Przeglądając grzbiety książek na półce w oczy rzuca ci się jedna szczególna, bo w metalowych okuciach. Gdy zdejmujesz ją z półki zauważasz, że okucia są ze srebra i zostały gładko zespawane od strony od którego należałoby ją otworzyć. Marszczysz zaintrygowany brwi, po czym spoglądasz na okładkę i odczytujesz szeptem wytłoczone w ciemnej skórze srebrne litery:

DIA TANGE
Język bogów

Z boku coś kilknęlo i zatrzask odskoczył, a księga rozłożyła ci się w rękach. Teraz możesz zacząć czytać:

Pierwszy rozdział
GENEZA

Dia tanga to starożytny język bogów. Wiele objawień mówi o tym, że z pewnością jest to dialekt, jakim przy początku czasu wypowiedziano pierwsze intencje, a słowa tego języka niosły ze sobą moc sprawczą.
Z tego powodu dia tanga to szczególna mowa, której należy się wielki szacunek. Wypowiedziane w nim frazy zyskują wielką siłę i przy nieodpowiednim posługiwaniu się tym językiem można sobie i innym wiele krzywd.
Nie zdołano odtworzyć właściwej artykulacji, z racji niemożności naśladowania charakterystycznych boskich głosów. Język ten znany jest prócz boskich sił również duchom, powstałym na ich użytek, gdyż w podobny sposób były one oddane konkretnym zadaniom. Swego czasu Aniołowie również znali ten dialekt, jednak zapomnieli o nim  na rzecz języka stworzonego dla nich i przystosowanego do ich możliwości.

Rozdział drugi
FONETYKA

Sposoby na wymówienie zapisu dia tanga są dwa. Pierwszym jest boski, nieosiągalny dla wszelkich innych stworzeń. Przy tej wymowie wszystkie słowa zyskują natychmiastowe spełnienie bądź wymiar cielesny, w zależności od treści wypowiedzi.
Drugim jest imitacyjny, zwany też terrycznym. Pozwala on odczytać na głos znaki zawierające liternnictwo i treść, jednak bez nadania mu charakterystycznej boskiej mocy i głębszego sensu.

Alfabet dia tanga zawiera klasyczne 24 znaki oraz kilka dodatkowych.

Znaki charakterystyczne:
Znak „í” wymawiany przy użyciu ustawienia ust (strumień powietrza zazwyczaj odbija się od górnych zębów „jedynek”) dla spółgłoski „f”. W ten sposób samogłoska zyskuje lekki szum, użyteczny przy łączeniu z głoskami bardziej melodyjnymi
Znak „á” wymawiany przy użyciu ustawienia ust (ustawienie zmienia się płynnie z okrągłeg na płaskie, a tylna część języka wędruje do góry) dla samogłoski „i”. W ten sposób samogłoska zyskuje bardziej jeszcze miękki i płynny wydźwięk.
Znak „é wymawiany przy użyciu ustawienia ust (strumień powietrza jest zawężany za pomocą unoszącego się języka i lekkiego napięcia warg w „uśmiechu) dla spółgłoski „h”. W ten sposób samogłoska „e” staje się przegłosem wykorzystywanym przy powtarzającej się spółgłosce, np. „ll”, „rr”

Rozdział Trzeci
ZWROTY PODSTAWOWE

Dua duit - Witaj
Miath camas - Żegnaj
A bhuí le - Dzięki Ci
Le do thoíl - Proszę
Buartha - Wybacz
Maith do - Wybaczam
Ar bith fathab - Nie ma problemu
Sláintemir! - pozdrowienie, błogosławieństwo
A stor tiarna - Panie (zwrot grzecznościowy)
A stor bean uasal - Pani (zwrot grzecznościowy
Gránna- zwrot obraźliwy, pogardliwy

Rozdział Czwarty
SŁOWNICTWO

Mowa wspólna - Dia Tanga

Amulet -Brioch
Anioł -Aingeál

Biel - Bán
Błękit - Gorm
Brama - Geata
Brąz - Donn
Bóg - Dia
Buty - Brog

Ciemność - Dorchadas
Czerń -Dibh
Czerwień -Dearg
Czar -Meallacacht
Człowiek - Daonna

Diament - Muileata
Dom -Coinngh
Droga -Bealách
Drzewo -Crann
Duch -Taibshe
Dzień -Lá

