funkcję zakrycia ubioru. Zawsze jest koloru białego. Zależnie od tytułów można podszywać ją innymi kolorami, tak więc: Ostensariusz (fiolet), Mistrz (fiolet), Mistrz Elektor (purpura królewska), Wielki Kapłan (Czerwień), Wielki Elektor (Szkarłat), Arcykapłan (Złoto).
Obowiązkiem kapłana każdego stopnia jest założenie jej pod każdą szatę kultową. Można przepasać sznurem lub pasem.

Wstęga Błagalna - Zakładana podczas obrzędów na albę i pod Elkorion lub Tratlon lub Kapę. Jest ona koloru odpowiedniego dla danego dnia lub kultu*. Zakłada się ją także przy słuchaniu spowiedzi. Nie wymaga w takiej sytuacji alby i zawsze jest czarna.

Elkorion - Noszą go przedstawiciele kapłaństwa niższego (za wyjątkiem Ostensariusza). Zawsze jest on koloru dnia lub kultu*. Długością sięga ona kolan i posiada rękawy. Odsłania ona kołnierz tak by widać była albę. Wielcy Kapłani i Arcykapłan może zakładać go pod Tratlon.

Tratlon - Zwyczajowa szata kapłaństwa wyższego. Mogą ją także nosić Ostensariusze jednak wtedy jest ona prosta i bez zdobień. Szata ta nie posiada rękawów i sięgać może a wręcz powinna ziemi. Najprościej mówiąc jest to eliptyczny kawał materiały z otworem na głowę pośrodku. Zawsze jest on koloru dnia lub kultu*.

Kapa - Długa sięgająca ziemi szata koloru dnia lub kultu*. Wygląda ona jak zdobiony płaszcz. Zakłada się ją na albę i Wstęgę Błagalną jak i na Tratlon (podczas święceń). Zazwyczaj używa się jej podczas akcji liturgicznych nie związanych z Obrzędami.

Welon - Jest to podłużna wstęga wykonana zazwyczaj z brokatu i wysadzana kamieniami szlachetnymi (wersja Pretiosa) lub prosta, lniana i biała (wersja Simpex) nakładana na barki i ręce posługującego w celu przeniesienia relikwii, ofiary i królewskich lub kapłańskich (Wielkich Kapłanów i Arcykapłana) insygniów. Jeśli występuje w wersji drogocennej jest koloru złotego niezależnie od barwy dnia lub kultu*.

Manipularz - płaska przepaska, tego samego koloru, co Tratlon i Wstęga Błagalna, którą kapłan zakłada na siebie zawieszając na przedramieniu lewej ręki lub obydwu (tylko Arcykapłan). Dawnej służyła do ocierania potu jednak z biegiem czasu zaczęła funkcjonować jako symbol męczeństwa świętych (wyobrażenie kajdan).

PRZEDMIOTY:
Świątynia od wieków używała pewnych przedmiotów i paramentów by wyobrazić wiernym pewne symbole. Pragniemy więc by symbole te stały się bardziej zrozumiałe.

Tiara - Bogato zdobiona korona Arcykapłana. Składa się ona z trzech nałożonych na siebie diademów symbolizujących potrójną władzę Arcykpałana: Władzę nad Grzechem, Władzę nad Kapłanami, Władzę nad Doktryną.
Na specjalne zezwolenie może zamiast zwyczajowej Korii przybrać ją Wielki Elektor. Tiarę robi się na wymiar i podchowuje się w niej posiadacza. Miejsce jej położenia poza obrzędami jest nieznane dla świeckich i innych kapłanów.

Koria - Wysokie nakrycie głowy zakładane na głowę przez Wielkich Kapłanów. Na specjalne zezwolenie może założyć ją Mistrz Elektor.
Występują najróżniejsze. Od zwykłych prostych po bogate i zdobione dorównujące przepychowi tiarze.

