W zakonnej bibliotece jest wiele ksiąg sygnowanych jedynie inicjałem autora, niejakiego M. Udało Ci się właśnie znaleźć kilka luźnych stron, wciśniętych pod oprawę dzieła o gotowaniu autorstwa jakiegoś karczmarza anioła. Z wielkim zainteresowaniem zagłębiasz się w tekst napisany przez tajemniczego uczonego, którego tożsamości nigdy pewnie nie poznasz.

Świat pełen jest duchów, złych, dobrych, cielesnych i niecielesnych... W tym traktacie postaram się opisać wszystkie najważniejsze ich rodzaje, jak i wszystkie istoty które z duchów się wywodzą.


Wolna dusza
Tego rodzaju dusze są wszędzie i przenikają wszystko, nie mają kształtów ani wagi. To duchy śmiertelników, zwierząt i roślin które już nie istnieją, są to jednak też dusze żywiołów i zjawisk czy nawet pojedynczych liści na drzewie. Wszystkie te dusze krążą nieustannie po świecie, nie widząc i nie słysząc się wzajemnie skazane są na wieczną samotność.
Dlatego właśnie, każdy z nich, podróżując po świecie stara się zbierać jak najwięcej materii astralnej. Nie jest to zwykły minerał czy stop, to malutkie okruchy czegoś co dawnej było pierwszym budulcem Ładu.
Materia astralna łączy się z wolnymi duszami, z czasem pozwalając im stworzyć ciało, widzialne i słyszalne dla śmiertelnych, wtedy stają się Duchami. Inne, idąc na skróty, kradną ciała śmiertelnych, ale o obu tych gatunkach mowa będzie potem.
Z wolnymi duszami kontakt mają jedynie szamani. Ich zdolności pozwalają im na widzenie, przyzywanie, rozmowę, a nawet wykorzystanie duchów jako źródła many. Stąd też nie wszystkie duchy i nie wszyscy szamani się kochają, zazwyczaj jednak dusze cieszą się z możliwości kontaktu z inną istotą.


Duch
Duchy to jedna z ras inteligentnych. Ich gabaryty, wygląd i umiejętności zależą od ciała jakie sobie stworzą z materii astralnej (im więcej materii tym większe i lepiej wyspecjalizowane ciało). Stąd widuje się duchy wielkości karła, o trzech nogach i pięciu palcach pod brodą jak i wielkie smoki energetyczne (o nich później) które łapą potrafią zrównać dom z ziemią.
Duchy zachowują jedną swoją właściwość z wcześniejszej formy, przy odpowiednim skupieniu potrafią przeniknąć przez każdy rodzaj materii (poza materią astralną). Ich ciała, choć namacalne, możliwe do okaleczenia, widzialne i słyszalne, są praktycznie nieśmiertelne. Z powodu swych „przenikliwych” właściwości nie straszna im większość mieczy czy noży. Nie podlegają też procesowi starzenia. To czyni ich świetnymi wojownikami, niewrażliwymi na cięcia i pchnięcia przeciwników.
Możliwości „uśmiercenia” Ducha jest ledwo kilka. Zabić je można ostrzem wykonanym lub z domieszką srebra jak i magią. Srebro jako metal magiczny zawiera pokłady many która, podobnie jak ta zawarta w zaklęciach, rozrywa materię astralną. Po śmierci ciała, dusza znów musi szukać i zbierać cząstki pierwotnego ładu, aby po raz kolejny powrócić do świata śmiertelnych.
Jedyne czego obawiają się duchy to śmierć ciała jakie stworzyły. Poszukiwania materii nie są łatwe, często jeden duch może poszukiwać odpowiedniej ilości materii przez wiele pokoleń, a trzeba pamiętać iż w tym czasie są zupełnie samotne. Ta samotność ich przeraża. Świadomość że mogą wrócić do pustki w której nie czuje się nic, sprawia że wielu z nich wyznaję zasadę „żyj tak jakby jutra miało nie być”.
Nie wszystkie Duchy są istotami inteligentnymi. Wiele z nich to dusze zwierząt, kamieni czy roślin które egzystują w zwierzęcych (nigdy roślinnych!) formach nie okazując nawet krztyny cywilizowanego zachowania.
Duchy inteligentne przybierają zazwyczaj humanoidalne kształty, pozwala im to na pracę w charakterze wojownika, którą naprawdę lubią.
Wart odnotowania jest fakt rozmnażania się duchów. Nie tylko potrafią płodzić potomków między sobą (zwiększając tym samym ilość materii astralnej w świecie, każde nowo narodzone dziecko Duchów posiada już ciało), ale też mogą się mieszać z innymi rasami inteligentnymi. Jednak mieszańce nie są „pół Duchami”. Mogą posiadać predyspozycje szamańskie, mogą posiadać zdolności regeneracyjne Duchów czy być uczulonymi na srebro, jednak są albo Duchami, albo z rasy drugiego rodzica.
Czasem, po nagłej śmierci dusza śmiertelnika od razu zyskuję ciało z materii astralnej, są to jedna przypadki nieliczne.
Jak rozpoznać Ducha? To proste, jego oczy są szare, poza źrenicami króluje tam szarość, gdy się zrani można zobaczyć krew, która jednak krwią nie jest. Jest przeźroczysta i lepka, nim spadnie na ziemię zawsze wyparuje.


