Grzyby


Muchomor
Rodzaj grzybów z rodziny muchomorowatych, występujący na całym świecie. Wiele muchomorów zawiera toksyny, nieraz bardzo silne. Niektóre z muchomory mają właściwości halucynogenne, jak muchomor czerwony. Młode owocniki są kuliste, chronione osłoną całkowitą, jej resztki pozostają w części gatunków u dorosłych osobników w postaci łatek na kapeluszu i pochwy u podstawy, występuje również osłona częściowa, której pozostałością jest pierścień. Występują w lasach, można je spotkać na prawie każdym kroku. Większość gatunków niejadalnych i trujących, niektóre śmiertelnie, ale są też gatunki jadalne.
Dawniej muchomory stosowano do trucia much stąd nazwa mucho-mor. Skórka kapelusza muchomora, ze względu na odurzające działanie niewielkich dawek, wykorzystywana jest jako narkotyk. Z muchomorów czerwonych szamani przygotowują odurzający napój, który pomaga wprowadzić ich w trans.

Pieczarka
Gatunek grzybów jadalnych, przygotowywana na bardzo rożne sposoby. Biały lub kremowy kapelusz. Gładki, błyszczący, żółknie po naciśnięciu. Za młodu jajowaty, później wypukły, w dojrzałym owocniku płaski.
Szarobiałe blaszki, z czasem zmieniają kolor na brązowe. Cylindryczny trzon, u podstawy zgrubiały, najpierw pełny, potem rurkowaty, łatwo odłamujący się od kapelusza, z dużym zwisającym pierścieniem u góry. Rośnie głównie w okresie letnim i wcześnie jesiennym, w lasach iglastych, niekiedy i w lasach liściastych, pojedynczo lub w małych grupach.

Żagiew
Rodzaj pasożytniczych grzybów. Mięsisty owocnik, z trzonem centralnym do bocznego, chociaż przez wzgląd na to, owocniki nie są w stanie obrastać do przylegających przedmiotów. Kapelusze są suche, w miarę płaskie, pokryte od spodu z cienką warstwą rurek. Zarodniki cylindryczne do eliptycznych, gładkie, bez pory rostkowej. Są to organizmy żyjące na drewnie, często po prostu pasożytnicze. Powodują tzw. "białą zgniliznę" drzew.

Borowik
Grzyb jadalny, osiągający wysokość do 30 centymetrów. Średnica jego kapelusza dochodzi do 35 centymetrów, u młodych egzemplarzy półkolisty, gładki i ciemny, do rozpostartego i ciemnobrązowego a nawet czarniawego u starszych. 30 milimetrów, taką długość osiągają rurki które da się łatwo oddzielić od miąższu. U młodych owocników białe, kremowe, u starszych żółtawooliwkowe, żółtozielone, oliwkowozielone.
Trzon  o grubość do 10 cm. Ciemnobrązowy, z wyraźną siateczką, u podstawy biały, filcowaty. U młodych egzemplarzy trzon zazwyczaj jest pękaty, następnie maczugowaty, baryłkowaty. Pełny.
Zarodniki ma gładkie, wrzecionowatego kształtu. Występuje najczęściej w lasach liściastych, pod dębami, bukami oraz kasztanami jadalnymi. Gatunek ciepłolubny. Występuje w lato do później jesieni. Jest to jeden z najsmaczniejszych grzybów jadalnych, wysoko ceniony ze względu na walory smakowe. Nadaje się do bezpośredniego spożycia, do suszenia i do wszystkich innych rodzajów przerobu.

Rydzyk
Gatunek grzybów należący do rodziny gołąbkowatych. Grzyby z gatunku Lactarius deliciosus tworzą mikoryzę z sosnami, rozwijają się w glebie i wytwarzają naziemne owocniki złożone z kapelusza i trzonu, zbudowane z kulistawych komórek, które powodują ich specyficzną kruchość i nieregularny przełam. Kapelusz o średnicy 4–12 cm, barwy cielistoczerwonawej lub w różnych odcieniach pomarańczowej, czasami z domieszką zieleni. Powierzchnia koncentrycznie strofowana, czasami jamkowato-plamista. U młodych owocników pokrój kapelusza jest wypukły, dojrzewający wklęsły, z płytkim wgłębieniem na środku, u starych okazów lejkowaty, długo z podwiniętymi brzegami. Pokryty śluzowatą przy dużej wilgotności powietrza skórką. Trzon o długości 3–7 cm, barwy kapelusza lub jaśniejszy, z ciemniejszymi jamkowatymi plamkami (poza tym gładki), przesiąknięty mleczkiem. Cylindryczny, początkowo pełny, potem pusty, przy podstawie zwężony. Niemalże kuliste zarodniki, o powierzchni pokrytej amyloidalną siateczką, tworzoną przez brodawki połączone różnej szerokości listewkami, bez pory rostkowej. Wysyp zarodników kremowy.

Kania
Gatunek grzyba należący do rodziny pieczarkowatych. Dość pospolity na terenie całej Terry. Kapelusz w kształcie parasola o średnicy do 30 centymetrów z garbkiem na środku, z popękaną, łuszczącą się skórą. U młodych kapelusz w całości jest brązowy. Brzeg kapelusza jest postrzępiony, zazwyczaj biały. Blaszki występują gęsto, są białe o szerokości nieprzekraczającej dwóch centymetrów, nie dochodzące do trzonu, który zaś jest długi (bo aż do pół metra), wysmukły, u dołu bulwiasty, u młodych okazów brązowy, a u starszych całkowicie biały. Na trzonie występują ciemniejsze poprzeczne prążki. Początkowo jest pełny i gąbczasty, na starszych owocnikach pusty w środku. Zarodniki elipsoidalne, gładkie. Występuje pospolicie na brzegach lasów liściastych i iglastych, na polanach leśnych i zrębach, na łąkach.

