Czerwona poświata nadaje pomieszczeniu szarlatański klimat. Kilka okrągłych dołów w podłodze, od których bije gorąco i wydobywają się dużo dymu, jest ozdobionych krwią i szczątkami organicznymi ofiar, które były doń wrzucane. Smród rozkładających się organów jest słabszy od odurzającego zapachu siarki. Na ścianach widnieją namalowane czerwoną i czarną farbą bluźniercze symbole. W rogu leży stos ciemnych szat, nad którymi na skalnych ścianach są wykute symbole dawno zapomnianego języka. Pomieszczenie niedbale wykute, jednak dokładnie oszlifowane, na nierównej podłodze widać ślady po paznokciach, które kończą się na otworach. Spoglądając w szczelinę widzisz bardzo głęboko w dole ruch - to lawa.

Po środku pomieszczenia dostrzegasz trójkę odzianych marne skórzane pancerze szabrowników, jakich to wielu wyrusza codziennie w korytarze - z różnym skutkiem. Pomiędzy nimi leży stos złota, będący widocznie przedmiotem poważnej kłótni.
- Mi należy się połowa, to ja go załatwiłem kurwać - wykrzyczał cuchnący potem i piwem krasnolud, w którego brodzie dostrzegłeś szczątki jedzenia.
- Gdyby nie ja już dawno byś zginął kurduplu! Podzielimy się po równo! Tam gdzie to znaleźliśmy starczy złota dla wszystkich! - z równym zapałem perorował wyposażony w okutą pałę osiłek rasy ludzkiej o tępym wyrazie twarzy.
- Spokój kozojeby! - Warknął wchodząc pomiędzy nich elf, tylko niewiele czystszy od pozostałej dwójki, z łukiem przewieszonym przez ramię - Podzielimy się w karczmie, teraz wracajmy póki nikt... O cholera...

I w tym momencie cię dostrzegli...



Skręć w prawo
Skręć w lewo
Zobacz co jest przed tobą