Kostur Kapłański - Podłużna laska kapłanów. Nosi ją każdy przedstawiciel Wyższego Kapłaństwa oraz Ostensariusz. Istnieją w wielu wersjach. Prostych drewnianych jak i bogatych i zdobionych.
Dawniej służył jako podpora. Jednak aktualnie wyobraża on posługę kapłańską kleru.
Arcykapłan używa bursztynowego kosturu spoczywającego poza obrzędami w jego prywatnej kaplicy.

Trybularz- Kadzielnica. Służy do okadzania w czasie uroczystości religijnych. Stanowi go metalowa szkatuła umocowana na łańcuszkach i zamykana przykrywką, w którym umieszcza się metalowy koszyczek (kociołek) wypełniony rozżarzonymi bryłkami węgla , na które sypie się kadzidło. Dym który się zeń unosi symbolizuję modlitwę wiernych unoszącą się jako przyjemna woń do nieba.

PRZEDMIOTY UNIKATOWE:
Są w kulcie Świątyni rzeczy o których wiedzą wszyscy... Wyciąga się je jednak tylko w niektórych momentach. Pragniemy wam je przybliżyć najlepiej jak potrafimy.

Karium- Najświętsza Relikwia Świątyni. Wewnątrz niej znajduje się boska materia. W Wigilię Święta w czasie którego ma być wystawione pojawia się w Kaplicy Arcykapłana i stamtąd jest przenoszona w specjalnym pudle na miejsce rytuału.
Błogosławić nim może tylko Arcykapłan. Aby odczuć oczyszczający ból, ubiera lekki welon. Rytualne zbliżenie się do Karium zawsze wywołuje pęknięcia skóry i mocne krwawienie. Pocałowanie Karium objawia przez moment postać swego patrona. Dosłownie przez sekundę. jednak sekundę tak chwilą dla wiernych że wielu się na to decyduje.

Vigerium - rytualny kielich Arcykapłana spoczywający w jego kaplicy. Wedle podań sam zapełnia się w czasie obrzędów winem jako idealną ofiarą.
Używa się go tylko na najważniejsze święta. Pija z niego tylko Arcykapłan i osoby które winny z niego pić ze względu na podniosłość chwili.
Dotykać można go tylko poprzez welon. Wszelkie inne próby kończą się poparzeniami.



Kolor dnia lub kultu*
Pewne dni świąteczne mają swój ustalony kolor szat liturgicznych. Jednak gdy nie ma Święta, kapłani poszczególnych kultów ubierają na siebie szaty koloru swojego kultu. Tak np. Kapłani Versa złoty, kapłani Avarone'a fioletowy, kapłani Gamriego srebrny itp.

Na mocy tytułu i Boskiego posłannictwa
Podpisało dnia 30 Ythar 55056 roku drugiej Ery Ładu
Konklawe Wielkich Kapłanów

****

W księdze pojawił się zapis. Pewne było ze Arcykapłan bądź Wielcy Kapłani coś ustanowili.

~TREŚĆ~

Aby wykorzenić:

Mocą daną Mi przez Bogów z Najwyższym i Świętym Avarone'm na czele ogłaszam co następuje przez wzgląd na mój boski urząd:

I. Ze skutkiem natychmiastowym ustanawiam urząd Świętej Inkwizycji mając na celu zachowanie czystości naszej Wielkiej Wiary i oddanie bogom należnej czci.

II. Urząd ten po kres swego istnienia i licząc od dziś czerpać może wszelkie korzyści ze Skarbca i dobrodziejstw Świątyni.

III. Urząd ten otrzymuje pełnię przywilejów odnośnie członków Świątyni i tych którzy się Naszej Świętej Wierze sprzeciwili czyli heretykom, w świetle prawa przestępcom a więc:
    - Prawo do przesłuchania oskarżonego o herezję
    - Prawo do czynienia tortur
    - Prawo do aresztowania niezależnie od pozycji i statusu społecznego
    - Prawo do wymierzania kary śmierci
    - Prawo do wstępu na teren prywatny każdego
    - Prawo do konfiskaty majątku jeśliby oskarżony uczynił szkody lub szczególnie ciężko     zgrzeszył herezją.

