Uznać wypada, że życie doczesne jest najważniejsze w trakcie jego trwania i nie ma nic cenniejszego, co można postradać. Wszak nikt nie wie co jest po śmierci permanentnej, gdy duch już się nie odradza, a wskrzeszenie magiczne nie wchodzi w grę.
Ostatnia Brama, lot z Krwawym Sokołem, śmierć. Co może przerażać bardziej niż ona?
Sprawę pogarsza fakt, ze choć magia, alchemia i psionika dwoją się i troją, by sprostać potrzebom umierających i chorych, nie zawsze są w stanie im pomóc. Życie potrafi kruszyć się, strzępić i zanikać, nawet gdy służki Gunnory się nad nim pochylą.
Po to właśnie powstałą chirurgia, sztuka leczenia bezpośredniego, opartego na ingerencji ostrzem, igłą i nicią w ciało pacjenta. Zdolny chirurg potrafi zszyć ranę, przeszczepić lub przyszyć kończynę, umieścić lek tuż obok źródła choroby, zaimplementować w ciele metalowe elementy zbroi lub broni, a nawet całe mechanizmy, czy w końcu, używając rytuałów i tatuażu na organach wewnętrznych pacjenta, na trwałe przemienić jego ciało tak, iż nie będzie on tym, kim był przed operacją. Rozpatrzmy teraz możliwości operacji medycznej, takiej jak zszywanie ran, przeszczep i implantację z osobna.
Zszywanie ran i operowanie uszkodzeń wewnętrznych, jak też podawanie leków wprost do ogniska choroby, jest chlebem powszednim każdego medyka. Wojownicy często są ranieni, zdarzają się magowie poparzeni do samych kości, że o zmiażdżonych od środka psio nitach nie warto wspominać. Każda z tych okoliczności wymaga innego potraktowania, choć na dobrą sprawę, sprowadza się do jednego. Do rozkrojenia pac jęta, usunięcia z jego ciała potencjalnych zagrożeń, jak choćby groty strzał czy spalona na węgiel skóra, i zaszycia rany operacyjnej. Niby proste, ale jakże ważne, trudne i jednak skomplikowane.
Zdarza się czasem, że operacja ma na celu jedynie poprawę tego, co już jest w danym ciele. Za przykład posłużyć nam może pigmorfia, wywoływana przez operację podcięcia rdzenia kręgowego między trzecim a czwartym kręgiem u ras humanoidalnych, drugim a pierwszym kręgiem u kreey i siódmym a ósmym kręgiem u hetrasich.
Co innego przeszczep. Tu należy nie tylko kroić i szyć, ale i odnajdywać miejsca łączeń tak subtelnych i cienkich, że grubość włosa, to przy nich zbyt wiele. Dodatkowo, by przeszczep obcej tkanki, ręki, nogi, ogona, oka, czy czegokolwiek innego, się przyjął, potrzeba dwóch rzeczy. Świeżego materiału do przeszczepu, nie mającego więcej niż godzinę od czasu oddzielania go od ciała dawcy i magicznego piktogramu, odpowiedniego dla pac jęta i funkcji jaką spełniać ma przeszczep.
Implementacja, czyli wszczepianie przedmiotów i mechanizmów w ciało żywej istoty, jest znacznie trudniejsze niż przeszczep, choć w gruncie rzeczy, podobne. Tu należy pamiętać także sterylności przed operacją i o odpowiednim odizolowaniu wszczepianych elementów od mięśni i tętnic, co zazwyczaj wymaga przeszczepu błony z przełyku, na przykład świni, w którą to błonę należy owinąć implantowany przedmiot.
Jak widzisz, skalpel, igła i nić, potrafią wiele, ale tylko, jeśli są umieszczone w odpowiednich rękach. Studiuj pilnie atlasy anatomiczne, badaj ciała umarłych i lecz ciała żywych, a kiedyś będziesz w stanie powiedzieć o sobie, że możesz zrobić nimfę z krasnoluda i na odwrót.