Herbata – Napar przygotowywany z rośliny o tej samej nazwie po poprzednim zalaniu liści wrzącą wodą, tym samym uwalniając jej soki, aromaty i inne substancje dzięki którym ma właściwości pobudzające.
W smaku gorzka, acz smaczna, dobra jako dodatek do wielu potraw.
Nie uzależnia i jest doskonała dla wszystkich osób, w każdym wieku swojego życia. Skutków szkodliwych nie stwierdzono.

Jest też drugim napojem (zaraz po wodzie) pitym najczęściej przez wszystkie istoty na świecie. Akceptowana nawet w sferach wyższych, gdzie niekiedy zdarzają się prawdziwi koneserzy i trafiają się jej ulubieńcy. Przez tysiące lat swego istnienia stała się tak popularna, że zaczęła pojawiać się nawet w mitach i legendach tym samym zostając jedyną rośliną o której słyszał niemalże każdy.

Odmiany i gatunki

Wśród herbaty występuje wiele jej odmian jak i gatunków. Szacuje się, że jest ich od tysiąca do stu tysięcy. Jednak jako towar eksportowy wyróżnia się ich tylko osiem głównych.


Herbata zwyczajna – Gatunek pospolity, lubiący ciepłe, wilgotne i podmokłe tereny. Najczęściej są to specjalne uprawy, rzadko można ją spotkać dziko. Powodem  tego stanu rzeczy jest to, że mało jest miejsc spełniających jej wymagania, ponieważ potrzebuje dużo światła i miejsca co na bagnach jest trudne do spotkania.
Jest to też najczęściej sprzedawana i kupowana z herbat. Roczne jej zapotrzebowania jest tak duże że do ich transportu wykorzystuje się olbrzymie łodzie tym samym uprawy muszą znajdować się w miarę blisko miast portowych.

Bagniak – Jak nazwa wskazuje lubi głównie tereny bagniste. Do prawidłowego rozwoju potrzebuje minimalnej ilości światła. W jego nadmiarze szybko wysycha i obumiera, zaś z niedostatku jej liście zmieniają kolor na czarny i wydzielają nieprzyjemną woń.
W smaku nie różni się niemalże niczym od herbaty zwyczajnej. Poza tym, że jest bardzo ostra, ale nie tyle, by nie można było jej pić.
Rośnie jedynie w warunkach dzikich więc często w okół ich rodzimych terenów zakładane są osady zajmujące się głównie ich zbiorem. Z powodów ograniczeń z tym związanych jest sprzedawana w małych ilościach transportowane głównie dzięki kucom jucznym. Choć jej zbiory mogłyby wynosić setki tysięcy miar.

Kwiat pustyni – Jeden z największych gatunków herbaty na świecie. Ma ogromne liście wielkości dziesięciu jardów. Dzięki nim może zaspokoić swoje zapotrzebowanie na słońce, które jest tak duże, że może rosnąć jedynie na rozpalonych piaskach pustyni. Z tego powodu musiała wykształcić też długie, sięgające głęboko pod ziemie korzenie. W końcu jak większość roślin potrzebuje wody, a trudno o nią na pustkowiu.
Jeżeli chodzi o smak, to nie posiada zbyt wielu walorów z tym związanych, ponieważ podczas jej zaparzania „giną”. Ale jest za to świetną przyprawą o pieprznym jabłkowym zapachu. Często stosowana jako dodatek do tytoniu.
Jest jednym z głównych towarów eksportowych państw zajmujących tereny pustynne. Niekiedy, dzięki jej mogły osiągnąć wysoką pozycję w świecie handlu i bogactwo jakie nie śniło się nikomu. Świadczyć o tym mogą częste napaście na karawany transportujące ten towar.

Ziemnik żółty – Odmiana Kwiatu Pustyni. Nie różni się niemalże niczym od swojego kuzyna z tą różnicą, że jest koloru żółtego i kilkukrotnie mniejsza. Porasta bujnie wszystkie oazy jak i drzewa w nich rosnące, tym samym uznawana jest za szkodnika i chwasta.
Ma właściwości trujące, przez co nie nadaje się do picia, ale jest dobrym materiałem na truciznę i jest szeroko wykorzystywana w alchemii.
Mimo wszystko jest nie droga, ceniona wśród myśliwych, wojowników i ich generałów którzy podczas wojen ściągają je w olbrzymich ilościach.