IV. Każdy wierzący w Bogów przez Zakon uznanych i czczonych w Świątyni winien wspomóc ten urząd w tępieniu zła licząc na wynagrodzenie.

V. Jest szczególnie wskazane by Inkwizytor reprezentujący ten święty urząd zamieszkiwał wraz ze swą służbą przybytek wyznaczony przez Świątynię a więc z:
    - Notariuszem
    - Kapłanem (o ile sam nim nie jest)
    - Odziałem żołnierzy
    - Osobistą służbą

VI. Wypada by inkwizytor reprezentujący święty urząd nosił szatę i odzienie godne tego urzędu i nie wyróżniające go sponad braci inkwizytorskiej a więc:
    - Na czas letni niechaj inkwizytor przywdzieje wykonaną z lnu, czarną sznurowaną koszulę oraz nogawice i obuwie wysokie z cholewą. Na to winien narzucić cienko podbijany płaszcz, godłem Braci Inkwizytorskiej oznaczony, by mógł być on widoczny i rozpoznawalny oraz kapelusz który nosić ma na głowie nigdy zaś przy pasie czy na karku na modłę prostaczków.
    - Zimą inkwizytor winien przyodziać grubo plecioną lnianą koszulę w dowolnym kolorze, grube czarne nogawice i wysoko podbite buty. Na koszulę winien nałożyć kaftan w kolorze czarnym. Nader wszystko powinien okryć się grubo podbitym płaszczem naznaczonym znakiem Inkwizytorium. W porze zimowej kapelusz winien nosić tylko na egzekucji i przy wydawaniu wyroku.
Ten skromny strój noszony przez każdego inkwizytora odznaczać go ma wśród plebsu, ale również okazywać ubóstwo do którego zobowiązuje się każdy z Braci Inkwizytorów. Zabrania się, pod karą nałożenia Zniesławienia Inkwizytorskiego, zasłaniania, lub ukrywania Znaku Inkwizycji, który winien być noszony z czcią i chlubą.

VII. Nie może inkwizytor spośród wszystkich oskarżyć tych którzy stoją ponad prawem cywilnym a więc:
    - Tych którzy rządzą Zakonem
    - Namiestnika Bogów czyli Arcykapłana
    - Tych którzy otrzymali list żelazny
    - Sędziów jeśli nie ma się wielu podstaw

VIII. Może Inkwizytor nawet jeśli by nie był kapłanem, błogosławić i święcić wodę oraz pokarm ze skutecznością kleru i bez zniesławienia.


Prawa te i przepisy mocą Bożą zatwierdzam i przekazuje. Jeśliby ktoś zaprzeczył któremuś z praw niech będzie wyklęty na wieki i nie ma udziału w Bożym zbawieniu. Jeśli by ktoś zaprzeczył prawu tu nie zapisanemu a wypowiedzianemu o tym świętym urzędzie z ust Arcykapłana, niech będzie wyklęty i nie ma udziału w Bożym zbawieniu.



Na mocy tytułu i Boskiego namaszczenia
Podpisał dnia 10 Wilyar 55056 roku drugiej Ery Ładu
Arcykapłan i Namiestnik Bogów
Dark Verreuil

****

W księdze pojawił się zapis. Pewne było ze Arcykapłan bądź Wielcy Kapłani coś ustanowili.

