Anioły – Skrzydła, wyniosła podstawa i elektryzujące, głębokie spojrzenie to jedne z najbardziej rozpoznawalnych cech tej rasy.  Zwykle anioły są też nadzwyczaj piękne. Raz ową pięknością przerażają. Innym razem wzbudzają zachwyt. Skrzydła umożliwiają aktywny lot a ich kolor zależy od tego, z którego z boskich hufców pochodzi anioł lub jego przodkowie. Nie oznacza to że każdy anioł, którego spotkasz jest sługą bóstwa. Istnieją anioły wolne i upadłe. Te pierwsze odeszły z Wielkiem Mistrzem Mangelem ze świata bogów i miały spełniać lub nadal spełniają misje walki z Chaosem. Te drugie często nawet wcześniej, milenia lat temu jawnie zbuntowały się bóstwom i poczęły żyć samotnie lub w grupach we wszystkich światach multiwersum.  Do tej grupy wlicza się anioły, które ruszyły za Fenrisem - zbuntowanym archaniołem, siostrzeńcem Najwyższego Mistrza.  Anioły, bez względu na pochodzenie, zwykle walczą mieczami półtoraręcznymi, łukami i lancami lub wykorzystują magię, którą posługiwanie się, ze względu na ich długie współżycie z bogami, przychodzi im z największa łatwością. Co do wyboru koloru magii, którą się posługują nie są jednak zgodne. Często wybierają ulubiona szkołę magii swego pierwotnego bóstwa. Rzadko zdarza się aby anioł wykorzystywał siłę umysłu, lub walczył zarówno mocą jak i klingą. Jest to kwestia tradycji. Z tego tez powodu anioły upadłe, na przekór, często podążają tą drogą. Społeczeństwa aniołów praktycznie nie istnieją poza Światem Bogów i ich planami. Wyjątkiem są niewielkie miasta aniołów wolnych na Terrze, w Rin. Bez względu na miejsce swego istnienia zawsze są silnie zhierarchizowane, ma to chronić przed ewentualnymi sporami, wynikających z różnic poglądowych pomiędzy równymi hufcami. Na samym szczycie piramidy społecznej stoi rada składająca się z przedstawicieli wszystkich anielskich podras. Większość aniołów podporządkowuje się owemu ładowi, wyjątki są zaś zbyt nieliczne by o nich wspominać. Oto hufce anielskie, każdemu z nich przyporządkowano bóstwo oraz preferowane szkoły magii.
    Wielki Hufiec Avaroński – skrzydła czerwone. Magia czarna (śmierci) i czerwona (ciemności) – dawniej hufiec najbardziej liczny. Potem po Wielkiej Klęsce i porażce bogów w walce z Chaosem jeden z mniejszych. Anioły te często zostają skrytobójcami. Hufiec ów zasłynął głównie z dwóch potężnych istot. Fenrisa i Mangla. Spokrewnionych ze sobą aniołów władających dwoma z trzech najpotężniejszych organizacji Terry.
    Promienie Versusa – skrzydła złote. Magia purpurowa (ognia) i  złota (słoneczna) – hufiec słynący ze zwiadowców i nagłych szturmów. Refleksy światła odbite od ich skrzydeł wzbudzały popłoch w wojskach przeciwnika.
    Hufiec Akontu – skrzydła niebieskie lub błękitne. Magia niebieska (wody) i srebrna (księżycowa) – od zawsze niewielki hufiec. Anioły Boga Wód bardziej skłaniają się ku rybołówstwu, żeglarstwu i tym podobnym pracom związanym z wodą, niż ku wojaczce. Niemniej są to najlepsi łucznicy.
    Miecz Światła (Hufiec Gamriego) –  skrzydła białe. Magia szara (powietrza i złota (słoneczna) - hufiec ten zawsze był jednym z największych. Ponadto nie ucierpiał wcale podczas Wielkiej Klęski. Obecnie to największa anielska armia. Słynie z odzianych w ciężkie pancerze i pawęże wojowników, doskonale władających swymi zaklętymi, srebrnymi mieczami. Hufiec ów stał się tak potężny że jego nazwa została na stałe połączona z imieniem bóstwa.
    Kamienne Groty Zelgatrisa – skrzydła brązowe lub szare. Magia brązowa (ziemi) i srebrna (księżycowa) – hufiec inżynierów polowych i budowniczych fortec. Nie ma pośród nich wojowników. Są bardzo obok Młotów Tora wyróżniają się swoją fizjonomią. Przypominają rosłe, szerokie w barach, skrzydlate krasnoludy o czarnych i brązowych brodach. Jeśli muszą walczą młotami i toporami i tylko stojący w najwyżej w hierarchii posługują się magią. Nie ma doskonalszych kowali, stolarzy czy ogólnie jakichkolwiek innych rzemieślników. Potomkowie ich związków z krasnoludami często zostawali wielkimi wodzami statecznych społeczności.