Demony
Wielokrotnie już mylono się co do oceny tych istot i ich klasyfikacji. Demony nie są rasą, to jedynie istoty których ciała przejęły obce dusze.
Jak powszechnie wiadomo, każda istota żyjąca posiada trzy bramy Biszanti, ciało, umysł i dusze. Nie trzeba chyba przypominać, iż świadomość mieści się w nich wszystkich, jednak dusza odpowiada za samoświadomość i magię. Dlatego gdy jakiemuś duchowi uda się pokonać Bramę Duszy, przejmuje on ciało istoty której zabezpieczenia pokonał, niszczy jej Ducha Stróża (o nich potem) i ją samą.
Ciało demona zaczyna się zmieniać, zazwyczaj dzieje się to w sposób niekontrolowany i przypomina trochę mutację wywołaną Chaosem (ale dużo wolniejszą, zmiany rozkładają się na kilka, czasem kilkadziesiąt lat). Najczęściej pojawiają się rogi i zrogowaciała skóra, choć nie jest to zasada.
Zasadą jest za to zanik organów płciowych. Demony, z niewytłumaczalnych jeszcze względów, pozbawione są możliwości rozmnażania się. Istnieją co prawda niepotwierdzone plotki, o dzieciach narodzonych z kobiet które już będąc w ciąży zostały opętane, jednak jak na razie nikt tego nie udowodnił.
Należy pamiętać iż nie każdy demon jest zły! Często są to istoty które przypadkiem znalazły okazję do wyrwania się z swej egzystencji i skorzystały z niej, później żałując swego czynu. Wielokrotnie demony same siebie skazywały na pokutę względem rodziny i osób bliskich osób które opętały.
Po śmierci ciała, duch umiera wraz z nim i już nigdy się nie odradza, a trzeba pamiętać iż ciała demonów starzeją się tak samo jak wszystkie inne istoty (nawet jeśli przejmie ciało Ducha czy Anioła, procesy starzenia przebiegają wtedy jak u człowieka).


Duchy Stróże, inaczej Totemy
Skoro świat jest pełen duchów, czym różnią się te? Trzeba zacząć od początku.
Jak wiemy, świat jest pełen dusz które rozpaczliwie szukają dla siebie ciała. Wiemy też, że dusze te mogą przejąć kontrole nad ciałem i zniszczyć ducha dowolnej istoty.
Dlatego pradawna organizacja Strażników Jutrzenki dba o równowagę sił duchowych świata Terry. Jak to czynią?
Co roku rytualnie składają ofiarę z zwierzęcia z szczycie schodkowej piramidy. Duch tego zwierzęcia, poprzez rytuał, rozrasta się i rozpada, by przez cały rok chronić każde nowo narodzone dziecko jako jego totem. Duch Stróż broni duszy istoty której został przypisany przez całe jej życie, jeśli jakaś istota chce zaatakować dusze lub umysł kogoś innego, najpierw musi stoczyć mentalną walkę z tym obrońcą.
Strażnicy Jutrzenki wybierają zwierzęta ofiarne bardzo skrupulatnie, gatunki są dobierane w określonym porządku, jeden na dwanaście lat, tak że przyjęło się mówić „Urodziłem się w roku dzika” lub „Nasze dziecko będzie chronione koniem”.
Wartym zaznaczenia jest fakt iż istnieje jeszcze jeden, trzynasty totem który można zdobyć poprzez poświęcenie swego dotychczasowego stróża, trzynastym totem jest Nitidus, żywiołak burzy.


Widma
Ten rodzaj duszy jest chyba najbardziej poronionym pomysłem magów od czasu spopielenia Kun- Bar.
Widma to sztuczne duchy, stworzone dzięki magii runicznej. Tak jak wolne dusze nie posiadają ciał i kształtów, jednak posiadają samoświadomość i coś na kształt „duchowym macek” którymi mogą wysysać energie życiowa i manę z każdej istoty jaką tylko obiorą za cel. Widzą śmiertelników i potrafią się z nimi komunikować mentalnie.
Choć nie potrafią opętać nikogo, ani stworzyć sobie ciała, potrafią wcielić się w martwe ciało (zwłoki, szkielet, mumie, etc) i tym samym przywrócić je do życia. Pod tą postacią są nawet (do trzech dni od śmierci ciała) zdolne do reprodukcji, a dzieci narodzone z takich stosunków zawsze rodzą się nimfami.


Fetysze
Małe, leśne duszki, bardzo niebezpieczne. Znane są z kanibalizmu i morderczych skłonności wobec wszystkiego co żyje.


Nimfy
Jakie są nimfy, każdy widzi.
Piękne, wiecznie młode kobiety posiadające zdolności magiczne. Są w pełni materialne (ich ciała nie są z materii astralnej), a w ich żyłach płynie zwykła krew. Najczęściej zamieszkują nieopodal miejsc, czy istot których są opiekunkami.
Dlaczego są tu opisane? Bowiem każda nimfa, nawet ta zrodzona z matki, zaczyna swój żywot jako duch.

To już wszystko co wiem o tej przedziwnej zbieraninie bytów materialnych i niematerialnych. Jeśli coś pominąłem, lub o czymś zapomniałem, proszę nie miej mi tego za złe, drogi czytelniku.

M.