~TREŚĆ~

    Ceremoniał święceń i pochówku Namiestnika Bogów

    I. ŚWIĘCENIA:
   
    1. Wybór Arcykapłana:
    Arcykapłan musi być osobą wybraną przez Konklawe lub przez samego Arcykapłana w chwili śmierci za zgodą Konklawe. Będzie tu jednak poruszona pierwsza opcja, druga bowiem jest nie kanoniczna acz dozwolona.
    Konklawe Wielkich Kaplanów zbiera się w tydzień po pochówku Arcykapłana. Należy w tym celu przygotować do tego prywatną kaplicę arcykapłana. Przygotowuje ją prywatny ceremoniarz Arcykapłna. Ołtarz ma być obnażony a figura Avarone'a przykryta ciemnym welonem. Każdy z Elektów ma mieć przygotowane miejsce siedzące, klecznik oraz blat na którym by mógł pisać.
    Wielki Elektor który nie bierze udziału w głosowaniu a jedynie je prowadzi, zasiada na Arcykapłańskim tronie pomiędzy ołtarzem a figurą. Na obnażonym ołtarzu on wraz z ceremoniarzem kładzie złotą czarę do której elekci wrzucać będą głosy pisząc: "Ja [imię głosującego] głosuję na elekta [imię nominowanego] aby wybrać go Namiestnikiem Bogów i Arcykapłanem Terry." Wszelkie głosy kóre nie będą wypisane w tej formie są nieważne.
    W dzień rozpoczecia konklawe kaplicę otwiera ceremoniarz. Pierwszy wchodzi Wielki Elektor  a zaraz za nim elekci. Każdy zajmuje swoje miejsce a ceremoniarz wnosi szaty Arcykapłańskie i zanosi je do przylegającego pomieszczenia. Po tej czynności, skladając chołd Wielkiemu Elektorowi ceremoniarz wychodzi.
    Aby elekt mógł być wybrany następcą Namiestnika Bogów, musi posiadać co najmniej 3/4 głosów a więc biorąc pod uwagę ilość Wielkich Kapłanów, jeden gos więcej ponad połowę.
    Do wybranego podchodzi Wielki Elektor i pyta: "Czy przyjmujesz kanonicznie dokanany wybór Ciebie na Namiestnika Bogów?" Wybrany może odpowiedzieć "Tak, przyjmuję.", lub "Nie, nie przyjmuje.". Jeśli nie przyjmie, konklawe toczy się dalej, jeśli zaś przyjmie Wielki Elektor wprowadza go do przyległego pomieszczenia. Tam nowowybrany Arcykapłan ubiera się w nowe szaty i zakłada swój nowy sygnet. Po wyjściu zasiada na tronie zajmowanym dotychczas przez Wielkiego Elektora i odbiera chołd od swych Wielkich Kapłanów po czym zostaje wyprowadzony z kaplicy. Zostaje okazany ludowi zgromadzonemu pod Świątynią po czym udziela im błogosławieństwa. Jeśli uzna za stosowne może do nich krótko przemówić.
    Po okazaniu Arcykapłan zamyka się w swej Prywatnej Kaplicy gdzie doznaje serii mistycznych objawień. Nie może z niej wyjść przez tydzień, po upływie którego następuje uroczysty obrzęd Święceń. W tym celu świątynie należy odobiednio ozdobić i przystroić.
   