    Węże Pustynne (Hufiec Traksimusa) – skrzydła biało-czarne, układające się we wzory szkieletu tychże – Magia czarna (śmierci), czerwona (ciemności) i srebrna (księżycowa) – hufiec ów nieliczny składający się zwykle z żyjących w cieniu i izolacji nekromantów oraz Mistrzów Nocy. Niewiele wiadomo o ich zwyczajach. Jednak zawsze wzbudzają strach i nie mają własnych miast. Jako jedyne nigdy nie zasiadają w radach miast aniołów.
    Czarne Gryfy (Hufiec Smargona) – skrzydła ciemnozielone – Magia biała (dobra) i czarna (śmierci) – anioły tego hufca zawsze były nad wyraz spokojne, w walce z zimną determinacją wycinają sobie drogę pośród przeciwników wielkimi lancami. Istoty te są wysokie i potężnej budowy i mają iście niedźwiedzią krzepę. Noszą ciężkie pancerze i jako jedyne z aniołów zwykły dosiadać wierzchowców. Sławnych, błogosławionych przez ich boga Czarnych Gryfów, od których pochodzi ich nazwa. Poza walką każdy z ich wojowników zna choć podstawy czarów leczniczych.
    Bestie Yasilusa – skrzydła żółte – Magia biała (dobra) i żółta (szamanizmu) – Kolejny stosunkowo nieliczny hufiec. Więcej pośród nich magów niż wojowników, a ci drudzy prawie zawsze walczą mieczami półręcznymi osłaniając się puklerzami. Czarodzieje słyną z niezwykłej magicznej mocy, ponoć są najlepszymi uzdrowicielami i potrafią jednorazowa przekazać innym dar nieśmiertelności. Ich rysy są ostre, często noszą krótkie brody zaś mężczyźni posiadają niekiedy krótkie rogi.
    Młoty Tora – skrzydła spiżowe – nie korzystają z magii – Bardzo specyficzny hufiec o krasnoludzkiej formie. Walczą wielkimi toporami i nigdy nie korzystają z magii. Słyną jako genialni i świetnie wyszkoleni wojownicy. Ponoć jeden ich pułk jest w stanie powstrzymać na miesiąc cała armię. Ich potomstwo z krasnoludami zwykle zostaje wodzami rozmiłowanymi w wojnie.
    Mściciele Darkusa i Ognioręcy – skrzydła beżowe – W zasadzie jeden hufiec pod przywództwem dwóch bóstw połączonych przeszłością i aspiracjami. Zwykle skrytobójcy o wątłej postawie i niezwykłej zręczności. Nielubiani pośród innych ras mają opinię zdrajców i tchórzy. Ponoć w czasie bitwy Wielkiej Klęski, gdy losy bitwy stały się przesądzone, niektórzy z nich walczyli chwilę po stronie wojsk Chaosu. Od tej pory starają się odzyskać poprzez lojalność stracony honor. Nie porzucili jednak dawnego stylu „pracy”.
    Niewzruszeni (Hufiec Dietera) – skrzydła ciemnoszare –  Magia fioletu (Sił Witalnych) - Liczny hufiec oszalałych bezustannie z powodu  Wielkiej Klęski berserkerów nie dbających o własne życie. Są straszni w polu i zwykli walczyć lancami, rzadziej łukami. Mają charakterystyczne, starcze oblicza. Od dawna nie urodził się młody anioł tego hufca. Ich magowie często zgłębiają zdolności mogące za pomocą Magii Sił Witalnych osłaniać wojowników i jako jedyni zachowali odrobinę zdrowych zmysłów. Mają wątpliwe wpływy w Radach Anielskich.
    Wariaci (Hufiec Karstana) – skrzydła czarno-czerwone, przypominające z wyglądu zachlapany krwią aksamit –  Magia Czarna (śmierci) -  Kolejna grypa szaleńców, do tego nieliczna i bardzo znienawidzona przez inne rasy. Zdają się być ogarnięci nieustawiczną rządzą mordu i nie dbają o to kogo zabija ani o to czym to zrobią. Mają wątpliwe wpływy w Radach Anielskich.
    Apostołowie Bólu (Hufiec Martura) – skrzydła fioletowe – Magia czerwona (ciemności) – Idący w tysiące, pełen fanatyków hufiec, pogrążany głównie w niesieniu swej wiary innym rasom wszystkich światów. Nie mają specjalnych preferencji co do broni. Często popadają w sadyzm lub masochizm. Tym bardziej, że ich religia łączy oczyszczenie jedynie z bólem. Niewielu pośród nich magów.
    Przyczajeni (Hufiec Kohorna) – skrzydła czarne z szarymi smugami – Magia srebrna (księżycowa) i czerwona (ciemności) – Ciężko określić liczebność tego hufca. Poza niewielkimi grupami w anielskich miastach większość z nich po Wielkiej Klęsce rozpierzchła się po wszelkich światach by tam w najmroczniejszych miejscach czyhać na częstokroć niewinne ofiary lub przewodzić gminom istot ich religii. Łamią tradycję łącząc skrytobójstwo z walką za pomocą magii.
