Zakon Światła Ostoja Fantazji

Elf zamyślił się i podrapał po głowie.
Spojrzał na ołtarz i zaraz przemówił.
-Słyszałeś o błogosławionym Ruderyku? Nadano mu przydomek Pobożny. Był pustelnikiem oddanym naszemu bogu. Całę życie zachowywał milczenie uważając że pozbawienie się mowy to śmierć pewnego zmysłu. Rozumiesz? On rozmiłował się w umieraniu. Dostrzegła w tym pewien boski aspekt. On świadomie wiedział że jego dusza oraz wszystkie inne żyją ale już nie w tym świecie. Wielka Modlitwa mówi: "Kiedy rozpadnie się dom doczesnej pielgrzymki, znajdą w niebie wieczne mieszkanie". Musisz być świadom że śmierć zakończy życie twego ciała. Ale dusza pomknie do niebios. Nawet my, nieśmiertelni zostaliśmy nią obdarzeni. To nas odróżnia od zwierząt. Wspomniałem o błogosławionym Ruderyku. On tak to rozmiłował że dostał największy dar. Ciałem i duszą zabrano go do niebios. Tam jak wszyscy "pojmani" w ten sposób służy jako osobisty pomocnik naszemu Panu. Rozumiesz? To jest nasz szacunek do umierania.- elf odetchnął głębiej i zaraz kontynuował.- Kiedy już otrzymasz szaty kapłańskie, będziesz mógł święcić przedmioty i błogosławić pokarmy oraz namaszczać chorych i umierających. Kiedy ten czas będzie się zbliżał nauczę ci tego wszystkiego i wręczę ci twoje oleje jako osobiste u każdego kapłana... Czy to Avarońskiego czy innego. Każdy ma tę samą władzę. Byś zrozumiał musiałbym ci wyjaśnić co może kapłan a co kleryk i tak dalej... Jeśli koniecznie chcesz, mogę to zrobić teraz.
Elf spojrzał na anioła i uśmiechnął się. Dostrzegł potencjał w tym kleryku. Czeka go świetlana przyszłość.

Elf zamyślił się lekko.
-Jako Avaronianie często wyrzekamy się czegoś. Nie jest to wymagane jednak bardzo pomocne i uczy pokory. Jeden z Arcykapłanów ustalił kiedyś że każdy kolejny musi być wyznawcą Avarone'a w szczególności ponieważ wyrzeka się powszechności, normalności w pewien sposób.
Elf podszedł do ołtarza i wyciągnął z małej szafeczki w rogu medalik. Podał go Elianowi.
-To relikwia. Możesz zatrzymać. Jest ich wiele. To też jest związane ze śmiercią. Kawałek kości jakiegoś męczennika.- elf zatrzymał się na chwile i zaraz kontynuował.- Jednak o męczeństwie jeszcze porozmawiamy.
-Co jeszcze chcesz wiedzieć?- zapytał pedagogicznie.

Elf pokiwał głową. Uśmiechnął się i wskazał na swą szatę.
-To szata dzienna. Różnią się zazwyczaj jakością i elementami. Szatę taką możesz nosić od momentu obłóczyn po trzecim wykładzie. Wtedy będzie ci przysługiwać zwykła szata akolity czyli najmłodszego kapłana. Krój takich szat zmienia się wraz z pozycją. Szaty dzienne nosisz cały czas. Czy w podróży, czy przy posiłku czy na nabożeństwie. Na tym ostatnim znajduje się pod albą.- elf odetchnął lekko- Na albe zakładasz tak zwane szaty obrzędowe. Składają się na nie wstęga błagalna i Elkorion lub Tratlon, zależnie od pozycji. Informacje o tym znajdziesz w Księdze Praw w blibliotece świątynnej.
Po tych słowach elf zamilkł i spojrzał na anioła czy ma jeszcze jakieś pytania.

Elf pokiwał głową. Wstał i zaczął szperać w torbie.
Wyciągnął zapisaną pochyłym pismem kartke. Wręczył ją Elianowi.
-To kilka oficjalnych modlitw. Przepisz je sobie.
Po tych słowach wykonał na sobie jakiś gest i odszedł.
Anioł sam pozostał w kaplicy aktualnie pustej. Chyba zrobiło się zimno.

Ciało Namiestnika Bogów spoczywało tu od wczorajszego wieczora kiedy to zostało zabrane z Głównej Świątyni. Spoczywa co prawda teraz także jednak nie na długo.
Wraz z porankiem do Kaplicy weszła cała Świątynna służba jak i monarchia duchowna i świecka. Wewnątrz przez noc czuwał w Kaplicy Wielki Elektor i Ceremoniarz Jego świątobliwości.
Wielki Elektor stał pochylony przed trumną w której spoczywało ciało dawnego Arcykapłana. Widocznie płakał. Dostrzec bowiem było można opuchnięte oczy wpatrzone w cztery złote szkatuły położone na trumnie. Widocznie były to pobrane relikwie.
Sześciu akolitów stanęło obok trumny. Rozpoczęły się obrzedy pogrzebu.

Gdzieś pomiędzy ludźmi stojącymi przed drzwiami świątyni, stała spokojnie Ekena, zasłoniwszy włosy i twarz głebokim kapturem zbyt dużego płaszcza. Ostatnia noc pozwoliła jej zdobyć kilka drobiazgów i usłyszeć plotkę o śmierci Arcykapłana. Wszystko wskazywało na to, że nie była to jedynie plotka. Albinoska właściwie nie znała dostojnika i nie obchodziłby jej, gdyby nie fakt, że w Legowisku wciąż spoczywały dokumenty zapewniające jej nietykalność ze strony Inkwizycji. A skoro panowie inkwizytorzy zainteresowali się nią raz, mogli zrobić to ponownie. Wypadało więc pojawić się i dowiedzieć chociaż, kto będzie teraz nazdorował sprawy świątyni.

Wśród przepychającego się tlumu stała Chloe odziana w ciemną pelerynę. Nie znała Arcykapłana, ale, tak jak innym, było jej przykro z powodu jego śmierci... A słyszała, że ponoć nie był to zgon z przyczyn naturalnych, więc ktoś musiał go zamordować.... Kiedy tak rozmyślała, zauwazyła postać odchodzącą z tajemniczym uśmiechem na twarzy. Zdziwiona chciała przyjrzeć się bliżej, czy aby sie nie pomyliła, jednak ciężko jej się było przedostac wśród tłumu wychodzącego z Kaplicy za ceremonią. W koncu udało się jej wydostać z największego tłumu nie zwracając uwagi na groźne spojrzenia ludzi idących w zupełnie odwrotnym kierunku, zaczęła iść powoli, prawie na samym końcu całego orszaku, jeszcze raz rozglądac się za Darkiem.

Ekena w pierwszej chwili zamrugała zdziwiona, gdy w tłumie mignęła jej znajoma twarz.
- A co taki cwaniaczek... no proszę... tylko ciekawe, jaki ta szopka miała cel... - Szepnęła do siebie ledwie słyszalnie, pozwalając żałobnikom przepływać obok siebie. Ignorowała okazyjne szturchnięcia mijających ją ludzi, stojąc dalej na swoim miejscu. Nie miałą zamiaru przeciskać się z resztą za rzekomym ciałem Arcykapłana, ale obiecała sobie w myślach sprawdzić potem, kogo tak właściwie pochowano. Ot, zwykła kobieca ciekawość.