Ballo – Herbata rosnąca jedynie w zbiornikach wodnych, głównie w wielkich jeziorach. Nie toleruje wody słonej.
Jej liście kształtem przypominają wielkie kule. Wypełnione są gazem lżejszym od powietrza i unoszą się od pięciu do dziesięciu jardów nad poziomem tafli wody. Trzymane są przez mocną i elastyczną łodygę, która pełni rolę uziemienia, ponieważ roślina często ściąga na siebie błyskawice.
Jest też schronieniem dla wielu rodzajów ptactwa i owadów.
W smaku nieco błotnista o posmaku mięty, konsystencja mułowata. Często wykorzystywana do potraw zamiast ziemniaków. Ma mało wartości odżywczych.
Rzadko trafia do sprzedaży z powodu trudności w zbiorach. Aby ściągnąć je na dół potrzeba wiele siły, a odcięta zawsze odlatuje przez co nie raz znajdowano ją z dala od terenów na których rośnie.

Krysztalnik – Rośnie wysoko w górach, zawsze na ich południowych stokach, gdzie ma niemalże nieograniczony dostęp do promieni słonecznych. Lubi niskie, sięgające do zera temperatury które są optymalne dla jego rozwoju i wzrostu.
Jej liście i łodygi są grube, twarde i bardzo wytrzymałe. Ich faktura jest chropowata i osypana tysiącami białych, mieniących się w promieniach słońca kropkami. Przypominają one z daleka drobne kryształy które przyciągnęły już wiele podróżników którzy za swoją chciwość zapłacili niejednokrotnie życiem.
Sama roślina nie nadaje się do parzenie, ale po odpowiednim skruszeniu i zmieleniu jest świetnym dodatkiem smakowym do mikstur. Jest też ceniona wśród magów południa za swoje magiczne właściwości o których nie chcą mówić. Przyznać jednak trzeba, że potrafią zapłacić każdą sumę, by ją dostać.

Swetla – Jedyny gatunek który do życia nie potrzebuje światła słonecznego. W przeciwieństwie do innych potrafi je wytworzyć sama. Służą do tego dwie specjalne „czułki” które są przedłużeniem łodygi. Zakończone są one gałkami wypełnionymi pewną substancją która poprzez zjawisko luminescencji świeci.
Herbata ta jest dosyć niewielkich rozmiarów w porównaniu z jej siostrami. Jej liście są soczystego zielonego koloru z niebieskimi plamami. Reszta zaś jest krwistoczerwona. Spotkać ją można w wielu jaskiniach, kryptach i  podziemnych korytarzach. Bardzo lubi wilgoć.
Jest słodka i aromatyczna. Wykorzystywana w cukiernictwie i jako źródło oświetlenia. Często stosowana zamiast pochodni.
Czasami pojawia się też w kopalniach, które niekiedy zawieszały z tego powodu wydobycie i przekształcały się w jej rozległe plantacje który przyniosły nierównomiernie większy dochód niż wcześniej.

Haraeno – Jedyny drapieżny gatunek wśród herbatowatych. Na jej głównej zdrewniałej łodydze spoczywają trzy szczęki. Są one koloru żółtego przez co łatwiej przyciąga do siebie owady. Poniżej znajduje się kołnierz z liści które zakończone są ostrymi igłami. Ma też zdolność kamuflowania się w otoczeniu poprzez zmianę koloru. Nikt do tej pory nie odkrył w jaki sposób ocenia jego stan, ale robi to naprawdę dobrze, bo nawet rasy inteligentne mają problem z jej odnalezieniem. Jej rozmiar zaś mocno się waha, od tych najmniejszych po prawdziwych olbrzymów których ofiarą padli elfowie, ludzie, a nawet młode smoki. Jednakże takie giganty są rzadkością.
Wśród kupców jest bardzo ceniona i nazywana uniwersalną. Powodem tego jest ich zdolność przybierana zapachu i smaku rzeczy które jedzą i piją. Znane są przypadki wlewania im przez hodowców alkoholu do otworów gębowych. To i wiele innych zalet sprawiło, że stała się pożądana wśród wszystkich istot zamieszkujących Terre.
Jednakże kłopotem jest jej dostępność, ponieważ nie rośnie na bliżej określonych terenach i jest rozsiana po całym świecie.