    Smugi (Hufiec Wernoma) – skrzydła białe z czerwonym pasem – Magia żółta (szamanizmu) i czarna (śmierci) – Nieliczny hufiec zwany także Kusicielami. Praktycznie nie walczą orężem, chyba że w ostateczności. Dzięki magii podsycają rebelie, pomagają gangom i wzbudzają rasistowskie pogromy we wszystkich światach. Popierają totalitaryzm i niewolnictwo, często będąc doradcami tyranów. Jako jedyne z aniołów jeszcze kilka wieków temu działały aktywnie na Ziemi.
    Sfora (Hufiec Alizana) – skrzydła nietoperze – Magia biała (dobra), brązowa (ziemi) i niebieska (wody) – niewielu pośród licznych tych aniołów wojowników i magów. Jeśli już to walczą łukami lub zostają druidami. W większości jednak to hodowcy i rolnicy, szanujący naturę i wprawieni w ostrożnych, nie niszczących natury łowach. Trudno znaleźć lepszych w tych zawodach.
    Wędrowcy (Hufiec von Dichala) – skrzydła srebrne – Magia biała(dobra), zielona(ziół) i czarna(śmierci) – liczny hufiec rozsiany po wszystkich światach i przemierzający je aby nieść pomoc podróżnym lub badać multiwersum. Walczą półtorakami, jednak większość z nich to magowie – zawołani alchemicy i uzdrowiciele. Mają wyjątkowy szacunek do śmierci co czyni ich naturalnymi sojusznikami Avarona i jego sług.
    Czarni Paladyni (Hufiec Satriego) – skrzydła koloru indygo – Magia czarna (śmierci) i czerwona (ciemności) – Podczas gdy Satri popadł w skrajna apatię i dąży jedynie do własnego unicestwienia większość jego fanatycznych sług podążyło za Fenrisem, uznając go za jego następce. Podobnie jak ich stwórca a także obecny przywódca dążą do przejęcia kontroli nad Terrą i zmienienia jej na podobieństwo świata bogów. Są to straszliwi wojownicy wielce precyzyjni i o ogromnej mocy i wiedzy. Walczą półtorakami i większość z nich potrafi  miotać w przeciwników potężnymi czarami pokroju pulsarów. Niewielka ich grupa pozostała u boku Satriego i uznaje resztę swych braci z upadłych.
    Sukkuby (Hufiec Seneszala) – skrzydła czarne – Magia zielona (ziół) – Seneszali stworzył swe sługi jako ostatni. Podczas gdy inni bogowie głosili już swe idee na wszystkich światach multiwersum on myślał, jako istota wielkiego smaku jaką formę nadać swym posłańcom. Odwiedzał kolejne międzyświaty poszukując istot, które swym pięknem urzekną go i staną się postawą pod jego stworzenie. Wówczas znalazł jeszcze kiełkująca cywilizację elfów na jakimś zapomnianym dziś międzyświecie. I to właśnie elfki za najpiękniejsze uznał. Sukkuby są tedy jedynie kobietami, nie uświadczysz żadnego pośród nich mężczyzny. Dziecko narodzone z ich związku jakimkolwiek innym humanoidem zawsze urodzi się dziewczynką a aksamitno-czarnych skrzydłach i rudawych włosach. Tak właśnie wyglądają anioły Seneszela. Rzadko walczą, jeśli już posługują się spinającymi zazwyczaj włosy sztyletami. Całkiem nieźle za to i często posługują się magią ziół. Przygotowując na sprzedaż i dla świątyń swego boga afrodyzjaki, wszelkie eliksiry i mikstury. Znają się nieznacznie na magii leczniczej lecz rzadko się nią posługują. Ich prawdziwa bronią jest właśnie piękno. Wiele z nich to intrygantki, inne to kapłanki lub ladacznice. Niewiele ich na Terrze jednak każda z nich zawsze wzbudza swym pojawianiem prawdziwe zamieszanie.

Jedynymi bóstwami, które nie posiadają własnych zastępów anielskich są Yorius Szarżujący Byk i Raiter Szalony Koń. Mają oni w pogardzie podobne praktyki. Pierwszy zbytnio miłuje własna potęgę. Drugi wolność.
Istnieje jeszcze jedna grupa aniołów, o której należałoby jeszcze wspomnieć, a która posiada własny kolor skrzydeł. Chodzi tu o anioły Anielskiej eskadry Północnej dowodzonej przez Najwyższego Mistrza. Składa się z aniołów wszelkich hufców, które postanowiły za nim podążyć.  Niektóre podobnie jak Mangel przyjęły one jasnozielony kolor skrzydeł i na stałe zamieszkały w Terrze.
Imiona aniołów bardziej przypominają przydomki. Dla przykładu imię Get (Kamień) jest bardzo popularne wśród sług Zelgatrisa.


Proszę o komentarze.