Nieopodal koszar znajduje się duży namiot, swoją konstrukcją przypominający te cyrkowe. Jednak nie jest on kolorowy, a odgłosy z niego się wydobywające już na pewno nie są dźwiękami szczęścia i radości. Cały na miot jest kremowo biały, jednak na jego ścianach widać liczne ślady błota. Nad wyrwą w materiale służącą najwidoczniej za drzwi widnieją dwie stosunkowo duże flagi przyczepione do namiotu. Na płótnie smaganym przez wiatr widać symbol czerwonego krzyża. W miarę zbliżania się do namiotu powietrze coraz mocniej gęstnieje. I zaczynają w nim grać przeróżne wonie - Krwi, zgnilizny, medykamentów, potu. I śmierci. Ten ostatni odór jest najgorszy. Jeszcze bez wejścia do środka, każda istota wie, że przynajmniej połowę z tych którzy są w środku nie uda się odratować. Jednak obraz który się zastaje w środku jest gorszy niż nie jeden mógłby oczekiwać. Totalna anarchia i dziki wyścig ze śmiercią. W około na polowych łóżkach, a nawet na ziemi leżą poharatani ludzie, elfy, krasnoludy....wszystkie rasy. Byli tacy, co nie mieli jednej kończyny...Byli tacy, którzy nie mieli połowy ciała...byli tacy, z których tętnic sikłay fontanny krwi...Byli tacy, którym z torsów dosłownie wylewały się flaki. A wszędzie śmierdziało tą potworną śmiercią, bólem i agonią. Lekarze i magicy miotali się jak szaleni, jednak oni wiedzieli, że nie zdołają pomóc wszystkim, starali się więc dobierać te przypadki, które miały najwięcej szans na przeżycie. Tutaj pole magiczne było mocno nasilone, pozwalało to magom używać więcej mocy. Jednak to i tak było za mało. Narkotyków przeciwbólowych starczało może dla jednej czwartej potrzebnych, a leków było jeszcze mniej. Nikt już tutaj nawet nie marzył o sterylnosci...Wszędzie rozdzierały się krzyki cierpiących żołnierzy i wołania zdesperowanych lekarzy. A walki z chaosem nie miały się ku końcowi.


(Posady do obsadzenia:
+2 osoby przynoszące rannych z fortu zewnętrznego [75 dukatów/miesięcznie]
Chętni niech piszą do mnie na gg)