Wielokwaśnik
Wielki wielokolorowy grzyb. Średnica grubości trzonu przekracza nawet pół metra. A promień kapelusza dochodzi nawet do jednego metra. Na nim występują wielokolorowe plamy, dzięki czemu można go odróżnić z daleka. Jednak uwaga, jest on silnie trujący. Szczególnie szeregowo ułożone blaszki z których wykonywane są niebezpieczne trucizny. Wewnątrz trzonu prowadzona jest "rurka" z dziwnymi sokami. Te zaś wykorzystuje się w przemyśle farmaceutyczno-narkotykowym. Substancja ta uśmierza ból, ale w większych ilościach jest w stanie znieczulić całe ciało, i spowodować halucynacje. Wydalenie jej z organizmu zajmuje ponad rok.

Bulwiak
Gatunek grzyba należący do pieczarkowatych. Na grubym, bo osiągającym aż dwadzieścia centymetrów średnicy trzonie, wyrasta od groma małych pieczarkowych główek. Wyglądają jakby jedna wyrastała z drugiej, jednak nie łącza się one ze sobą, a jedynie połączone są cienkimi "nitkami" z  trzonem. Na jednym grzybie może wyrastać do dwustu takich "bulw". Są one nie większe niż skulona polna mysz, chociaż zdążają się wyjątki.

Tyrpton
Typowy grzyb pasożytniczy.  Nie posiada rozwiniętego trzonu, żyje na pniach dużych drzew. Często jest powodem ich gnicia, gdyż  wysysa z nich dużo wody. Nie jest w stanie samemu pochłaniać jej z powietrza, lub nawet w bezpośrednim kontakcie. Dlatego też po znalezieniu takiego grzyba od razu powinno się go wyciąć wraz z fragmentem drzewa. Zjadany na surowo ma silne właściwości halucynogenne, które niestety nie ustępują już nigdy. Pewnego rodzaju toksyna zaraża cały organizm, a on nie może się jej pozbyć.Chociaż po wygotowaniu grzyba, właściwości te zanikają. Nawet woda, w której był gotowany nie jest trująca. Tylko prawdziwi mistrzowscy kucharze potrafią zrobić z niego przepyszny posiłek, gdyż sam w sobie ma obrzydliwy smak.

Podnik
Jedyny grzyb który rośnie "do góry nogami". Tuż z gleby wyłania się kapelusz z widocznymi półokrągłymi blaszkami, osadzonymi dość daleko od siebie. Na jego środku wyrasta żółty trzon kierujący się do góry. Wygląda jakby był ucięty. System korzeni wychodzi ze środka kapelusza. Jest on czarny u młodych osobników. Z czasem zmienia kolor na żółty. Potrafi urosnąć do 40 centymetrów średnicy. Trzon całkowicie jadalny, osiąga długość przekraczającą nawet metr! Jego średnica to około dwa centymetry.

Rozchówka
Nietypowy grzyb rozwijający się wewnątrz różnych zwierząt. Najczęściej roznosi się przez konsumpcję zdechłych zwierząt przez inne. Gdy tylko przystosuje się do warunków wewnątrz ciała żywiciela zaczyna wpływać na jego układ nerwowy. By przetrwać "nakłania" zwierzę do jedzenia padliny, powoduje agresje, większy popęd seksualny itd. Wszystko by tylko móc przenieść się na kolejnego żywiciela. Jak wystarczająco się rozwinie zaczyna siać spustoszenie w organizmie. Zaczyna wchłaniać wszystkie niezbędne do życia składniki i substancje budulcowe.

Innuwer
Grzyb z rodziny gołąbkowatych. Charakteryzuje się "niewidocznym" kapeluszem. Na prawdę rośnie on wewnątrz całego trzonu. Są to małe grzyby nie osiągające nawet kilkunastu centymetrów. Łatwo można je pomylić ze ścietym już grzybem (Przecież wyglądają tylko jak trzon). Cały rozwój zachodzi wewnątrz trzonu. On sam zaś na zewnątrz ma kremowy kolor. W smaku przypomina pieczarkę, z tą różnicą że jest to główny pokarm różnych owadów.




Pleśń



Udagra
Pleśń powstająca pod łuskami Arabaali. Rozwija się dzięki substancjom wydzielanym przez skórę tych gadów. Podczas rozrostu (praktycznie cały życie) wydzielają obrzydliwy zapach, który niesłusznie przypisuje się ich "właścicielom". Nie jest ona groźna dla żywych tkanek, lecz z niektórych substancji jest w stanie wyreparować cukry i się nimi pożywić. Gdy dostanie się na hodowlę jakiejkolwiek rośliny, sprawia że są one później niemożliwe do spożycia.

Lanycja
Rodzaj grzyba powodujący pleśnienie nasion warzyw i owoców. Działa on do tego stopnia niewidocznie, że dopiero po badaniach można stwierdzić że nasienie jest spleśniałe. Na całe szczęście rozwija się w ujemnych temperaturach, więc ŚWIEŻE produkty nie są zagrożone. Po zasadzeniu spleśniałego nasienia, z początku wszystko wygląda normalnie, dopiero po kilku tygodniach można zauważyć obumierające łodygi i korzenie.

Syronina
Pleśń występująca w dużych zbiornikach wodnych. Wyróżnia się u niej etapy: Rozmnażania, Rozrostu, Rozwoju. Jako jedna z nielicznych rozrost nie jest jednoznaczny z rozmnażaniem. Ale i tak obie te fazy odbywają się równolegle pasożytując na podmorskich roślinach. Gdy będą wystarczająco duże, "odrywaja" się od żywiciela kierując się na powierzchnię wody.