Nekromancja jest dość specyficzną gałezią magii. Zaklęcia z tej kategorii są potężne, ale większość z nich zużywa także bardzo duże ilości many. Niewielu ma dość wytrwałości, aby na tyle rozwinąć swoją manę, by móc swobodnie korzystać z Nekromancji. Adepci tej magii znaleźli jednak sposób na obejście wysokich wymagań w kwestii many – wyssanie życia. To zaklęcie pozwala im wchłonąć w siebie więcej energii, niż sami są w stanie wytworzyć, choć mana pozyskana w ten sposób szybko się rozkłada. Wielu młodych Nekromantów prawie w ogóle nie rozwija swojej many, polegając jedynie na wyssaniu życia. Większość Nekromantów nie może więc rzucać znacznej części swoich zaklęć, dopóki nie zasili się energią witalną.

Stopień: II
Wyssanie życia: Mag wysysa esencję życiową z celu, osłabiając go znacznie, a przy większej wprawie nawet uśmiercając. Można także użyć na zwłokach, które dają mniej energii, im są starsze, a użycie zaklęcia gwałtownie przyspiesza rozkład. Po wyssaniu życia można ją transferować do siebie, zwiększając swoją moc i/lub lecząc się, lub do kogoś innego.
Inkantacja: Vitamort!

Stopień: III
Ożywienie: Za pomocą wysoce skoncentrowanego ładunku many mag jest w stanie ożywić zwłoki, nie wznawiając funkcji życiowych, lecz umożliwiając im poruszanie się i walkę. Starsze zwłoki są trudniejsze do ożywienia, ale potężniejsze. Czas trwania zaklęcia: od kilku minut do kilku stuleci (w zależności od wprawy i umiejętności konserwacji energii czarownika).
Inkantacja: Animmate!

Stopień: I
Zmysł życia i śmierci: Nekromanci posiadają umiejętność wykrywania życia lub jego szczególnego braku w danym obszarze. Zwykle do aktywacji tego dodatkowego zmysłu wystarczy zamknięcie oczu. Pozwala wykryć istoty żywe lub wręcz przeciwnie, umierające, martwe lub nieumarłe.

Stopień: I
Zmysł dusz: Wymaga większej koncentracji niż poprzednia umiejętność, ten zmysł pozwala komunikować się z duszami, przy odpowiedniej wprawie możliwa jest nawet komunikacja na poziomie rozmowy. Najłatwiej użyć go na świeżych zwłokach, z których nie zdążyła ulecieć jeszcze dusza, by ujrzeć ostatnie kilka chwil życia delikwenta.

Stopień: IV
Śmiertelny szał: Cel zaczyna „spalać” swoją esencję życiową, na krótki czas wielokrotnie potęgując swoją tężyznę fizyczną za cenę kontroli nad sobą i ostatecznie, życia, gdyż po upływie działania zaklęcia z celu pozostaje jedynie skorupa, oczyszczona z esencji życiowej. Z takich zwłok nie można wyssać życia.
Inkantacja: Mortis dolore!

Stopień: IV
Kości: Mag na krótki okres czasu manifestuję energię, zwaną dla uproszczenia energią kości, pociski z niej utworzone potrafią zadawać zarówno magiczne, jak i fizyczne rany, zużywają jednak wysokie ilości many. Zwykle wykorzystywane do natychmiastowego eliminowania przeciwników np. poprzez przebicie kościanym kolcem.
Inkantacja: Carvix!

Stopień: III
Zawodzenie: Nekromanta może przywołać na krótki moment głosy potępionych dusz do naszego świata, wywołując tym przerażające, nienaturalne zawodzenie. Jest w nich coś, co nadwyręża odwagę nawet najmężniejszego wojownika – niewypowiedziane przypomnienie o nieuchronnej śmierci.
Inkantacja: Kakofoniam!

Stopień: IV
Klątwa ghoula: Zaklęcie działa przez kilka, kilkanaście minut do godziny maksymalnie. Jeżeli w ciągu czasu trwania zaklęcia cel umrze, natychmiast przekształca się w ghoula, typ nieumarłego szczególnie znany za swoje pożywianie się mięsem, w tym również ludzkim.
Inkantacja: Khul anathema!

Stopień: V
Zaraza: Początkowe efekty są podobne do ożywienia, tyle, że nowopowstały nieumarły staje się nosicielem zarazy – każda istota, którą zabije stanie się w krótki czas po śmierci ożywieńcem i również zacznie siać zarazę. Zaraza wygasa po zarażeniu pewnej ilości ofiar, zwykle nie udaje się ożywić więcej niż dwadzieścia, choć przy odpowiedniej wprawie możliwe jest wskrzeszenie legionu poprzez rzucenie tego właśnie zaklęcia. Zużywa prawie trzy razy więcej many niż zwykłe ożywienie.
Inkantacja: Mortis omni severus!