    2. Obrzęd Swięceń
    Kiedy Arcykapłan wychodzi z kaplicy odpoczywa jeden dzień i nie odzywa się do nikogo poszcząc od posiłków. Może on wypijać jedynie wino lub wodę.
    W kolejny dzień Wielki Elektor wchodzi do sypialni ze śpiącym lub modlącym się Arcykapłanem. Przemawia do niego słowami: "Czas już bo bogowie Cię wzywają.". Arcykapłan odpowiada: "Wola ich mą wolą". Wielki Elektor po tych słowach ubiera Arcykapłana w uroczyste szaty. Arcykapłan winien ubrać się w swych Apartamentach. Na codzienna szatę wierzchnią, nakłada się Albę wyszywaną złotymi nićmi, przepasa się złotym sznurem. Na szyję zakłada wstęgę błagalną barwy złota i krzyżuje ją na piersi. Końcówki wstęgi przytwierdza do ubioru końcówkami sznura. Następnie Wielki Elektor naklada na Arcykapłana Elkorion tej samej barwy co wstęga, następnie Tratlon który powinien być tego samego koloru lub biały, koniecznie prosty nie posiadający znaczących zdobień. Na wszystko Arcykapłan przywdziewa Kapę. Jeśli sobię tego zażyczy, może przywdziać dwa manipularze na prawą i lewą rękę, tak by nachodziły na Elkorion. Tak obrany schodzi ubrany przed wejście do swej wieży. Tam czeka uformowana procejsa.
    Arcykapłan zasypuje kadzielnicę, błogosławiąc dym. Akolita udaje sie na przód procesji przed Świecę. Arcykapłan odmawia modlitwę przewidzianą w Ceremoniale po czym Mistrz Ceremoni rozkazuje procesji ruszyć. W czasie procesji mają bić wszystkie dzwony świątyni oraz powinno śpiewać sie pochwalne hymny. Arcykapłan całuje ołtarz i po raz kolejny zasypuje kadzielnicę. Okadza trzema rzutami ołtarz po czym udaje się do miejsca przewodniczenia. W tym momencie Arcykapłan siada a w procesji przynosi sie oleje, Tiarę oraz Arcykapłański Kostur. Wielki Elektor podchodzi do ołtarza z Wielkimi Kapłanami i odmawiają modlitwę nad tymi przedmiotami. Kiedy modlitwa sie skończy, ceremoniarz odbiera od Arcykapłana sygnet i wyprowadza go przed stopień na którym stoi jego tron. Wielki Elektor zasiada na dotychczasowym miejscu Arcykapłana. Obok niego stają kolejno Wielcy Kapłani trzymający: oleje, Tiarę i Kostur. Namiestnik Bogów klęka i rozpoczyna sie hymn do Avarone'a. Wyciąga przed siebie ręce i pochyla głowę. Wielki Elektor naznacza olejem dłonie Arcykapłana mówiąc: "Niech twe ręce będą świecić blaskiem bożej chwały i czynią miłosierdzie i dobroć, a kiedy będziesz składał ofiarę niech czerpią one z nieskończonych źródeł bożej skarbnicy." Następnie sparuje olejami głowę Arcykapłana mówiąc: "Niech ten olej uświęcenia wylany na twą głowę, daruje ci swą mocą trzeźwość myśli i będzie symbolem twego urzędu po kres życia." Dwóch akolitów nakłada na głowę Arcykapłana najpierw białą chustę a następnie Tiarę. Wielki Elektor kładzie na nią jedną lub obie ręce i mówi: "Niech ta Tiara trzech władzy, zapewni ci posłuszeństwo i kiedy przbędzie kres życia, niech Avarone podaruje ci niewiędnący wieniec chwały.". Wielki Elektor podarowuje Arcykapłanowi Kostur i dalej go trzymając mówi: "Niech ta oznaka twej posługi wśród ludu bedzie ci podporą abyś nie upadł." Po tych słowach nakłada Arcykapłanowi sygnet na prawą rękę nic nie mówiąc. Nastepnie pomaga mu wstać. W tym momencie nastepuje Intronizacja Arcykaplana i oddanie mu chołdu od Świeckich jak i Duchownych monarchów. Chołdu nie składają Wielcy Kapłani którzy uczynili to już w Kaplicy. Arcykapłan powinien po odebraniu chołdu przemówić do zebranych. Jeśli tego nie czyni lub gdy już skończył, podchodzi do ołtarza i całuje go ze czcią. Następnie udaje się do zakrystii w procesji uformowanej tak samo jak przy wejściu. Wielki Elketor wraz z Wielkimi Kapłanami pozostają i celebrują ofiare pochwalną. Następnie nieprocesyjnie udają się do zakrystii.
    Z okazji święceń można zorganizować przyjęcie lub uroczysty festyn.

