Zakon Światła Ostoja Fantazji

Wyszedł z portalu i rozejrzał się raźno.

- No,, no Zefirze... Postarałeś się! Naprawdę. Nie rozumiem tylko po co mamy ćwiczyć tutaj? Zaklęcia karmazynu już opanowaliśmy, jaki cel w poszerzaniu jedynie skali? Sądzę, że przy odrobinie wysiłku mógłbym zawalić to miejsce. No, o ile lepiej go nie zabezpieczyłeś... - zmrużył oczy próbując wyczuć aurę tego miejsca i odkryć jakie zaklęcia zastosowano.

Gerard niezdarnie wynurzył się z portalu. Zdecydowanie, nie przyzwyczai się do tego środka transportu. Szybko rozejrzał się po nowej okolicy. Zdziwienie spowodowane pojawieniem się zupełnie innego otoczenia i klimatu szybko zamaskował pod maską obojętności. Ciekawe... Pomyślał, oglądając okolicę. Spojrzał na Sulama i Araviala, po czym na portal. Ciekawe, co to będzie. Ponownie pomyślał. Odsunął się kawałek od wirującej masy, by czasem kolejna osoba na niego nie wpadła przypadkiem.

Gdy tylko Ekena opuściła portal wzdrygnęła się i odsunęła na bok, możliwie daleko od wirującego przejścia. Odruchowo szła bokiem, nisko na ugiętych nogach, w pozycji obronnej. Wiedziała już, że tego typu podróże znalazły się na szczycie jej listy Najbardziej Znienawidzonych Metod Przemieszczania. Albinoska zerknęła na resztę, po czym rozejrzała się po okolicy.
Cudownie! Wulkan! Zawsze marzyłaś o czymś takim, prawda? Wewnętrzny Głos polimorfki uśmiechnął sie paskudnie, zataczając dłonią okrąg. Może czas porzucić Puszczę i zamieszkać tutaj?
Dziewczyna postanowiła nie odpowiadać. Z pewnością mogła wyobrazić sobie lepsze miejsca na kłótnie z własnymi myślami, niż półka skalna w środku wulkanu z bandą magów. Ekena spojrzała na Sulama, mając cichą nadzieję, że ta lekcja skończy się szybko. Bardzo szybko.

Przejście portalu otwarło się, a postać wyszła z jego wnętrza.
Anioł rozłożył szeroko skrzydła, po czym skulił się. Czuł, jak przewala mu się w żołądku. W głowie nieco mu huczało. Przykucnął i przyłożył po dwa palce do skroni. Trwał tak chwilę w bez ruchu, a kiedy ból zelżał, wyprostował się i uchylił nieco powieki.
Dopiero w tej chwili odczuł temperaturę, jaka panowała w tym miejscu. Rozejrzał się i krzyknął przerażony. Był w wulkanie.
Zamachał skrzydłami i uniósł się do góry. Patrzył na platformę pod sobą i czekał, aż Sulam i reszta raczą się zjawić.

(Wystarczy tej zwłoki, dałem ludziom dość czasu aby się zebrać do kupy i tu przyjść)
Z portalu wystrzelił jak z armaty Arcykapłan, który przeleciał niewiele ponad stopę nad głową Auriel, by w końcu twardo wylądować na pokrytej czarną sadzą posadzce. Za nim wyszedł spokojnym krokiem Sulam, trzymając w dłoniach księgi, zwoje i jakieś dziwne urządzenia, których młodzi adepci magii nie mogli znać, jednak po kształtach można było się domyślić, że nie służą one do gotowania. Za nim szedł Ciastek, który niósł biurko i krzesło.
-Tutaj Ciastek.- rzekł Elf pokazując ożywieńcowi miejsce, na którym postawił owe umeblowanie.- Nie jest to co prawda mój gabinet, ale trzeba pracować w każdych warunkach.
W końcu po przyglądaniu się jakiejś klepsydrze, Dziekan odwrócił się do studentów.
-A więc jesteśmy w sercu wulkanu, ale nie musicie się obawiać to miejsce jest świetnie zabezpieczone. Po prostu magia ognia jest tutaj znacznie łatwiejsza do wywołania. Wiem jak studenci pragną uczyć się piromancji, więc proszę! Będziecie mieli idealne miejsce do szkolenia.- Nekromanta zasiadł za biurkiem rozsiadając się wygodnie. Ciastek poszedł pomóc Darkowi wstać.- Wywołanie ognia w takich warunkach jest dziecinnie łatwe, musicie po prostu przy pomocy magii go wezwać. Przede wszystkim musicie się skupić się na ogniu, wyobrazić go sobie. Później przy pomocy magii, go wezwać. Manę kontrolujemy siłą woli, musicie chcieć ją okiełznać, chcieć ją wywołać. Gdy ogień już się ujawni, musicie go skontrolować i to jest najtrudniejsza rzecz. Przy pomocy magii trzeba otoczyć obiekt, inaczej energia wycieknie i możemy liczyć się z niemiłymi konsekwencjami. No, ja się już nagadałem, teraz wasza kolej.

Wylądował na platformie i w skupieniu wysłuchał słów Nekromanty. Wszystko wydawało mu się idiotycznie łatwe, ale Elian szukał w tym drugiego dna. To nie może być takie proste, pomyślał. Rozłożył szeroko skrzydła i zamknął oczy. Trwał tak chwilę, starając się skupić swoje myśli. W takiej temperaturze mógł myśleć tylko o osiągnięciu chłodu, ale musiał myśleć w drugim kierunku.
Potrząsnął głową i złożywszy skrzydła, uniósł głowę do góry.
- Pokaż się - syknął, starając wyobrazić sobie źródło swojej magii. Kiedyś próbował sięgnąć po prawdziwą magię, ale nie miał okazji by wykorzystać drzemiącą w niej potęgę.
Przymknął powieki i widząc zaledwie niewielki skrawek rzeczywistości, począł formować swój obraz sięgania po ogień.
Stał nadal na platformie, ale wszyscy zebrani byli dla niego nieosiągalni. Wszystko powoli zaczęło znikać z jego pola widzenia. Wziął głęboki wdech czując, jakby w płucach wzniecał ogień. Rozpaliły jego wnętrze i przyspieszyły wszystkie reakcje. Wydmuchnął z płuc powietrze. Jego oczom ukazały się drzwi i stolik z kluczami. Były przeróżnej maści, ale nie mógł dostrzec zamka w drzwiach. Podszedł bliżej, starając wyobrazić sobie ten jedyny klucz, pasujący do drzwi. Zawiasy zaskrzypiały, uchylając rąbka tajemnicy tego, co za sobą skrywały.
Znalazł się w kolejnym pomieszczeniu. Właściwie nie mógł nazwać tego pomieszczeniem. Była tam tylko skrzynia, od której biło gorąco. W jego dłoni pojawił się klucz. W mgnieniu oka znalazł się przy skrzyni, a klucz tkwił w kłódce. Pozostało mu go tylko przekręcić i uwolnić moc.
Nie, odezwały się jego myśli, zapanuj nad tym. Zwrócił się w stronę drzwi. W poprzednim pomieszczeniu ujrzał coś, co błyszczało. Natychmiast zapragnął to przy sobie mieć i tak się stało. W lewej dłoni dzierżył nieduży kielich ze srebra. Przekręcił klucz i minimalnie uniósł wieko. Skupił się na przeniesieniu energii do kielicha i zamknięcia jej w nim. Starał się robić to w miarę sprawnie, aby żadna cząstka ognia mu nie umknęła i nie spowodowała jakichś zniszczeń.