Elf - Ves
Fiolet - Sailchuach
Góra - Sliabh
Gwiazda - Réalta

Jesień -Fomhar
Jezioro - Loch
Język - Tanga

Las -Coill
Lato -Samhrádh
Łuk -Stua

Kolczyki -Clause
Koń -Capall
Korganin -Crogall
Korona -Baithis
Koszula -Léine
Kotołak -Lonadoir
Krasnolud -Abhab
Krew -Fuil
Księżyc -Gealach

Medalion - Morbhonn
Miasto -Cathair
Miecz -Claíomh
Miedź -Copaír
Miesiąc -Mí
Miłość -Ghár
Morze -Feic
Most -Draichead

Naszyjnik -Muine
Nienawiść -Fuath
Nimfa -Sog
Noc -Oíche

Obietnica - Gealltanas
Ogień -Tine

Pas -Buail
Pierścień -Cling
Pies -Madra
Platyna -Aucos
Płaszcz -Cumhdaigh
Pole -Páirc
Pomarańcz -Oraísthe
Przyjaciel -Cara
Przyjaźń -Cairdeas
Ptak -Éan
Puchar -Cpan

Rok -Bliaín
Rubin -Oin
Rzeka -Abhaín

Słońce -Grian
Słowo -Scealá
Smok -Laghair
Smutek -Buairth
Srebro -Airgead
Suknia -Guna
Szafir -Phire
Szal -Séal
Szata -Pluig
Szczęście -Sonnas
Szmaragd -Mráld
Sztylet -Daighear
Światło -Lochrann

Tajemnica - Run
Talizman -Ortha
Topór -Tua
Wampir -Fuilpré
Wiatr -Gaoth
Wieś -Toachín
Wieża -Tur
Wiosna -Earrach
Woda -Uisce
Wojownik -Ridire

Zamek -Caisléan
Zima - Geimhreadh
Zieleń - Uaine
Złoto -Oir
Żelazo -Iaran
Żółć -Buí

Dia Tange - Mowa Wspólna

Abhab - Krasnolud
Abhaín - Rzeka
Aingeál - Anioł
Airgead - Srebro
Aucos - Platyna

Baithis - Korona
Bán - Biel
Bealách - Droga
Bliaín - Rok
Brioch - Amulet
Brog - Buty
Buail - Pas
Buairth - Smutek
Buí - Żółć

Cairdeas - Przyjaźń
Caisléan - Zamek
Capall - Miasto
Cathair - Koń
Claíomh - Miecz
Clause - Kolczyki
Cling - Pierścień
Coill - Las
Coinngh - Dom
Copaír - Miedź
Cpan - Puchar
Crann - Drzewo
Crogall - Korganin
Cumhdaigh - Płaszcz

Daighear - Sztylet
Daonna - Człowiek
Dearg - Czerwień
Dia - Bóg
Dibh - Czerń
Donn - Brąz
Dorchadas - Ciemność
Draichead - Most

Éan - Ptak
Earrach - Wiosna
Feic - Morze
Fomhar - Jesteiń
Fuath - Nienawiść
Fuil- Krew
Fuilpré - Wampir

Gealach - Księżyc
Gealltanas - Obietnica
Geata - Brama
Geimhreadh - Zima
Gaoth - Żelazo
Ghár - Miłość
Gorm - Błękit
Grian - Słońce
Guna - Suknia

Iaran - Wiatr
Lá - Dzień
Laghair - Smok
Léine - Koszula
Loch - Jezioro
Lochrann - Światło
Lonadoir -  Kotołak

Madra -Pies
Meallacacht - Czar
Mráld - Szmaragd
Mí - Miesiąc
Morbhonn - Medalion
Muileata - Diament
Muine - Naszyjnik

Oíche - Noc
Oin - Rubin
Oir - Złoto
Oraísthe - Pomarańcz
Ortha - Talizman

Páirc - Pole
Phire - Szafir
Pluig - Szata
Réalta - Gwiazda
Ridire - Wojownik
Run - Tajemnica

Sailchuach - Fiolet
Samhrádh - Lato
Scealá - Słowo
Séal - Szal
Sliabh - Góra
Sog - Nimfa
Sonnas - Szczęście
Stua - Łuk

Taibshe - Duch
Tanga - Język
Tine -Ogień
Toachín - Wieś
Tua - Topór
Tur - Wieża
Uaine - Zieleń
Uisce - Woda
Ves - Elf


Informacje na temat liczb zostały zawarte w księdze:
Liczby Starożytne