    II. POGRZEB:

    Kiedy umiera Najwyższy Kapłan natycmiast powinno się zabalasamować jego zwłoki. Pierscień jak i inne pieczęcie należy zniszczyć. Oraz zapieczentować komnaty.
    Ciało Arcykapłana ubrane w Obrzędowe Szaty Świeceń jednak koloru czerwieni neleży wsytawić w centrum Świątyni przy głównym ołtarzu Avarone'a. Tam spoczywa ono przez tydzień. Wartę przy nim wystawia czterech Gwardzistów Jego Swiatobliwości. Przy ciele ma znajdować się zapalona Świeca. Twarz jego nie może być zakryta przed ceremonią pochówku.
    Po upłynięciu tygodniowego okresu wystwienia ciała, zanosi się je do Kaplicy pogrzebowej by tam spoczęło zamknięte i było przygotowane. Pochówek rozpoczyna się dzień po przygotowaniu ciała w osobnej kaplicy.

    1. Pochówek
    a) Przygotowanie
    Kiedy umiera Namiestnik Bogów i wybrano godną kaplicę, winno się takową odpowiednio przygotować.
    W centrum kaplicy ma znajdować się Sarkofag z marmuru lub innego godnego kamienia. Za sarkofagiem znajdować ma się Figura Avarone'a przed którym znajduje się tron z zasiadającym na niej Arcykaplanem w Szatach. Na sarkofagu nie mogą znaleźć się podobizny Namiestnika Bogów. Ma być prosty i nie ozdabiany. Wyjątkowo można umieścić na nich imię i nazwisko oraz lata panowania przy czym dobrym wydaje sie też podanie jakiegoś cytatu pochodzącego z ust Arcykapłana który by wskazywał na jego sposób życia.
    Przy zachodniej ścianie ma znajdować się ołtarz do niej przylegający. Ołtarz ma być długi na pięć łokci i szeroki na dwa. Mniejwięcej na środku ołtarza należy umieścić tabernakulum w którym przechowywać się będzie relikwie należące do Arcykapłana a także resztki jego sygnetu. Tabernakulum powinno być szerokie na półtora łokcia tak by pół łokcia pozostało między końcem tabernakulum a krawędzią ołtarza. Na ołtarzu ma znaleźć się czarny jedwabny obrus, długi na tyle by jego końce zwisały z ołtarza na długość około 4 cali. Na czarny obrus nakłada sie biały którego wymiary mają być identczne jak wymiary ołtarza. Na ołtarz nakłada się pięć świec. Na środku położona na tabernakulum ma znajdować się duża świeca z obsydianu a obok tabernakulum po dwie koniecznie woskowe świece.
    Jeśli w kaplicy znajdować się ma witraż, niech słońce pada przez niego w strone ołtarza lub sarkofagu. Jeśli zaś nie da się takowo, niech pada choćby na figurę, nigdy zaś na całe pomieszczenie.
    Należy uszykować także stojak z rozżarzonymi węglami który ustwi sie po obrządku przed sarkofagiem a przed którym non stop palić sie bedzie kadzidło.
    W sarkofagu ma znajdować się jedna trumna z metalu (koniecznie godnego- nie może być to metal otrzymywany drogą techniki a więc nie stop) na tyle szeroka by zmieściła się w niej kolejna drewniana. Na wieku metalowej powinna znajdować się podobizna Arcykapłana lub choćby jego imię i okres panowania jeśli nie podano ich na kamiennej płycie.

