Zakon Światła Ostoja Fantazji

Anioł zaśmiał się cicho i zabrał do pracy.
Wyjął kartkę z notatkami z poprzedniego wykładu i w myślach powtórzył wszystkie znaki tj. litery.
Słowa wydawały się wyjątkowo proste, toteż Elian zaczął je przepisywać na czystą kartkę papieru.
Zapisawszy je, przeczytał pod nosem i zabrał się za zadanie.
List, niby coś prostego, a jednak anioł czuł złożoność zdań. Każdy wers czytał po dwa, trzy razy aby dobrze zapamiętać. Po przeczytaniu całości zaczął pisać o czym był ów tekst.
Starał się pisać prosto i równo, ale przy niektórych wyrazach wciąż wychodziło mu to słabo. Miał nadzieję, że to jednak wystarczy, aby zaliczyć. Pisanie okazało się trudniejsze niż czytanie, choć trochę praktyki jakiej anioł chciał nabrać z pewnością mu wystarczy.

Profesor nie wyglądał na szczególnie zainteresowanego tym co dzieje się w sali.
Wy natomiast ze zdziwieniem zauważyliście masę ściąg, odpisów i innych rzeczy bynajmniej zakazanych na testach. Profesor jednak dalej wypełniał papiery.
Mimo iż nie posiadaliście pomocy naukowych, opisywanie treści listu szło wam całkiem dobrze.
Elian mimo widocznych błędów ortograficznych i jeszcze koślawego pisma dzielnie opisywał list traktujący o uczuciach niejakiego Certha do kobiety imieniem Eleandru.
Aranel zaś... miała list od prof. Cirthusa opisujący prawidłowość rozrostu jakiejś dziwacznej rośliny której nawet ona nie znała...
Profesor zaś jak gdyby nigdy nic spoglądał w karty i je wypełniał wzdychając ciężko.

Zaintrygowała się. Tej rośliny chyba nie znała.  Ale, cóż, opisać trzeba.
...ów roślina, osiąga wzrost do 25 centymetrów w sprzyjajacych warunkach, jakimi jest średnia temperatura powietrza równa 293 stopni Kelvina oraz przy wilgotności równej 70% [...] W przypadku zachwiania wynienionych powyżej warunków roślina osiaga wymiaru zaiste nienaturalne. Jedną możliwością jest skarłowacenie organów, roślina osiaga wtedy najwyżej 10 centymetrów wzrostu. Jednak często dzieje się tak, ze w niesprzyjających warunkach rośnie do monstrualnych rozmiarów 60 centymetrów wysokości, co jest niebagatelnym wynikiem dla tego gatunku...

I jak to opisać? Gdyby mniej ufała ludziom posądziłaby wykładowcę o złośliwość... Jednak zabrała się do pracy, jak to było wcześniej opisane. Początek był najprostszy, wystarczyło przepisać nazwisko profesora, potem dopiero zaczynały się schody.

Prof. Cirthus opisał ciekawą roślinę. Jest ona bardzo dziwna, ciekawie reaguje na zmiany klimatu...
I tak dalej. Pisała i pisała. No, moze to wystarczy... W końcu zapełniła dwie kartki. Było tam trochę pokreślonych słów, ale było to w mairę czytelne i o dziwo na temat.

Kiedy oddał swą pracę usiadł prosto i wyczekiwał w ciszy. Nie chciał się tym martwić. Miał nadzieję, że wszystko było dobrze. Czerwony atrament wywołał w nim tylko lekki uśmiech. Przypominał mu krew, którą profesor naznaczał kartki, jakby wydawał na kogoś wyrok. Skrzywił się i wziął głęboki wdech.
Już za chwilę miał się dowiedzieć, czy zdał. Ale to chyba było oczywiste, choć nie znane są wyroki boskie i ludzkie.

Profesor mrużył oczy non stop i ciągle kreślił coś na kartkach. Obecnie tylko dwóch uczniów oblało. Siedzieli oni załamani w pierwszych ławkach.
-Aranel!
Krzyknął profesor. Gdy upewnił się że elfka podeszła do jego biurka, złożył podpis na dokumencie z obrabianej skóry i wręczył go elfce gratulując.
-Gratuluje ukończenia podstawówki. Z tym dokumentem do dyrektora. On wszystko wyjaśni.
Po tych słowach usiadł i gdy upewnił się że elfka odeszła począł dalej sprawdzać prace. Minął kwadrans gdy na sali rozległ się krzyk.
-Elian!
Zaraz też gdy anioł podszedł, profesor podał mu identyczny dokument.
-Widziałem kilka błędów... Ale wyrośniesz z nich. Do dyrektora pod podpis i wyjaśnienia.
Po tych słowach zasiadł i dalej sprawdzał prace. Wy mogliście wyjść. Zdaliście. Na Bogów w końcu!

Uśmiechnęła się promiennie do nauczyciela, podziękowała, wzięła papier i wyszła z klasy. Tearz znaleźć dyrektora, tylko kto nim jest? Tego jeszcze nie wie, cóż... pochodzi i popyta. Po chwili przypomniała sobie kto jest dyrektorem... ech, będzie cieżko.
Znalazła się na korytarzu, którym ruszyła czytając tabliczki na drzwiach, teraz umiała to zrobić! W końcu zatrzymała się przed wielkimi dwuskrzydłowymi drzwiami, na których widniał napisa "dyrektor".
Zapukała i weszła.

(z/t)

Ostatnio edytowany przez Aranel (2010-06-17 09:59:39)

Tuż po Elianie przybyło jeszcze kilku uczniów. Zajęli miejsca uważnie omijając anioła. Gdyby się im przyjrzeć żaden z nich nie miał więcej niż dziesięć, dwanaście lat... Kiedy wszyscy zajęli swoje miejsca i zaczęli dyskusję w najmniej oczekiwanej chwili pojawił się nauczyciel. Nie wyglądał na przyjemnego... Starawy człowiek o rysach typowego zawadiaki. Zajął miejsce przy biurku, i jak nie trzasnął książką którą trzymał w ręku! Wszyscy w jednej chwili wyprostowali się i zamilkli.
- Ja! Euzebialiniereusz IV Von Kupeltsdorf Die Scheise Putaszkien Pudziniak mam być waszym wykładowcą od... Od... A no tak! - Wrzasnął po chwili milczenia i mówił dalej - RACHUNKÓW! Jakieś pytania?
Podczas jego wypowiedzi w sali panowała nienaturalna cisza...