    b) Obrzęd
    Kiedy ciało zostanie przeniesione do Kaplicy Pogrzebowej, ceremoniarz wstępuje do niej z Wielkim Elektorem w szatach uroczystych. Ostrożnie i ze czcią wkładają ciałko Arcykapłana do drewnianej trumny. Następnie nakładają na jego twarz welon o białej barwie tak aby twarz jego była ledwo widoczna. Tam też zamykają wieko które winno samo się zamknać na wieki. Zanim to jenak uczynią, winni pobrać z ciała Arcykapłana relikwie. Ma być to pięć pukli włosów, trzy losowe kości i serce które powinien pobrać sam Wielki Elektor. Także krew którą uzbiera się w czasie pobierania relikwi powinno zebrać się do ampułek. Naturalnie nie czyni sie tego jeśli ciało nie będzie krwawić.
    Po zamknięciu wieka i pobraniu relikwi, zamyka się je w złotych szkatułach i kładzie na trumnie. Tam też ceremoniarz Jego Ekscelencji i Wielki Elektor modlą sie do poranka dnia następnego. Przy Jutrzence do kaplicy przybędą Słudzy Światyni a także przedstawiciele zarówno świeckiej jak i świątynnej monarchii. Sześcioro akolitów ustawia się w milczeniu po bokach trumny i stoją tak gotowi ją podnieść. Trumna ma być położona tak by głowa skierowana była  w stronę ołtarza. Wielki Elektor ujmuje tiarę którą wniesiono i kładzie ją na trumnie w mniejscu głowy. Akolici zakładają na ramiona welony i podnoszą z trumny relikwie, jedyny to moment w którym akolita może nosić relikwie. Udają się oni na przód formującej sie procesji. Ceremoniarz zasypuje kadzielnicę którą wręcza Wielkiemu Elektorowi. Ten obchodzi trumne okadzając ją w mielczeniu. Oddaje trybularz akolicie i staje za trumną. W tej chcwili akolici podnoszą ją i ruszają na koniec procesji. Za trumną idzie Wielki Elektor i ceremoniarz, Wielcy Kapłani zaś bezpośrednio przed nią. Świeccy idą za Wielkim Elektorem i ceremoniarzem.
    W czasie przeniesienia należy śpiewać Wezwania to wszystkich wcześniejszych Arcykapłanów i Proroków by przyjęli zmarłego do swego grona. Śpiewa to wyznaczony Kantor.    
    Po wejściu do kaplicy, akolici kładą trumnę do metalowej trumny w sarkofagu. Metalową trumnę zakrywa się wiekiem a Wielki Elektor staje przed sarkofagiem. Skrapia go święconą wodą w milczeniu. Następnie Ceremoniarz zdejmuje Wielkiemu Elektorowi sygnet i podchodzi wraz z nim do sarkofagu. Wylewa on nań oleje a Wielki Elektor rozsmarowuje je po wieku mówiąc: "Niech te oleje Świetego Namaszczenia które przyjąłeś u progu swej posługi, uświęcą tę siedzibę Twych doczesnych szczątków i nie pozwoliły tej siedziby naruszyć.". Ta pradawna formuła przytwierdza na stałe metalowe wieko. W tym momencie przystępują do sarkofagu dwaj Wielcy Kapłani i metalową trumnę nakrywają Szkarłatnym płótnem z jedwabiu. Po tej czynności akolici niosący relikwie chowają je do tabernakulum na ołtarzu. W chwili gdy tabernakulum będzie zamykane, nalezy zasunąć płytę grobowca. W tym momencie rozbrzmiewają dzwony a wolni akolici zapalają woskowe świece. Kiedy takowe zapłoną, Wielki Elektor podchodzi do obsydianowej świecy i wyciąga w jej stronę ręce. Formuła wypowiadania w ciszy i w sekrecie zapala ją by płonęła na wieki.
    Po tej ceremonii Procejsa opuszcza kaplicę pozostawiając w niej jedynie dwóch Gwardzistów. Od tej chwili, Kaplica ta otwarta pozostaje dla wiernych.

Na mocy tytułu i Boskiego namaszczenia
Podpisał dnia 1 Moriner 55056 roku drugiej Ery Ładu
Arcykapłan i Namiestnik Bogów
Dark Verreuil

Ostatnio edytowany przez Dark Verreuil (2010-06-30 11:48:05)